สวยซ่อนคม
ตอนที่ 11
ข่าวจากลูกน้องของง้วนทำให้เหลาไท่ลมแทบจับ เซเกือบล้มจนง้วนต้องจับไว้ เหลาไท่ใจไม่ดีแต่ต้องสูดลมหายใจยาวเรียกสติให้กำลังใจตัวเองว่าหลานชายคนเล็กยังไม่ตายแค่ยังทำภารกิจไม่สำเร็จเท่านั้น...
ooooooo
วันเดียวกันที่สนามบินฮ่องกง...เจียอิงในคราบอ้ายผิงยังไม่รู้เรื่องเรือขนสินค้าถูกตำรวจจับ อารมณ์ดีมากๆและโทร.หาสุ้ยไถ่ทันทีที่เครื่องลงจอดด้วยความคิดถึง
“ตอนนี้น้องถึงแล้ว...กลัวพี่เป็นห่วงเลยรีบโทร.บอกก่อน”
สุ้ยไถ่ที่กำลังเตรียมตัวไปขึ้นเครื่องโกหกเสียงเรียบ “โอเค...พี่กำลังคิดว่าจะโทร.ถามอยู่พอดี เดี๋ยวพี่มีประชุมยาวถึงค่ำเลย ถ้าน้องโทร.มาแล้วพี่ไม่ได้รับสายพี่จะโทร.กลับนะ...เที่ยวให้สนุกจ้ะ”
“งั้นน้องไม่กวนแล้ว...พี่ทำงานเถอะค่ะ...บาย”
เจียอิงในคราบอ้ายผิงยิ้มบางๆให้มือถือ เชื่อมั่นว่าแผนตัวเองยังราบรื่น หลังจัดการหมอโซวเสี้ยนหนามเดียวที่ยังเหลือเธอจะได้สมหวังสมรักกับสุ้ยไถ่ พลันฝันกลางวันหวานๆของเธอก็หายวับพร้อมการปรากฏตัวของหมอโซว
“ยินดีต้อนรับกลับฮ่องกงครับ...เจียอิงที่รัก”
“หมอ...ขอบคุณค่ะ”
หมอโซวมองข้ามสีหน้าตกใจ โผกอดเธอแน่น
“ผมดีใจที่สุดเจียอิง...ในที่สุดคุณก็กลับมาหาผม ผมคิดถึงคุณทุกลมหายใจรู้ไหม”
พูดพลางนัวเนียด้วยความรักและคิดถึง ทำท่าเหมือนจะจูบแต่เจียอิงเบือนหน้าหนี หมอโซวชะงัก มองมาด้วยแววตาตัดพ้อจนเจียอิงใจหายวาบ กลัวเขาจับได้ ต้องแกล้งโผกอดเขา
“ฉันก็คิดถึงหมอค่ะ”
หลินลู่หลานยังไม่ยอมกลับบ้าน ก้มหน้าก้มตากินข้าวที่เหมยเตรียมอย่างหิวโหยให้สมบทบาทที่แกล้งปวดท้อง ถ่วงเวลาเพื่อล้วงข้อมูลจากอีกฝ่าย เหมยไม่รู้เรื่องมองมาด้วยความเวทนาปนเอ็นดู
“กินให้อิ่มจะได้มีแรง ฉันมีอีกเป็นหม้อ”
“อร่อยมากเลยจ้ะ น้ำซุปหวานดีจัง”
“ก็เคี่ยวนานหน่อย ใส่โสมด้วยลูกสาวฉันชอบ...ว่าแต่เธอไปรู้จักหมอเขาได้ยังไงเขาถึงไปรักษาให้ถึงบ้าน”
เหมยชวนคุยอย่างเป็นกันเองมากขึ้นจนหลินลู่หลานแอบรู้สึกผิดที่ต้องโกหก
“ครอบครัวฉันรักษากับหมอมานานแล้ว...ตั้งแต่สมัยพ่อ สนิทกันเหมือนเป็นญาติ”
“ฉันก็รู้จักเพื่อนฝูงของหมอเกือบทุกคนแต่ทำไมไม่รู้จักเธอ...ว่าไปหน้าเธอก็คุ้นๆอยู่เหมือนกัน”
“ฉันอยู่เกาะจงชาว พี่ชายฉันทำอู่ต่อเรือที่นั่น พอใครไม่สบายถึงเข้ามาฮ่องกง...คุณนายมีลูกสาวคนเดียวหรือ”
“ใช่...ลูกสาวคนเดียว”
คำตอบยืนยันของเหมยทำให้หลินลู่หลานนิ่วหน้า คิดถึงเจ้าหญิงนิทราในห้องว่าคือใครกันกระนั้นก็ไม่ออกอาการสงสัยมาก ตะล่อมถามอย่างใจเย็น
“แล้ว...เขาไปเที่ยวเมืองไทยหรือ”
“เจียอิงเขา...เอ่อ...ไปทำงาน นานๆถึงจะกลับมาที”
