สวยซ่อนคม

หลินลู่หลานรอหมอโซวที่อพาร์ตเมนต์ด้วยใจจดจ่อ แม้จะพร่ำบอกตัวเองให้ตัดใจจากเขาแต่เธอก็ทำได้ไม่ดีนัก หัวใจเจ้ากรรมคอยแต่สั่งให้เธอต้องคิดถึงเขาอยู่ร่ำไป

ครั้งนี้ก็เช่นกัน...เมื่อเธอตัดสินใจพาส่งไห้มารักษาตัวที่ฮ่องกง หลินลู่หลานก็ไม่รีรอโทร.ตามให้เขามาช่วยรักษา แม้รู้ดีว่าเขาไม่ได้รักเธอแล้วแต่ก็อยากเห็นหน้าและใกล้ชิดเขาอีกสักครั้ง

หลินลู่หลานเช็ดตัวและเตรียมความพร้อมคนไข้อย่างส่งไห้ พลันสายตาก็เหลือบเห็นรูปถ่ายในกระเป๋าเงินของเขา อดีตพยาบาลสาวอดใจไม่ได้ แอบหยิบดูเห็นเป็นรูปหญิงสาวสวย ยิ้มกว้างท่าทางสดใส

“นี่แฟนนายหรือ สวยจัง...ยังกับนางฟ้า”

พึมพำพลางพลิกดูด้านหลังภาพเห็นเป็นข้อความภาษาจีน “พี่ต้องไม่ลืมฉัน...อ้ายผิง”

ข้อความง่ายๆแต่กลับทำให้หลินลู่หลานเสียน้ำตาเพราะสัมผัสได้ถึงความรักความผูกพันของเขากับสาวคนรัก

“เธอต้องขอบใจฉันนะอ้ายผิงที่ฉันช่วยคนรักเธอไว้ได้ไม่งั้นร่างพรุนไปหมดแล้ว”

พูดจบก็เก็บรูปถ่ายในกระเป๋าของเขาตามเดิม มองหน้าเขาอย่างเห็นใจ

“ทนอีกหน่อยนะนายส่งไห้...รักษาชีวิตเอาไว้... ป่านนี้แฟนนายคงรอนายกลับไปแทบเป็นบ้าไปแล้วล่ะ”

ในที่สุดหมอโซวก็มาถึงอพาร์ตเมนต์ หลินลู่หลานรู้สึกประหม่าเหมือนไปออกเดตแต่ต้องพยายามข่มใจไม่ให้ตื่นเต้นเพราะหมอหนุ่มอดีตแฟนไม่ได้มีท่าทียินดีแม้แต่น้อยที่เจอเธอ

หมอโซวแค่อยากทำดีกับอดีตแฟนสาวอย่างหลินลู่หลานบ้างเท่านั้น เผื่อความรู้สึกผิดในใจที่ทิ้งเธอกะทันหันไปรักกับเจียอิงจะเบาบางลง เขามองอาการคนไข้หนุ่มที่ชื่อส่งไห้อย่างพิจารณา สภาพแผลถูกยิงเหมือนจะอักเสบทำให้เขาไม่ไว้ใจอยากพาส่งโรงพยาบาลมากกว่า หลินลู่หลานส่ายหน้าปฏิเสธ

“ฉันพาเขาไปโรงพยาบาลไม่ได้...เขาเข้าเมืองมาอย่างผิดกฎหมาย ทำอย่างนั้นพี่ชายฉันกับตัวฉันก็จะมีความผิดไปด้วย ลำพังฉันไม่เป็นไรหรอกแต่ฉันไม่อยากให้พี่ไห่หลงต้องมาลำบากเพราะฉัน ฉันรู้ว่าหมอทำได้...นะคะ...ยังไงก็ขอให้เห็นแก่ความ...เอ่อ...เป็นเพื่อนของเราหน่อยได้ไหม”

แววตาและน้ำเสียงอ้อนวอนทำให้หมอหนุ่มลำบากใจ หลินลู่หลานเข้าใจแต่ยืนกรานความต้องการเดิม

“ถือว่าขอร้องล่ะ...หมอช่วยผ่ากระสุนออก

ให้เขาที”

“เขาสำคัญสำหรับคุณมากหรือ”

“เปล่าเลย...เขาเป็นใครฉันก็ไม่รู้...รู้เพียงว่าเขามีคนรักที่รอเขาอยู่ หมอก็รู้ว่าฉัน...ใจอ่อนกับเรื่องความรักมากแค่ไหน ฉันไม่อยากให้คนรักเขาผิดหวังเหมือนที่ฉันเคยเป็น...มันทรมานมากเกินไป”

หลินลู่หลานพูดจากใจจริง หมอโซวอึ้งอึดใจก่อนยอมรับปาก กระนั้นก็อดเตือนเธอไม่ได้