ตอนที่ 1
สุ้ยไถ่กับส่งไห้จำซุนหลิงไม่ได้เพราะเด็กสาวตัดผมสั้น แต่งตัวเหมือนผู้ชายเพื่อความปลอดภัยและให้ง่ายกับการทำมาหากิน มีแต่เอก คนขับรถประจำบ้านที่จำได้ว่าเด็กบาดเจ็บที่นอนสลบกลางทางอาศัยที่บ้านเช่าในสลัม
ซุนหลิงสลบเพราะพิษไข้และพิษบาดแผลที่โดนตี ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่าถูกสองหนุ่มทายาทตระกูลปึง
อุ้มกลับไปปฐมพยาบาลที่บ้านและมอบหมายให้อาฟาน แม่บ้านเก่าแก่ช่วยเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อาฟานทำตามคำสั่งสองหนุ่มทายาทตระกูลปึงแล้วพบว่าเด็กบาดเจ็บที่เจ้านายเก็บตกข้างทางไม่ใช่ผู้ชายเหมือนรูปลักษณ์แต่เป็นผู้หญิง แม่บ้านเก่าแก่ตกใจแต่เวทนามากกว่าที่เด็กสาวตัวเล็กๆมีแผลเต็มตัวขนาดนี้
การเปลี่ยนแปลงของอ้ายผิงกลายเป็นสาวมั่นทำให้เซียะเนี้ยคิดถึงงานที่บริษัทเดินเรือของตระกูล หันไปไล่เบี้ยเสียนลูกชายคนโตที่ตนมอบหมายให้รับผิดชอบงานแทนเจ้าสัวฟัง
“งานบริษัทเป็นยังไงแกไม่เห็นจะมาบอกมาเล่าให้ฉันฟัง อาทิตย์นึงแกมาให้ฉันเห็นหน้าสักกี่วันเชียว น้องกลับมาแกก็ควรทำตัวให้มันดีๆได้แล้ว แกต้องเป็นที่พึ่งของน้องนะเสียน”
“ม้า...อีกแล้ว...ผมรู้แล้วๆ ม้าก็พูดอยู่ได้”
“แกอย่าบอกนะว่าที่หายๆไปนี่แกไปมีเมียไว้ข้างนอก”
คำพูดดักคอราวกับรู้ทันของแม่ทำให้เสียนสะดุ้งเพราะร้อนตัว
“โอ้ยม้า...ไปกันใหญ่แล้ว มงเมียที่ไหนเล่า แค่ทำงานก็วุ่นปวดหัวจะเอาตัวไม่รอดแล้ว”
เสียนเฉไฉกลบเกลื่อนความจริงที่ว่าตนแอบมีเมียนอกบ้าน เจียอิงในคราบอ้ายผิงดูออก สะใจมากและตัดสินใจปรากฏตัวหลังแอบฟังสองแม่ลูกคุยกันเรื่องงานพักใหญ่
“คุยอะไรกันหรือคะ”
เสียนหน้าเจื่อน เสเปลี่ยนเรื่องยิ้มๆ “ก็...เรื่องน้องน่ะสิ กลับมาคราวนี้น้องสวยสง่างามเหมือนดอกโบตั๋น ชายหนุ่มที่ไหนได้เห็นเป็นต้องหวั่นไหว พี่สงสัยว่าตกลงน้องตัดสินใจยังไงกับพี่น้องตระกูลปึง”
เจียอิงในคราบอ้ายผิงยักไหล่ “ทำไมต้องตัดสินใจคะ ...ก็ในเมื่อผู้ใหญ่ก็ตัดสินใจกันเอาไว้แล้วว่าอ้ายผิงจะต้องแต่งงานกับนายคนใหญ่ของตระกูลปึง หนูก็ไม่มีอะไรขัดข้อง”
“น้องเต็มใจแต่งกับสุ้ยไถ่งั้นหรือ”
“ค่ะ...เขาขอเมื่อไหร่น้องก็จะตอบตกลงวันนั้น”
เซียะเนี้ยกับเสียนมองหน้ากันอึ้งๆ ไม่ค้านแต่แปลกใจมากกว่าเพราะรู้ดีว่าอ้ายผิงมีใจให้ส่งไห้มาก่อน เจียอิงในคราบอ้ายผิงไม่ยี่หระสายตาของแม่กับพี่ชาย แกล้งถามถึงซุนหลิง
“แล้วเด็กคนนั้นเข้ามาขโมยอะไรหรือคะ”
“มันเข้ามาขโมยโสมที่ห้องยา ดีนะที่พี่ชายหนูจับมันได้คาหนังคาเขา ม้าต้องตีให้มันหลาบจำไม่งั้นมันจะเคยตัว นึกจะมาขโมยอะไรก็ได้”
“ถ้ามาขอดีๆมีเหรอที่ม้าจะไม่ให้ แต่มันสันดานไม่ดีขี้ขโมย ม้าทำโทษไปก็ถูกแล้ว...น้องคงไม่สบายใจนักล่ะสิ”










