สวยซ่อนคม

อ้ายผิงไม่เคยถือสาเจียอิง สงสารด้วยซ้ำที่อีกฝ่ายโดนแม่และพี่น้องของเธอเอาเปรียบ ส่วนเรื่องสุ้ยไถ่เธอก็ไม่คิดมากเพราะใจจริงไม่ได้ชอบพอเขาฉันคนรัก แต่ผูกสมัครรักใคร่ส่งไห้หรือน้อย น้องชายฝาแฝดของสุ้ยไถ่มากกว่า

ซุนหลิงกับซุนเหมยไม่ได้มีโอกาสคลุกคลีกับเจียอิงมากนัก กระทั่งเหมยกับเจียอิงถูกขับไล่จากบ้านอันซินเมื่อหลายปีก่อนเพราะเซียะเนี้ยจับได้ว่าเจียอิงขโมยเงิน

ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องจริงจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเป็นอย่างไรนอกจากเซียะเนี้ยกับเสียนลูกชายคนโต เหมยกับเจียอิงถูกไล่ออกจากบ้านโดยที่เจ้าสัวฟังไม่สามารถคัดค้านหรือทัดทานเซียะเนี้ยได้

เหตุการณ์ทำนองเดียวกันเกิดกับหง ซุนหลิงและซุนเหมย หลังเจ้าสัวป่วยเป็นอัมพาต เซียะเนี้ยซึ่งรอเวลานี้มานานถือโอกาสไล่สามแม่ลูกออกจากบ้านอันซินโดยใช้เหตุผลว่ารายได้ถดถอยไม่มีเงินพอเลี้ยงดูเมียน้อยกับลูกๆ กระนั้นก็ยอมส่งเสียซุนเหมยเรียนต่อในโรงเรียนเดียวกับซูเจ็งลูกสาวคนเล็กแบบเสียไม่ได้

ซุนหลิงออกจากโรงเรียนให้ซุนเหมยน้องสาวเรียนหนังสือแทน เพราะเซียะเนี้ยไม่ได้ออกค่าเล่าเรียนให้พวกเธอทั้งคู่ กระนั้นเธอก็ไม่น้อยเนื้อต่ำใจแต่กัดฟันสู้เพื่อให้น้องสาวคนเดียวมีอนาคตดีๆ

ooooooo

ซุนหลิงดึงตัวเองจากอดีตอันขมขื่น กลั้นน้ำตาที่จวนเจียนจะหยดก่อนตั้งสติไปยืนหน้าบ้านอันซิน

เก้าพ่อบ้านเชื้อสายจีน คนรับใช้เก่าแก่และคนสนิทของเจ้าสัวฟังซึ่งเพิ่งกลับจากซื้อของเห็นเข้าเลยอดทักไม่ได้

“มาถึงแล้วทำไมไม่เข้าบ้านล่ะคุณหนูซุนหลิง”

“อาเก้าน่ะเอง ตกใจหมดเลย...ไปไหนมาจ๊ะ”

“ไปซื้อโอเลี้ยงมา นี่คุณหนูมาเยี่ยมนายหรือมาเอาตังค์ค่าเทอมล่ะ”

“ทั้งสองอย่างล่ะจ้ะ อาปาเป็นไงบ้าง เอ้า...ฉันซื้อขนมมาฝาก แบ่งป้อเจ๊ด้วยนะจ๊ะ”

“เหมือนเดิมแหละ เข้ามาสิคุณหนู โธ่...อุตส่าห์ซื้อขนมมาฝากคนแก่ ตัวเองจะเอาอะไรกินเข้าไปยังแทบไม่มี”

อาเก้ามองมาด้วยความสงสารปนเวทนาซุนหลิง อดีตคุณหนูตระกูลฟังที่ต้องตกอับเพราะโดนเซียะเนี้ยกลั่นแกล้ง ดูจากสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิงก็เดาไม่ยากว่าคงมีความเป็นอยู่ไม่สุขสบายนัก

ซุนหลิงพยายามไม่สนใจสายตาพ่อบ้านเก่าแก่ เสถามถึงเซียะเนี้ย “คุณแม่ใหญ่อยู่หรือเปล่าจ๊ะ”

“ไม่มีใครอยู่หรอก ไปรับคุณหนูใหญ่ที่สนามบินกันหมด”

การเอ่ยถึงคุณหนูใหญ่หรืออ้ายผิงทำให้ซุนหลิงตาพราว

“พี่อ้ายผิงกลับมาแล้วจริงๆหรือ...ดีใจจัง”

“ถ้าจะเอาตังค์ก็ต้องรอหรือไม่ก็มาใหม่พรุ่งนี้ล่ะ”