ตอนที่ 1
ซุนหลิงมัวดีใจจนลืมสำเหนียกถึงความผิดปกติ
“จริงหรือคะ...คุณแม่ใหญ่ให้โสมหนูจริงๆหรือคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ”
เซียะเนี้ยยังทำหน้านิ่งก่อนแสยะยิ้มร้าย “ก็เธอว่าพ่อเธออนุญาตไม่ใช่รึ...แต่โสมเนี่ยเราไม่ได้ได้มาฟรีๆ ฉันต้องซื้อจากพ่อค้ายาคนกลาง...เพราะฉะนั้นเธอก็ต้องช่วยฉันบ้าง”
“หมายความว่าไงคะ”
“ถ้าเธออยากได้โสมเธอก็ไม่ต้องเอาเงินเดือน”
“ไม่ได้ค่ะ หนูมีความจำเป็นต้องใช้เงิน ซุนเหมยต้องจ่ายค่าเทอมพรุ่งนี้”
เสียนกับซูเจ็งโวยวาย ยืนยันให้เลือกทางใดทางหนึ่งแต่ซุนหลิงไม่ยอมจนเซียะเนี้ยต้องตัดบท
“ตกลงเธอจะเลือกอะไรล่ะ...โสมหรือเงิน”
“ถ้าหนูอยากได้ทั้งสองอย่าง หนูจะต้องทำยังไงคะ”
“ทำยังไงเหรอ นั่นสิ...จะทำยังไงดีนะ”
แววตาร้ายกาจของแม่เลี้ยงทำให้ซุนหลิงขนลุกแต่ทำใจดีสู้เสือ เซียะเนี้ยยิ้มเยาะก่อนยื่นเงื่อนไข
“แกจะเอาทั้งเงินทั้งยาใช่ไหม...ฉันจะให้แกทั้งสองอย่างแต่มีข้อแลกเปลี่ยน...”
ซุนหลิงกลัวมากแต่เพื่อน้องกับแม่จึงยอมโดนเซียะเนี้ยหวดไม้เรียวที่ก้นจนเป็นแผลระบม
“ลูกกตัญญูอย่างแก...เพื่อแม่เพื่อน้องแค่นี้แกทนได้อยู่แล้ว”
ซูเจ็งมองมาด้วยความสมเพช “มันอึดยังกะควายเลยนะคะมาม้า”
ซุนหลิงเจ็บใจแต่กัดฟันไม่ร้องขอความช่วยเหลือ เซียะเนี้ยอดนับถือความใจเด็ดของลูกเลี้ยงสาวไม่ได้
แต่เพราะเกลียดชังกันมานานจึงฟาดไม่ยั้งกระทั่งครบสิบครั้งจึงหยุด ร่างผอมบางของซุนหลิงทรุดฮวบกับพื้นพร้อมกับที่เซียะเนี้ยโยนเงินค่าเทอมของซุนเหมยกับห่อยาของหงให้
“ไป! ไสหัวออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว อย่าให้ฉันจับได้นะว่าแกแอบเข้ามาขโมยของในบ้านฉันอีก รับรองคราวหน้าแกจะไม่โชคดีอย่างนี้แน่นอน ไป...ไปให้พ้น!”
เซียะเนี้ยตวาดไล่ ซุนหลิงแค้นใจอดไม่ได้ตอกกลับ “วันพระไม่ได้มีหนเดียวหรอก!”
ooooooo
เจียอิงในคราบอ้ายผิงแวะกินข้าวกับสุ้ยไถ่กับส่งไห้ที่ร้านอาหาร ส่งไห้พยายามชวนแฟนสาวคุยแต่ก็เหมือนเดิม...อ้ายผิงไม่สนใจและมุ่งมั่นจะเข้าหาสุ้ยไถ่อย่างเห็นได้ชัด
ส่งไห้ขัดใจมากแต่แปลกใจมากกว่าเพราะมองไม่เห็นเหตุผลที่แฟนสาวจะเปลี่ยนใจจากตน สุ้ยไถ่ก็คิดไม่ต่างกัน จับสังเกตอาการอ้ายผิงแล้วก็เห็นว่าต่างจากเดิมมาก ทั้งบุคลิก การแต่งกายและความคิดที่มีต่อตน
สุ้ยไถ่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่อ้ายผิง คู่หมายสาวแสดงความสนใจในตัวเขามากกว่าเดิม ทำให้ส่งไห้น้องชายฝาแฝดของเขาไม่พอใจมากแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะไม่อยากฉีกหน้าอ้ายผิง










