ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 1
บรรยากาศในชั้นผู้บริหารของเขมวัฒน์กรุ๊ปร้อนระอุ ต่างจากสถานการณ์ในฝ่ายอื่นๆที่ทำงานกันอย่างปกติ ยกเว้นฉัตรชิตา เพื่อนสาวคนสนิท ของเดือนประดับที่ทำหน้ามุ่ยเพราะคอมพิวเตอร์เสีย
เมฆ พนักงานฝ่ายบุคคลของเขมวัฒน์กรุ๊ปช่วยซ่อมให้เพราะเขาเชี่ยวชาญเรื่องไอทีเป็นพิเศษ กระนั้นฉัตรชิตาที่ร้อนใจมากเพราะมีงานต้องส่งเมทินีเลขาของช่อแพรในอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ตีโพยตีพายไม่หยุดจนเขาต้องไล่ไปชงกาแฟ
ลับหลังฉัตรชิตา เมฆลอบถอนใจโล่งอก ก่อนนิ่วหน้าเมื่อได้รับสายจากศิวัชเพื่อนรักของเขา
ผู้จัดการแผนกสื่อสารองค์กรของเขมวัฒน์กรุ๊ปที่ลาพักร้อนยาว
ศิวัชเรียกเมฆมาพบที่ร้านกาแฟไม่ไกลจากออฟฟิศเพราะมีเรื่องสำคัญต้องขอความช่วยเหลือ ให้ไปร่วมฉลองงานวันเกิดสีดาแม่แท้ๆของเขารวมทั้งช่วยหาข้ออ้างหากเขาไปร่วมงานสาย
“แล้วแกจะไปไหน”
“ก็ไปพาคนมาเซอร์ไพรส์พวกแกไง”
“เฮ้ยๆ อย่าบอกนะว่าแกมีแฟนแล้ว”
“ตอนนี้ยัง แต่ก็นั่นแหละ...ถ้าแม่ฉันถามก็บอกว่าฉันติดงาน อย่าให้แม่ฉันรู้ก่อนล่ะ ฉันไปแล้ว เจอกันคืนนี้”
พูดจบก็ผละไป ทิ้งเมฆให้มองตามด้วยความสงสัยและคาใจว่าใครคือคนพิเศษของศิวัช
ศิวัชตั้งใจไปทำธุระสำคัญตามที่บอกเมฆแต่ก็ถูกกลุ่มชายชุดดำดักทำร้ายเสียก่อน!
การปรากฏตัวของกลุ่มชายชุดดำทำให้ศิวัชหน้าเสีย เขาพยายามหาทางหนีแต่ก็ถูกจับตัวไว้พร้อมกับโดนคาดคั้นให้มอบของสำคัญ ศิวัชรู้ดีว่าอะไรคือสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการแต่เขาก็ยืนยันปฏิเสธ
“ฉันไม่ได้เอามันมาจริงๆ”
“แกรู้ใช่ไหมว่าของนั้นมันสำคัญขนาดไหน ถ้าคืนนี้เจ้านายพวกเรายังไม่ได้ของล่ะก็...”
พูดพลางควักมีดพกมาขู่ ศิวัชหน้าซีดเผือด ก่อนทรุดฮวบเพราะโดนต่อยท้องอย่างจัง
พวกชายชุดดำพากันจากไปแล้ว ศิวัชได้แต่มองตามหน้าเครียดเพราะรู้ดีว่ามันคงไม่จบแค่นี้
ooooooo
ปราณนท์สามีของช่อแพรไม่ได้ทำงานที่ออฟฟิศ เขาประสบอุบัติเหตุทำให้เป็นอัมพาตครึ่งตัวล่างและสูญเสียสมรรถภาพทางเพศจึงต้องรักษาตัวอยู่บ้านโดยมีเดชาคนสนิทและเชิญขวัญพยาบาลสาวคอยดูแล
เดชายืนมองปราณนท์เจ้านายหนุ่มที่ตนจงรักภักดีวาดภาพด้วยแววตานิ่งสงบ กระทั่งเห็นว่าถึงเวลาจึงชวนเข้าบ้านแต่ปราณนท์ปฏิเสธเพราะอยากวาดต่อ
“เดี๋ยวผมให้เด็กเอาดอกไม้ไปใส่แจกันดีไหมครับ คุณท่านจะได้นั่งวาดในบ้านได้”
ปราณนท์มองดอกไม้ในสวนด้วยแววตาเศร้าหมองก่อนเปรยลอยๆ “ดอกไม้ในสวนกับดอกไม้ในแจกันย่อมสวยงามไม่เหมือนกัน ดอกไม้ที่อยู่ในแจกันอาจจะสวยกว่าก็จริง แต่ดอกไม้จะสวยที่สุดเมื่ออยู่ในที่ของมัน”
สีหน้าเจ้านายหนุ่มทำให้เดชาเป็นห่วง แต่ไม่ทันถามไถ่ช่อแพรก็กลับมาถึง ปราณนท์ดีใจมากรีบขอให้คนสนิทพาเข้าบ้านไปหาภรรยาสุดที่รัก
ช่อแพรไม่ยี่หระท่าทางกระตือรือร้นของสามี โพล่งดักคออย่างรู้ทัน
“เมทินียังไม่ได้โทร.รายงานคุณเหรอคะว่าคืนนี้ฉันต้องไปรับรางวัล”
“แหม...ผมนี่คงจะเป็นนักแสดงไม่ได้จริงๆ อุตส่าห์แกล้งทำไม่รู้เรื่องรอคุณกลับมาฉลองรางวัลด้วยกันซะหน่อย”
ปราณนท์ตอบเสียงเจื่อน เดชาสงสารเจ้านายหนุ่ม เลยช่วยพูด
“แล้วทำไมคุณท่านไม่ไปกับคุณช่อด้วยกันล่ะครับ รางวัลดิไอดอล...เป็นรางวัลที่มอบให้กับคนที่เป็นต้นแบบให้คนอื่น ถ้าคุณช่อพาคุณท่านไปผมว่าทุกคนจะต้องชมคุณช่อแน่ๆ”
