สวยซ่อนคม
ตอนที่ 11
“แกหมายความว่ายังไง!”
เหมยกระชากเสียงถาม ใจไม่ดี คำพูดของลูกสาวทำให้สังหรณ์ใจว่าอีกฝ่ายอาจไม่ไว้ชีวิตอ้ายผิง เจียอิงไม่ตอบคำถามแม่เพราะไม่อยากฟังคำทัดทาน ตัดบทดื้อๆ
“ฉันหิว...ม้ามีอะไรให้ฉันกินบ้าง ต้มจืดของม้าก็ได้...เดี๋ยวฉันขอไปเปลี่ยนเสื้อสักหน่อย”
ooooooo
สุ้ยไถ่ถือกระเป๋าเดินทางใบย่อมออกจากบ้านเทียนซั่งเพื่อไปสนามบิน ฟานแม่บ้านเก่าแก่ยืนมองงงๆ เขาเลยต้องบอกแบบเสียไม่ได้
“ฉันมีธุระด่วนที่ฮ่องกง...ไปไม่กี่วันฉันก็กลับ...ห้ามบอกใครเด็ดขาด!”
สั่งจบก็ผละไปขึ้นรถที่เหลียงขับมารับ พลันก็นึกเรื่องสำคัญได้สั่งฟานทิ้งท้าย
“อ้อ...อย่าลืมแวะไปดูซุนหลิงด้วย บอกให้เขากลับมาเรียนหนังสือได้แล้ว...มีอะไรก็โทร.บอกฉัน”
เหลียงยืนรออยู่แล้วพร้อมซองเอกสารยืนยันตัวตนของอ้ายผิง สุ้ยไถ่สีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเห็นข้อความในนั้นแต่ไม่ยอมพูดอะไรนอกจากขึ้นรถเงียบๆ ฟานได้แต่มองตามรถของเจ้านายหนุ่มจนลับตา อดสงสัยปนอ่อนใจไม่ได้ที่ช่วงนี้ตระกูลปึงมีแต่เรื่องไม่หยุดหย่อน...
หลินลู่หลานจมกับความคิดตัวเองเรื่องเจียอิงกับอ้ายผิงกระทั่งเกือบถึงบ้านจึงเจอฟู่กุ้ยโดยบังเอิญ แฮกเกอร์หนุ่มมาดักรอเธอด้วยความคิดถึง หลินลู่หลานไม่รู้ตัวแต่สนิทใจกับเขาพอควรเลยตัดสินใจเล่าเรื่องที่เจอหมอโซว
ฟู่กุ้ยหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าหลินลู่หลานยังลืมอดีตแฟนหนุ่มไม่ได้ ไหนจะเรื่องที่เขาสืบตามคำสั่งของเหลียงเกี่ยวกับอุบัติเหตุเรือล่มรวมทั้งเรื่องเจ้าหญิงนิทราในห้องหมอโซวซึ่งยังหาที่มาที่ไปไม่ได้ ทำให้เขาคิดว่าหมอหนุ่มไม่น่าไว้ใจ
“มันอาจเป็นสิ่งดีที่สุดที่พระเจ้าให้พรนะ...ที่เธอเลิกกับหมอคนนั้น เขาไม่คู่ควรกับเธอ เขาไม่ใช่คนดีนักหรอก”
หลินลู่หลานไม่ค้านแต่ฟังเงียบๆกระทั่งถึงหน้าบ้าน
“ถึงแล้ว...เอาถุงของคืนมา...รู้ไหม...ฉันเพิ่งเจอเขาวันนี้เอง”
ฟู่กุ้ยหูผึ่ง ถามเสียงห้วนอย่างลืมตัว “ไปเจอเขาทำไม”
“ฉันไม่ได้ไปเจอเขาแต่เขามาเจอฉันที่นี่... เอาล่ะ...ไว้ค่อยคุยกันพี่กุ้ย”
หลินลู่หลานไม่คิดอธิบายตัวเองเพราะคิดว่าไม่จำเป็น ผละเข้าห้องเงียบๆ ฟู่กุ้ยมองตาม ฮึดฮัดไล่หลัง
“คอยดูนะ...ฉันจะทำให้เธอเห็น...ไอ้หมอคนนี้มันไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอคิด...หลินลู่หลาน”
ooooooo
เหลาไท่ร้อนใจเรื่องส่งไห้ ตัดสินใจโทร.หาสุ้ยไถ่ให้ช่วยกันตามหาแต่ก็ติดต่อหลานชายคนโตไม่ได้ หญิงชราหัวหน้าตระกูลปึงจึงลองโทร. เข้าบ้านเทียนซั่งแทน
ฟานเป็นคนรับสายบอกว่าสุ้ยไถ่ไม่อยู่บ้านแต่ไปทำธุระสำคัญที่ฮ่องกง เหลาไท่หงุดหงิดมาก
