ตอนที่ 11
“คุณหนูใหญ่ไปซื้อยาให้เซียะเนี้ยกับเจ้าสัวเพราะยาจวนหมดแล้วและเห็นหวาว่าจะไปเลือกชุดแต่งงานด้วย”
คำบอกเล่าของพ่อบ้านเก่าแก่ทำให้ซุนหลิงหน้าเจื่อน ใจที่เคยพองฟูเพราะคิดว่าสุ้ยไถ่อาจไม่ได้นัดกับอ้ายผิงแฟบลงทันใด...หรือว่าเขากับพี่สาวคนละแม่ของเธอจะลงเอยกันจริงๆ
เจียอิงในคราบอ้ายผิงพยายามโทร.หาสุ้ยไถ่ตลอดบ่ายแต่เขาไม่รับสาย ความคิดถึงทำให้เธอเตลิด จินตนาการเห็นตัวเองมีสัมผัสเร่าร้อนกับเขาอย่างสุขสม หมอโซวกลับมาเห็นโดยบังเอิญช้ำใจมาก แกล้งเปิดประตูให้เธอเห็นแล้วผละไปอย่างฉุนเฉียว เจียอิงหน้าเสียรีบตามไปแก้ตัวกับเขา
หมอโซวเสียใจมาก เข้าไปยืนมองร่างซีดเซียวของอ้ายผิงตัวจริงด้วยแววตารู้สึกผิด เจียอิงตามเข้าไปอีกไม่กี่อึดใจต่อมา ตั้งท่าจะแก้ต่างให้ตัวเองแต่ถูกเขาตัดหน้า
“ผมทำผิดต่อเขามากจริงๆนะ”
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ หมอช่วยเขามาตลอดเวลาต่างหาก”
“ถ้าผมช่วยเขาจริงก็ควรบอกความจริงกับญาติพี่น้องและส่งเขากลับไปรักษาตัว แต่นี่...” พูดไม่ทันจบเจียอิงก็พูดแทรก “หมออย่าคิดในแง่ร้ายสิ ทุกอย่างที่หมอทำลงไปก็เพราะต้องการช่วยฉัน...หมอไม่ดีใจหรอกหรือ”
“ผมควรจะดีใจงั้นหรือ”
แววตาแข็งกร้าวของเขาทำให้เจียอิงร้อนรนมาก กลัวเรื่องลุกลามแล้วเสียแผนรีบโพล่ง
“หมอคะ...ฉันจะแต่งงานกับหมอ”
พูดจบก็โถมตัวหา หมอโซวอึ้งมาก ไม่รู้สึกดีใจแม้แต่น้อยทั้งที่เป็นสิ่งที่เขาปรารถนามาตลอด...
ooooooo










