ตอนที่ 1
กลุ่มชายชุดดำแสยะยิ้ม ก่อนที่ใครคนหนึ่งจะชกท้องศิวัชจนทรุดฮวบ
“ฉันว่าเจ้านายฉันเขาต้องไม่พอใจแน่ๆ ถ้าได้ยินแกพูดแบบนี้”
ศิวัชกัดฟันแน่นข่มความเจ็บปวด พลันก็ต้องหน้าตื่นเมื่อถูกค้นตัว
“จะทำอะไร! ฉันไม่มีของที่พวกแกต้องการ”
กลุ่มชายชุดดำไม่ฟัง ค้นตัวเขาจนเจอกล่องใส่แหวน ศิวัชเบิกตาโพลงพยายามแย่งคืนแต่ไม่สำเร็จ แถมชายชุดดำยังดึงแหวนจากกล่องมาโยนตรงหน้า
“ถ้าอยากมีชีวิตไปหาคนที่แกรักล่ะก็ บอกมาว่าของนั้นอยู่ไหน”
“ไปบอกนายแกด้วยว่าไม่มีของนั่นอยู่แล้ว”
“ถ้าอย่างนั้น...แกก็ไม่มีประโยชน์แล้วสิ”
พูดจบก็ควักมีดออกมา ศิวัชตาเหลือกรู้ชะตากรรมหลังจากนี้ดีว่าจะเป็นเช่นไร
ooooooo
ดาวประดับเดินลงจากเวทีมากราบปราณนท์ น้าเขยหรือพ่อบุญธรรมที่ตัก ปราณนท์มองหลานสาวคนสวยด้วยความภาคภูมิใจจนอดน้ำตาไหลไม่ได้
“พ่อร้องไห้ทำไม...ไม่ดีใจที่ดาวกลับมาเหรอคะ”
“ดาว...พ่อไม่คิดว่าลูกจะกลับมา”
“ความทุกข์ของพ่อก็เหมือนความทุกข์ของดาว พ่อไม่ต้องห่วง...ต่อไปนี้ดาวกลับมาอยู่ข้างๆพ่อแล้วนะคะ”
ปราณนท์สีหน้าเครียดทันที และขอคุยกับหลานสาวตามลำพัง เดชา เมทินีและฉัตรชิตาจึงปลีกตัวไปตามมารยาท ดาวประดับรอจนทุกคนลับสายตาจึงเอ่ยถามพ่อบุญธรรม
“เรื่องที่พ่อโทร.คุยกับดาว...จริงหรือเปล่าคะ”
ปราณนท์ไม่ทันตอบ ช่อแพรก็ปราดเข้ามาเอาเรื่องดาวประดับ
“คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกละครหรือไงถึงได้ทำอะไรอย่างนั้น”
ดาวประดับไม่สะทกสะท้าน ตอกเสียงหยัน “อ้าวเหรอคะ...ดาวก็นึกว่าที่น้าช่อไม่ตอบโต้อะไรเพราะจะทำตัวให้เป็นนางเอกซะอีก เอ...หรือว่าที่ไม่ตอบโต้เพราะมันเป็นเรื่องจริงคะ”
“เก็บคำพูดเชือดเฉือนของเธอไว้เถอะเพราะฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับมัน”
“ดาวก็เชื่อว่าน้าช่อน่าจะไม่รู้สึกอะไร เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่มีเรื่องคาวๆให้คนเขาพูดกันทั่วอย่างนี้หรอกค่ะ”
“อ้าวเหรอ...ฉันก็นึกว่ามีคนโทร.ไปเล่าเพราะต้องการเรียกร้องความสนใจซะอีก”
สองน้าหลานเถียงกันอย่างไม่ยอมแพ้ ปราณนท์เห็นท่าไม่ดีพยายามไกล่เกลี่ย
“วันนี้เป็นวันดี ดาวกลับมาจากเมืองนอก ส่วนคุณก็ได้รางวัล ผมว่าเราไปหาที่ฉลองกันดีไหม”
“ก็ดีเหมือนกันนะคะ คุณกับดาวจะได้คุยกันให้หายคิดถึง ส่วนฉัน...คงไม่ล่ะค่ะ” ช่อแพรปฏิเสธทันควันอย่างไม่แคร์ความรู้สึกสามีเลย ก่อนแขวะหลานสาวทิ้งท้าย “ฉันฝากดูคุณณนท์ด้วยแล้วกัน อ้อ...ฉันหวังว่าที่เธอใช้เงินเขมวัฒน์ไปเรียนที่บอสตันมาหลายปีคงไม่ได้กลับมาแค่คำพูดราคาถูกที่พูดออกมาแบบเมื่อกี้หรอกนะ”
พูดจบก็ผละไปอย่างไม่เหลียวหลัง ดาวประดับกำหมัดแน่นด้วยความแค้นใจแต่ไม่ได้ตอบโต้
ปราณนท์สงสารหลานสาวที่ตนรับเป็นลูกบุญธรรมจับใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งปลอบ
ooooooo
เมฆนั่งรอเป็นเพื่อนสีดาที่บ้าน รอศิวัชและศิวกรสองฝาแฝดกลับมาฉลองวันเกิดด้วย สีหน้าเขากระวนกระวายกระทั่งได้รับโทรศัพท์ให้ไปเจอใครบางคนข้างนอก
สีดาไม่รู้เรื่องนั่งรอลูกชายฝาแฝดตามลำพังในบ้าน จวบจนเวลาผ่านไปอีกหลายชั่วโมงจึงได้รับสายจากเมฆให้ไปโรงพยาบาลด่วนเพราะศิวัชถูกแทง!
ข่าวลูกชายฝาแฝดคนเล็กโดนแทงทำให้สีดานั่งไม่ติด เมื่อถึงโรงพยาบาลก็พยายามถามไถ่อาการจากเมฆที่มาถึงก่อน รวมทั้งหมอที่วินิจฉัยว่าศิวัชอาจมีอาการความจำเสื่อมชั่วคราว










