ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 1
ช่อแพรปรายตามองเดชาก่อนตอกเสียงเรียบ “แหม...คุณเดชานี่รู้ดีจริงๆนะคะ ที่จริงฉันก็อยากจะพาคุณไปรับรางวัลด้วยกันนั่นแหละค่ะ แต่ฉันไม่รู้ว่าเวทีที่ฉันจะขึ้นมีทางลาดสำหรับรถเข็นไหม”
ปราณนท์ชะงัก พยักหน้ารับจ๋อยๆ “นั่นสิเนอะ ถ้าผมไปด้วยคงจะทำให้คุณลำบากเปล่าๆ”
ช่อแพรยิ้มเยาะ แกล้งเดินไปจับมือให้กำลังใจสามี “อย่าคิดอย่างนั้นสิคะ ฉันแค่คิดว่าคุณรออยู่ที่บ้านน่าจะสบายกว่าไปที่งาน ไม่ต้องห่วงนะคะ...ฉันรีบไปรีบกลับ ฉันไปแต่งตัวก่อนนะคะ”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งปราณนท์ให้นั่งตัวชาเพราะเพิ่งเห็นว่าภรรยาสุดที่รักไม่ได้ใส่แหวนแต่งงาน
“ฉันกับคุณช่อ...ไม่ว่าจะทะเลาะกันแรงแค่ไหนฉันก็ไม่เคยเห็นคุณช่อจะถอดแหวนแต่งงานซะที”
“คุณช่ออาจจะลืมไว้ที่ออฟฟิศก็ได้นะครับ...คงไม่ได้ตั้งใจถอดหรอกครับ”
“เดชา...นายก็รู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น”
“แล้วคุณท่านจะเอายังไงครับ...”
ooooooo
ศิวัชหอบสภาพสะบักสะบอมกลับบ้าน เก็บตัวเงียบในห้องเพราะมีเรื่องต้องคิด สีดาแม่แท้ๆ เห็นว่าเขาหายไปนานเลยไปเคาะเรียก ศิวัชไม่อยาก ให้แม่กังวลเลยเฉไฉแกล้งแซวแม่เรื่องลืมวันเกิดตัวเอง
สีดาลืมวันเกิดตัวเองจริงๆ เมื่อถูกศิวัชทักเลยยิ้มหน้าบานเพราะวันเกิดคือวันที่ศิวัชกับศิวกรลูกชายฝาแฝดจะกลับมาฉลองด้วยกันอย่างพร้อมหน้า พร้อมตา
ท่าทางดีอกดีใจของแม่ทำให้ศิวัชโล่งอก กระนั้นก็ไม่วายแกล้งทำเหมือนน้อยใจที่แม่ถามถึงแต่พี่ชายอย่างศิวกร
“ใช่สิ...วันเกิดแม่ทีไรแม่ก็เอาแต่รอพี่กรทุกที”
“แล้วพี่เขาโทร.หาลูกบ้างไหม ปีนี้พี่เขาจะกลับมาหรือเปล่า”
“เอ...จะมาหรือไม่มาดีน้า”
“นี่...แกล้งแม่อีกแล้วนะ ตกลงพี่เขากลับมาไหม”
“มาสิแม่ แม่เอาแต่ถามถึงพี่กรอย่างนี้ วัชเลยไม่กล้าพาคนมาให้แม่รู้จักเลย”
“ใคร...วัชจะพาใครมา อะไรของเรา...ตกลงจะบอกได้หรือยังว่าใคร”
“บอกยังไงดี ถ้าเป็นดาราก็จะบอกว่าเป็นคนพิเศษน่ะครับ”
สีดาตื่นเต้นที่ลูกชายคนเล็กมีแฟน กระตือรือร้นจะไปข้างนอกเพื่อซื้อของมาทำเลี้ยง ศิวัชส่ายหน้า มองตามหลังแม่ยิ้มๆ ก่อนหุบฉับอึดใจต่อมาเมื่อคิดได้ว่าตนยังมีเรื่องต้องสะสางโดยเร็วที่สุด!
คืนวันเดียวกัน ณ โรงแรมหรู...สถานที่จัดงานประกาศรางวัลดิไอดอล ฉัตรชิตามาร่วมงานพร้อมเมทินีเลขาสาวของช่อแพรแทนศิวัช ผู้จัดการแผนกสื่อสารองค์กรที่ลาพักร้อนยาว
ฉัตรชิตาในชุดราตรีแสนสวยโพสท่าถ่ายรูปตัวเองทั่วงาน พลันก็หูผึ่งเมื่อได้ยินแขกคุณหญิงคุณนายในงานนินทาช่อแพรว่าไม่เหมาะสมกับรางวัลผู้หญิงต้นแบบแห่งปี
ในที่สุดฉัตรชิตาก็ทนฟังต่อไม่ไหวแกล้งควักมือถือตัวเองมาพูดลอยๆ “นี่แก...งานก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ดีแล้วที่แกไม่มา ฉันไม่เห็นจะมีอะไรดีนอกจากพวกคุณหญิงคุณนายขี้นินทา พวกที่ดีๆก็มีแหละแก แต่มันก็คุณหญิงคุณนายไม่กี่คนหรอกที่ปากบอกคนอื่นว่าตัวเองมีชาติตระกูลแต่กลับนินทาคนอื่นยิ่งกว่าพวกแม่ค้าอีก”
