สวยซ่อนคม
ตอนที่ 11
ฟานไม่ได้เต้นตามคำพูดซุนหลิง ฉุกใจคิดเรื่องอื่นมากกว่า “ถ้านัดกันก็ต้องไปพร้อมกันสิ คุณหนูใหญ่ไปสนามบินตอนเช้า นี่นายคนใหญ่ไปกับอาเหลียงตอนเย็น ทำไมมันประดักประเดิดอย่างนั้นล่ะ”
หงพยักพเยิดเห็นด้วย “นั่นสิ...รักกันชอบกันทุกคนก็สนับสนุนอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องแอบอะไรกันเลย”
“แล้วก็ยังสั่งฉันด้วยนะว่าห้ามบอกใคร ที่บอกฉันก็เพราะกลัวว่าเหลาไท่กับนายน้อยจะโทร.มาหาเท่านั้น ที่ฉันเล่าก็เพราะเห็นว่าเป็นเจ๊หงกับซุนหลิงหรอกนะ”
ฟานเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังจนซุนหลิงอดคิดตามไม่ได้ รอกระทั่งได้อยู่ตามลำพังกับอีกฝ่ายจึงถามย้ำ
“เจ๊ฟาน...ถามจริงๆเหอะ...นายคนใหญ่ไปฮ่องกง ไปคนละเวลาจริงๆเหรอ”
“ฉันจะไปโกหกทำไม...พูดแล้วเหยียบไว้นะ...
มีเธอกับฉันที่รู้ แล้วห้ามไปพูดต่อล่ะ...อาเก้าบอกว่าไปเช้าใช่ไหม แต่นายคนใหญ่ของฉันไปตอนเย็น ไปถึงฮ่องกงก็สองสามทุ่มตอนที่เขาโทร.กลับมา”
“งั้นก็แสดงว่าเขาอาจไม่ได้นัดกันน่ะสิ”
“ฉันก็ไม่รู้...อาจจะอย่างนั้นก็ได้นะซุนหลิง ไม่งั้นทำไมนายคนใหญ่สั่งนักสั่งหนา”
คำพูดของฟานทำให้ซุนหลิงใจชื้น รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเมื่อรู้ว่าสุ้ยไถ่ไม่ได้นัดเที่ยวกับอ้ายผิง ฟานไม่ทันสังเกตแววตาเป็นประกายของเด็กสาวซุบซิบอย่างมันปาก
“พูดจริงๆนะซุนหลิง...ตอนหลังฉันว่านายคนใหญ่ท่าทางแปลกๆยังไงไม่รู้ บางทีก็ดูเหมือนรักพี่สาวเธอเต็มแก่ แต่ทำไมเวลาคุณหนูใหญ่โทร.มากลับบอกฉันให้บอกไปว่าเขาไม่อยู่”
“จริงหรือจ๊ะ”
“อ้อ...ยังมีอีกเรื่องที่เธอไม่รู้...ไอ้ตอนที่เธอหายออกจากบ้านไม่บอกใครนั่นน่ะ อาเหลียงคนของนายคนใหญ่พาผู้หญิงกับเด็กคนหนึ่งมาที่บ้าน
นายคนใหญ่สั่งให้ดูแลเขาเอาไว้แต่ห้ามบอกใครโดยเฉพาะคนบ้านอันซิน”
“อ้าว...ก็ฉันนี่ไงคนบ้านอันซิน”
“ฮื้อ...ไม่ใช่เธอหรอก เพราะเธอเองก็เหมือนไม่ใช่คนที่บ้านนั้นแล้ว ตอนนี้คนบ้านนั้นก็ไม่เห็นจะมีใครนอกจากคุณหนูใหญ่ เป็นไปได้ไหม...นายคนใหญ่ไม่ต้องการให้คุณหนูใหญ่รู้”
“แล้วผู้หญิงกับเด็กคนนั้นเป็นใครล่ะเจ๊”
“ฉันแอบถามมาแล้ว...เหยียบไว้นะ ผู้หญิงคนนั้นชื่อเม่ยหลาน ลูกชายชื่อซัน เป็นเมียกับลูกของคุณฟังเสียน”
“พี่เสียน...พี่เสียนมีเมียมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ใครจะรู้ล่ะ...แต่ลูกชายโตแล้วนะ บ้านเขาไฟไหม้ มีคนช่วยเขาออกมาแล้วพามาอยู่กับนายคนใหญ่”
ฟานเล่าตามประสาซื่อ ซุนหลิงรับฟังเงียบๆ ครุ่นคิดอย่างหนัก...เกิดอะไรกับคนบ้านอันซินกันแน่!
ooooooo
