ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 1
สีดาหมดความสนใจเรื่องคนพิเศษของลูกชายแค่นั้น ก่อนจะเอะใจที่เห็นเขาไม่กินผัดสะตอของโปรด ศิวัชชะงักก่อนแก้ตัวแกนๆว่าเหม็น สีดาสงสัยมากแต่ไม่ได้ซักอะไรและผละไปเงียบๆ ทิ้งศิวัชให้จมกับความคิดตัวเองเกี่ยวกับเรื่องคนพิเศษที่เขาไม่เคยรู้ว่ามี!
ดาวประดับเป็นห่วงปราณนท์พ่อบุญธรรมมากจนต้องไปหาข้อมูลจากเดชา
“คุณเดชาเป็นคนดูแลคุณพ่อตลอดเลยเหรอคะ”
“ไม่ใช่หรอกครับ ผมเป็นเลขาคุณท่าน...ที่จริงมีพยาบาลที่คอยดูแลท่านอยู่ แต่พอดีตอนนี้เธอลาหยุดน่ะครับ”
“แล้วน้าช่อล่ะคะ”
สีหน้าเดชาอึกๆอักๆ “ผมไม่อยู่ในสถานะที่ควรพูดถึงคุณช่อได้”
ดาวประดับไม่ยอมแพ้ พยายามจี้ถาม “แต่ฉันอยู่ในสถานะที่ต้องทำให้คนเป็นพ่อมีความสุข คุณเดชาเป็นเลขาให้คุณพ่อ น่าจะรู้บางเรื่องที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ”
“ถ้าเป็นเรื่องคุณช่อ...คุณดาวน่าจะลองถามคุณท่านดู”
“ฉันถามแล้วแต่คุณพ่อเลี่ยงจะตอบทุกครั้ง ฉันรู้ว่าคุณพ่อคงไม่อยากให้ฉันมีปัญหากับน้าช่อ”
“ถ้าอย่างนั้นผมยิ่งไม่ควรพูด...ขอตัวนะครับ”
เดชาพูดจบก็จะผละไป ดาวประดับตัดสินใจโพล่งถามไล่หลัง “คุณพ่อยังรักน้าช่ออยู่ไหม”
“คุณช่อคือผู้หญิงที่คุณท่านรักที่สุดครับ”
ooooooo
ดาวประดับได้เห็นจริงตามที่เดชาบอกเช้าวันต่อมา เมื่อปราณนท์สั่งให้นำดอกกุหลาบมาตกแต่งบ้าน ช่อแพรเห็นก็แปลกใจการกระทำของสามี
“นึกยังไงคะ...ฉันจำได้ว่าคุณไม่ชอบดอกกุหลาบไม่ใช่เหรอ”
“แต่คุณชอบ ผมอยากให้เราเหมือนตอนที่เรา...”
ปราณนท์พูดไม่ทันจบช่อแพรก็ขัด “ขอบคุณนะคะ แต่ถ้าคุณอยากให้ฉันสบายใจจริงๆล่ะก็...แค่ไม่ต้องให้ลูกสุดที่รักของคุณเข้าไปยุ่งวุ่นวายที่ออฟฟิศก็พอ ฉันไปก่อนนะคะ”
จบคำก็จูบแก้มสามีแล้วผละไป ปราณนท์ยิ้มกว้าง พลันได้หุบฉับเมื่อได้ยินภรรยาสั่งแม่บ้าน
“ช่วยเปลี่ยนเป็นดอกอย่างอื่นที พอดีตอนนี้ฉันไม่ชอบดอกกุหลาบแล้ว”
แม่บ้านรับคำสั่งด้วยสีหน้าหนักใจ เดชาอดเคืองแทนเจ้านายไม่ได้ แต่ปราณนท์ที่ควรสะเทือนใจที่สุดกลับไม่ถือสาการกระทำไม่ไว้หน้าของภรรยาแม้แต่น้อย
ดาวประดับยังไม่รู้เรื่องช่อแพรทำร้ายจิตใจปราณนท์เพราะรีบออกไปวัดแต่เช้า และที่นั่นเธอก็ได้พบชายหนุ่มปริศนาที่ช่วยเธอจากการถูกสาดน้ำกรดเมื่อวันก่อน
ศิวัชมาทำบุญให้ศิวกรผู้เป็นฝาแฝดที่วัดเดียวกัน เลยได้พบหญิงสาวแปลกหน้าที่เขาเคยช่วยไว้เมื่อวันก่อน
“ไม่คิดว่าจะได้พบคุณที่วัดนี่”
“ฉันเองก็ไม่คิดเหมือนกันค่ะ”
ดาวประดับนิ่งอึดใจก่อนตัดสินใจพูด “เสียใจด้วยนะคะ” ศิวัชนิ่วหน้า เธอเลยอธิบาย “ขอโทษนะคะ พอดีฉันเห็นคุณมาทำบุญให้คนที่เสียไปเหมือนกันเลยคิดว่าคุณน่าจะกำลังเสียใจเพราะเสียคนที่รักไป”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ต้องเสียใจกับคุณเหมือนกัน”
“พ่อแม่ฉันเสียไปตั้งแต่เด็ก ฉันมาไหว้พวกท่านเพื่อขอพลังเวลาจะเริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง”
ศิวัชพยักหน้ารับรู้ ก่อนขอตัวไปปล่อยปลาทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ศิวกร ดาวประดับลังเลแต่แล้วก็ตัดสินใจตามเขาไปร่วมทำบุญด้วยเพราะรู้สึกคาใจบางอย่าง
“คือ...ฉันแค่สงสัยว่าเราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า”
“ผมคิดแล้วว่าคุณต้องจำได้ เราเคยเจอกันที่ร้านกาแฟไงครับ”
“แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ”
“ไม่นี่ครับ”
