สวยซ่อนคม
ตอนที่ 1
“แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ หนูว่าจะออกไปซื้อของสักหน่อย”
“ไม่มีหรอก ม้าแค่อยากจะถามว่าหนูยินดีแต่งงานกับสุ้ยไถ่จริงๆหรือ แต่ก่อนหนูสนิทสนมกับส่งไห้มากกว่านี่นา ม้าไม่อยากบังคับใจหนูแต่เมื่อเช้าหนูทำให้ทุกคนแปลกใจ”
“หนูคงโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นน่ะค่ะม้า หนูอยากทำสิ่งที่ถูกต้อง หนูอาจเคยสนิทกับพี่น้อยแต่คนเราต้องคิดถึงอนาคต คิดถึงครอบครัว นายคนใหญ่ของตระกูลปึงน่าจะให้อนาคตที่ดีกว่าสำหรับหนู...จริงไหมคะแม่”
“ลูกแม่...หนูเป็นอาผิงคนใหม่แล้วจริงๆ”
เหลาไท่ไปส่งซุนเหมยที่โรงเรียน ซูเจ็งเห็นก็อิจฉาถลาไปทักทายผู้นำตระกูลปึง
“ทำไมเหลาไท่ต้องพามันมาส่งด้วยล่ะคะ”
“เธอเรียกน้องว่ามันหรือจ๊ะซูเจ็ง”
“หนูไม่มีน้องค่ะ หนูเป็นลูกคนสุดท้องของอาปากับอาม้า...มันไม่ใช่น้องของหนู!”
“งั้นคงต้องถามแม่เธอว่าเด็กเกิดในบ้านเดียวกับเธอ ใช้นามสกุลเดียวกับเธอ มีพ่อคนเดียวกับเธอน่ะเป็นใคร”
“หนูไม่มีวันนับลูกคนใช้เป็นพี่น้องหรอกค่ะ”
“ถึงจะเป็นลูกคนใช้ในบ้านแต่เขาก็ไม่ใช่เด็กข้างถนนที่ใครอยากจะเอาโจ๊กสาดรังแกได้ตามใจชอบหรอกนะ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าถ้าจะเอาเรื่องจริงๆเธอก็ผิดเต็มประตู”
“ไม่มีพยาน ใครเขาจะเชื่อล่ะคะ ไม่เห็นจะต้องสน”
“เธอคิดว่าระหว่างเด็กนักเรียนอย่างเธอกับยายแก่อายุจะแปดสิบอย่างฉัน...คำพูดของใครน่าเชื่อถือกว่ากันล่ะ”
ooooooo
จัดการซูเจ็งเรียบร้อยเหลาไท่ก็กลับไปดูอาการหงที่เจ็บกระเสาะกระแสะ หงซึ้งน้ำใจมากโดยเฉพาะเมื่ออีกฝ่ายถามไถ่เรื่องซุนหลิงลูกสาวคนโตที่โดน ทำร้ายจนระบมทั้งตัว
“ฉันทำกรรมอะไรไว้หรือคะท่าน ลูกคนโตก็โดนตี ลูกคนเล็กก็โดนแกล้ง อิฉันอยากหนีไปไกลๆแต่ไปไม่ได้เพราะลูกยังต้องเรียนหนังสือ ยังต้องอาศัยเงินเขาอยู่”
“เธอต้องอดทนเหมือนที่ลูกเธออดทน เห็นไหม... โดนตีขนาดนี้เขายังไม่ปริปาก นี่ถ้าไม่เจ็บจนลุกไม่ขึ้นก็คงไม่มีใครรู้ หง...ถึงเธอจะลำบากเธอก็ยังโชคดีที่มีลูกดีทั้งสองคนนะ เธอต้องอดทนเพื่ออนาคตลูกสิ ฉันยินดีช่วยเต็มที่”
“อิฉันไม่กล้ารบกวนท่านหรอกค่ะ ถ้าทางบ้านโน้นรู้เขาจะว่าเอาได้ แค่นี้ก็เป็นพระคุณมากเหลือเกินแล้ว”
“ฉันอายุปูนนี้แล้ว ใครจะกล้ามาว่าก็ให้มันรู้ไป ฉันทำในสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าพวกเธอยังอยู่ในบ้านนั้นก็ไปอย่าง แต่นี่เขาไล่พวกเธอออกมาแล้ว ฉันยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอใครจะมีปัญหาอะไร”
“อิฉันไม่มีสิ่งใดจะตอบแทนท่าน อิฉันและลูกๆขอเป็นบ่าวรับใช้ท่านจนกว่าจะหมดลม”
“ไม่ต้องคิดมากหรอกหง เธอเองก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล ฉันก็แค่หยิบยื่นโอกาสให้คนที่สมควรจะได้รับเท่านั้นเอง”
