ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 1
“เอ่อ...สำนักข่าวบอกว่าไอ้พวกจางนำมันเผาโกดังเพื่อทำลายของกลาง แล้วศพของกรก็อยู่ในนั้น ทางตำรวจไม่สามารถระบุได้ว่าใครเป็นใคร”
สีดาอึ้งมาก ท่าทีเครียดจัดจนศิวัชต้องเอ่ยปาก
“แม่...ถึงเราจะไม่มีศพของพี่กร แต่วัชสัญญาว่าวัชจะจัดงานศพให้พี่กรอย่างดีที่สุด”
“ไม่...วัช...แม่จะไม่จัดงานอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะเจอศพของกร”
ศิวัชส่ายหน้า เข้าใจว่าแม่ยังรับความจริงไม่ได้ “วัชรู้ว่าแม่ยังมีหวัง แม่ยังคิดว่าพี่กรอาจจะยังไม่ตาย แต่ตอนนี้แม่ต้องยอมรับความจริงได้แล้วว่าพี่กร...พี่กรเขาตายแล้วนะแม่”
“แม่รู้! แม่แค่อยากทำสิ่งดีที่สุดให้พี่เขาเป็นครั้งสุดท้าย”
ช่อแพรไม่สะทกสะท้านกับภาพจากงานประกาศรางวัลเมื่อคืนแม้แต่น้อย สีหน้าเรียบเฉย
จนเมทินีเดาใจไม่ถูก กระนั้นก็ถือวิสาสะจัดแจงให้บริษัทจัดงานรับผิดชอบแก้ไขภาพลักษณ์ของ
เจ้านายสาว เมื่อช่อแพรรู้ก็สั่งระงับเพราะไม่เห็นประโยชน์ต้องแก้ข่าวที่ไม่มีมูลความจริง
เมทินีอึกอัก “แต่เมสั่งไปแล้วนะคะ”
“แต่ฉันไม่ได้เป็นคนสั่ง ไปจัดการซะ...แล้วก็ช่วยเรียกฝ่ายสื่อสารองค์กรมาหาฉันด้วย”
คำสั่งของช่อแพรทำให้เมทินีหน้าตึง อดไม่ได้จะค่อนแคะ
“ถ้าคุณช่อหมายถึงนายศิวัชล่ะก็...เมยังไม่เห็นเขามานะคะ”
“ยังไม่มา...แล้วรู้ไหมเขาไปไหน เกิดเรื่องเมื่อคืน...ยังไม่รู้หรือไง”
“เท่าที่รู้...เหมือนศิวัชเขาลาพักร้อนนะคะ เมื่อวานฉัตรถึงไปงานแทน คุณช่อคุยกับคนอื่นแทนก่อนได้ไหมคะ”
“ไม่...ฉันต้องการคุยกับคนที่รับผิดชอบด้านภาพลักษณ์ขององค์กรโดยตรง...ติดต่อเขาให้ได้!”
จนแล้วจนรอด ฉัตรชิตาก็ไม่ยอมบอกชื่อคนที่เป็นกิ๊กกับช่อแพร ดาวประดับจึงตัดสินใจมาตามล่าหาความจริงถึงออฟฟิศด้วยตัวเอง เมื่อช่อแพรเห็นหน้าหลานสาวก็ปรี่มาหา
“เธอมาทำอะไรที่นี่”
“พอดีดาวขับรถผ่านมาแถวนี้ก็เลยแวะมาดูกิจการให้คุณพ่อซะหน่อย”
“ที่จริงเธอไม่ต้องแวะมาดูก็ได้นะ เพราะยังไงเธอก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับที่นี่”
“แต่อย่างน้อยบริษัทนี้ก็ชื่อเดียวกับนามสกุลของดาว ก็เลยกลัวว่าเผื่อใครเอาบริษัทไปขายแล้วเอาเงินไปเปย์เด็กหนุ่มๆ มันจะเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูลน่ะค่ะ”
ดาวประดับจงใจพูดเสียงดังเรียกเสียงซุบซิบจากพนักงานโดยรอบ กระนั้นช่อแพรก็ไม่ยี่หระตอกเสียงเรียบ
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็สบายใจได้เพราะคงไม่มีใครโง่พอจะบ้าผู้ชายขนาดนั้น แต่ก็ไม่แน่นะ...เพราะถ้าฉันไม่ส่งเธอไปเรียนที่อเมริกา ป่านนี้เธออาจจะกลายเป็นคุณแม่ยังสาวไปแล้วก็ได้ เอาล่ะ...ถ้าเธออยากเดินเล่นก็ตามสบายนะ ฉันคงไม่มีเวลามายืนเถียงเป็นเด็กๆกับเธอ”
พูดจบก็เดินหนี ทิ้งฉัตรชิตาให้ตกในสถานการณ์ลำบากถูกดาวประดับคาดคั้นชื่อชายหนุ่มผู้ต้องสงสัยจนต้องยอมสารภาพว่าผู้ชายคนนั้นชื่อศิวัช!
“ศิวัช...ฉันอยากได้ประวัติของนายนี่ด้วย”
“เฮ้ย! นี่แกจะบ้าเหรอ”
“ทำไม...แกก็แค่เข้าไปที่ฝ่ายบุคคลแล้วก็เอาประวัตินายนี่มาให้ฉัน...ก็แค่นั้น”
ฉัตรชิตาส่ายหน้าปฏิเสธ “ถ้าอย่างนั้นสงสัยแกต้องทำเองแล้วล่ะ เพราะฉันไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น มันเป็นข้อมูลส่วนบุคคลของพนักงานในเขมวัฒน์จะให้ใครมามั่วๆได้ยังไง”
“แล้วถ้าฉันอยากได้ล่ะ”
“แกก็ต้องให้ตำรวจเป็นคนมาเอา”
ooooooo
