สวยซ่อนคม
ตอนที่ 1
ซุนหลิงเข้าไปในห้องเก็บยาของพ่อ ค้นหาสมุนไพรจีนที่ต้องการใส่ห่ออย่างเรียบร้อยและรวดเร็ว แต่ไม่ทันพ้นประตูก็หน้าซีดเผือดเมื่อเผชิญหน้าเสียน พี่ชายคนละแม่ ลูกชายคนโตของเซียะเนี้ย!
ท่าทางลุกลี้ลุกลนและจงใจซ่อนห่อบางอย่างไว้ด้านหลังทำให้เสียนสงสัย กระชากเสียงถาม
“อีลูกคนใช้! แกแอบมาขโมยอะไร ซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง เอามาให้ฉันดูซะดีๆ”
“เปล่านะ...หนูไม่ได้ขโมย อาปาให้หนูมาเอา”
“หน็อย...อีเด็กโกหก อาปานอนแบบอยู่ยังงั้น พูดก็ไม่ได้ ลุกก็ไม่ได้ จะมีปัญญาสั่งแกให้มาหยิบของได้ไง ไม่ต้องมาแก้ตัวเลย หยิบอะไรไปเอาออกมาให้ฉันดูซิ แบมือออกมา...เร็วเข้า!”
“หนูไม่ได้ขโมย หนูไม่ได้โกหก หนูขออนุญาต อาปาแล้ว อาปาพูดไม่ได้ก็จริงแต่อาปากะพริบตาอนุญาตแล้ว”
“แหม...เก่งเหลือเกินนะ สื่อภาษากายกันรู้เรื่องด้วย นี่...ดูตาฉัน...ฉันก็กะพริบตาสั่งให้แกยื่นออกมาเหมือนกัน เร็วเข้า! หรือว่าอยากเจ็บตัว เดี๋ยวพ่อตบกะโหลกร้าวเลยนี่!”
ซุนหลิงไม่มีทางเลือกยื่นห่อยาให้ เสียนแสยะยิ้มก่อนเอ็ดลั่น
“นั่นไง...แกมันขี้ขโมยจริงๆ นี่ทำอย่างนี้มากี่ครั้ง แล้วฮึ รู้ไหม...ของพวกนี้ไม่ได้ได้มาฟรีๆนะ ของเป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น นี่แกคิดจะขโมยไปขายล่ะสิ เอาคืนมานี่... ฉันจะส่งแกให้ตำรวจ!”
คำประกาศของพี่ชายคนละแม่อย่างเสียนทำให้ซุนหลิงกลัวมาก ยกมือไหว้ขอร้อง “อย่านะพี่เสียน...หนูไหว้ล่ะ หนูไม่ได้ขโมยจริงๆ อาปาให้หนูเอายาไปรักษาแม่ แม่ไม่สบายทำงานไม่ได้มาหลายวันแล้ว หนูขอไปนิดเดียวเอง”
“เนี่ยเหรอนิดเดียวของแก...ตั้งห่อเบ้อเริ่ม ไปโรงพักด้วยกันเดี๋ยวนี้เลย ขี้ขโมยอย่างแกมันต้องนอนคุกให้เข็ด!”
ooooooo
ซุนหลิงถูกเสียนพี่ชายคนละแม่ฉุดกระชากลากถูมาถึงโถงใหญ่กลางบ้านอันซิน ซูเจ็งหรืออาเน้ยสะใจมากเมื่อเห็นหน้าคนที่พี่ชายลากมาคือพี่สาวต่างมารดาที่แสนชัง เซียะเนี้ยได้ยินเสียงเอะอะของบรรดาลูกๆก็เดินไปดู สีหน้านิ่งสงบเมื่อเห็นว่าเป็นซุนหลิง ลูกสาวคนโตของหงเมียน้อยคนโปรดของเจ้าสัวฟัง
เสียนฟ้องเรื่องซุนหลิงขโมยยาจีนของพ่อโดยมีซูเจ็งผสมโรง ซุนหลิงโต้เสียงเข้ม
“หนูไม่ได้ขโมย หนูขออาปาแล้ว บอกความจริงพี่ก็ไม่ฟัง”
ซุนหลิงส่งสายตาเอาเรื่องไปทางเสียนที่แก้ตัวกับแม่หน้าตาย
“มันบอกว่าอาปาให้มันไปหยิบยาให้แม่มัน แม่มันไม่สบายมาก”
“อาปาพูดไม่ได้สักหน่อย ส่งภาษาใบ้กันรู้เรื่องหรือไง เอ๊ะ...หรือเขาสื่อสารกันทางโทรจิตได้คะม้า”
ซูเจ็งเย้ยหยัน เซียะเนี้ยมองซุนหลิงด้วยแววตาน่ากลัวก่อนเหยียดยิ้ม “อย่าไปว่าเขาเลย เขาอาจจะมีภาษาพิเศษที่เขารู้กันก็ได้ ถ้าเขาบอกว่าอาปาของพวกเธออนุญาตจะไปโต้แย้งเขาได้ยังไง...เราก็ต้องให้โสมเขาไป”
