สวยซ่อนคม
ตอนที่ 1
“รู้สึกจะเช่าห้องอยู่แถวซอยใกล้ๆตลาดครับ”
“จริงรึ...ไม่มีใครบอกฉันเลย น่าสงสารจริง คงลำบากกันมากเลยล่ะสิ”
เหลาไท่เห็นแก่มิตรภาพที่มีมายาวนานระหว่างเจ้าสัวปึงผู้เป็นสามีกับเจ้าสัวฟังจึงสั่งเอกขับรถไปเยี่ยมเยียน แต่ไม่ทันถึงบ้านเช่าของหงก็ต้องเจอเรื่องน่าตกใจ ซูเจ็งลูกสาวคนเล็กของเซียะเนี้ยราดโจ๊กทั้งชามลงหัวเด็กสาวแปลกหน้าที่เธอจำได้เวลาต่อมาว่าคือซุนเหมยลูกสาวคนเล็กของหง
ซูเจ็งไม่แคร์ว่าใครจะเห็น ความขุ่นเคืองที่ถูกอ้ายผิงพี่สาวคนโตตำหนิเมื่อคืนทำให้ก่อเรื่อง
“นี่แน่ะอีลูกเมียน้อย อีไม่เจียมกะลาหัว สะเออะมาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันทำไม!”
ซุนเหมยตะลึงมาก น้ำตาไหลเมื่อเห็นสภาพตัวเองเละไปด้วยโจ๊ก
“ซูเจ็ง...ทำไมทำยังงี้”
“เพราะแกแท้ๆฉันถึงโดนด่า แค่นี้มันน้อยไป”
“เธอมันใจร้าย ฉันจะไปบอกคุณแม่ใหญ่”
“เชิญขี่ม้าสามศอกไปบอกเลย ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าแกจะได้เข้าไปเหยียบบ้านฉันไหม เมื่อคืนพี่แกก็โดนฟาดจนน่วมไปแล้ว ยังไม่เข็ดอีกก็มาเลย รับรองคราวนี้โดนทั้งพี่ทั้งน้องแน่ๆ”
แหวจบก็ขึ้นรถไปโรงเรียนหน้าตาเฉย เหลาไท่สงสารและเห็นใจซุนเหมยเรียกตัวให้ขึ้นรถจะพาไปส่งบ้านแต่เด็กสาวส่ายหน้าปฏิเสธ “หนูต้องไปโรงเรียนค่ะ ต้องไปจ่ายค่าเทอมวันนี้ เดี๋ยวไม่ได้เรียนต่อ”
“เลอะเทอะแบบนี้ไปโรงเรียนไม่ได้หรอก กลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อก่อนดีกว่า”
ซุนเหมยลังเลเพราะจริงๆก็ไม่อยากไปโรงเรียนสภาพนี้ “เอ่อ...จะดีหรือคะ”
เหลาไท่เข้าใจความรู้สึกเด็กสาวดี เอ่ยอย่างมีเมตตา “ฉันเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ถ้าเธอจะเอาเรื่องฉันจะเป็นพยานให้เอง เด็กที่รังแกเธอเป็นลูกเจ้าสัวฟังใช่ไหมล่ะ ฉันเป็นเพื่อนกับเจ้าสัวอยู่ตึกฝรั่งซอยถัดไปนี่เอง”
ซุนเหมยพยักหน้ายอมรับเงียบๆ ช้ำใจที่โดนแกล้งแต่ก็ยังนึกขอบคุณฟ้าที่พามาเจอผู้ใหญ่ใจดี...
ooooooo
แม้จะคาดหวังสูงจะได้แต่งงานกับสุ้ยไถ่ แต่เจียอิงในคราบอ้ายผิงก็ไม่รีบร้อน เมื่อเขาโทร.ยกเลิกนัดที่จะเจอกันวันนี้เธอก็ไม่ยี่หระ เปลี่ยนแผนโจมตีเสียนลูกชายคนโตของเซียะเนี้ยแทน
เจียอิงในคราบอ้ายผิงร่วมมือกับไฉขอไปทำงานที่บริษัทเดินเรือกับเสียนด้วย
เสียนไม่ชอบใจแถมร้อนตัวกลัวถูกน้องๆจับได้ว่าทำงานไม่เป็นโล้เป็นพาย “เธอสองคนจะทำอะไรได้ คนนึงก็เรียนไม่จบวันๆเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง อีกคนก็แค่ไปชุบตัวเมืองนอกมาไม่กี่ปีทำเป็นอวดเก่ง”
“ก็ให้น้องลองทำดูไหมล่ะคะ พี่เสียนนั่งดูเฉยๆ น้องจะทำกำไรให้บริษัทเอง”
“แกพูดงี้หมายความว่าไง แกหาว่าฉันบริหารงานขาดทุนงั้นรึอ้ายผิง...ม้าฟังมันสิ”
เถียงสู้ไม่ได้เสียนก็หันไปฟ้องเซียะเนี้ยเหมือนเคย
