ตอนที่ 1
ไม่ใช่แค่เจ้าสัวฟังที่สำเหนียกได้ถึงความผิดปกติ เก้าพ่อบ้านเก่าแก่ตระกูลฟังก็สัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตจากอ้ายผิงหรือคุณหนูใหญ่บ้านอันซิน โดยเฉพาะเมื่อเธอเปรยถึงการรักษาอาการอัมพาตของเจ้าสัวฟัง
“ม้าบอกว่าซินแสรักษาอาปามาตั้งนานแล้ว ทำไมอาการไม่เห็นจะดีขึ้นเลย ฉันคงจะต้องเปลี่ยนแปลงการรักษาใหม่ เราอาจจะไม่ใช้ซินแสแล้วก็ได้ หมอสมัยใหม่เดี๋ยวนี้เก่งจะตายไป”
“แล้วคุณหนูใหญ่จะให้ใครมารักษานายแทนล่ะครับ”
“ฉันจะรักษาเอง”
อ้ายผิงประกาศกร้าว อาเก้ากับเจ้าสัวฟังมองหน้ากันอึ้งๆ
“แต่คุณหนูไม่ใช่หมอนี่”
“ฉันมีวิธีของฉันก็แล้วกัน!”
แหวจบก็ผลุนผลันออกไป ทิ้งเก้าให้มองตามด้วยแววตาจับสังเกต ก่อนหันไปพูดกับเจ้าสัวฟัง
“คุณหนูไม่เหมือนคุณหนูใหญ่คนเดิมเลย...เจ้าสัวว่าไหม”
ooooooo
สุ้ยไถ่คิดหนักเรื่องอ้ายผิงแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจทางเลือกเดิมคือเปิดทางให้ส่งไห้น้องชายคนเดียวเพื่อความสบายใจของคนในตระกูลโดยเฉพาะเหลาไท่
“ฉันโทร.ยกเลิกน้องอ้ายผิงไปแล้วนะ ถ้านายอยากไปรับเขาก็เชิญตามสบาย”
“ฉันไม่ใช่ตัวสำรองของใคร”
“เอางี้ละกัน...ฉันสัญญาว่าจะไม่เอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับน้องผิง นายคบกับเขามาก่อนก็สานกันต่อเอง แต่ถ้าเขายังจะเลือกฉันมันก็ช่วยไม่ได้...โอเคไหมล่ะ”
สองฝาแฝดเคลียร์ใจกันได้ เหลาไท่ไม่ได้เป็นกังวลเพราะเชื่อว่าตนเลี้ยงหลานชายทั้งสองอย่างดี จะมีห่วงก็หง ซุนหลิงกับซุนเหมย เมียน้อยและลูกสาว
ทั้งสองของเจ้าสัวฟังที่เห็นได้ชัดว่าความเป็นอยู่ไม่ดีเลย ไหนจะเรื่องที่ซุนเหมยโดนซูเจ็งกลั่นแกล้งทำให้คนรักความยุติธรรมอย่างเหลาไท่ทนไม่ไหวออกปากกับหง
“ถ้าเธอจะเอาเรื่องฉันจะไปเป็นพยานให้”
“ไม่ล่ะค่ะท่าน เดี๋ยวเรื่องจะไปกันใหญ่ แค่นี้เขาก็เกลียดเราสามแม่ลูกมากพอแล้ว”
“มีอะไรให้ฉันช่วยก็ไม่ต้องเกรงใจนะ”
“เป็นพระคุณค่ะท่าน”
ไม่ใช่แค่ซุนเหมยที่เหลาไท่ยื่นมือช่วยเหลือ ทั้งไปส่งโรงเรียนรวมถึงเสนอตัวเป็นพยานเอาเรื่องซูเจ็ง ซุนหลิงที่นอนจับไข้เพราะพิษบาดแผลโดนตีทั้งตัว
เหลาไท่ก็เมตตาพาตัวไปรักษาที่บ้านจนกว่าจะหายดี หงซาบซึ้งใจมาก แม้จะเกรงกลัวอิทธิพลเซียะเนี้ยแต่ก็เห็นแก่ความปลอดภัยของลูกสาวทั้งสองคนมากกว่า
ooooooo
เซียะเนี้ยก็สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของอ้ายผิงแต่ไม่ติดใจ ปลื้มใจมากกว่าที่ลูกสาวคนโตเอาการเอางาน แถมสวยสง่าเชิดหน้าชูตาตระกูลฟังที่สุด เจียอิงสะใจมากแต่ไม่วายกังวลเมื่อเซียะเนี้ยตามเข้าไปคุยด้วยในห้องนอน กลัวถูกจับได้ว่าตนแอบพกยาพิษที่จะใช้กับเจ้าสัวฟังมาจากฮ่องกง
“ไปเยี่ยมอาปามาแล้วใช่ไหมลูก”
“ค่ะ...อาเก้าต้องเข้าไปนอนเฝ้าอาปาทุกคืนเลยหรือคะ”
“จะให้ใครอยู่เป็นเพื่อนอาปาล่ะลูก อาเก้านี่แหละช่วยอุ้มลุกอุ้มนั่ง หนูก็ยังเป็นห่วงทุกคนเหมือนเดิมเลยนะ”










