สองนรี

“ไม่เป็นอะไรมากครับ แค่ทานยาก็น่าจะดีขึ้นครับ”

“สอง ลูกไปหายาให้คุณอาตม์ เดี๋ยวแม่ทำกับข้าวให้กิน คุณอาตม์วันนี้พักผ่อนอยู่นี่นะคะ”

“ครับผม”

ปรียาถือถุงใส่กับข้าวสดเข้าครัวเพื่อทำอาหารให้สองกับอาตม์กิน สองมองตามโล่งใจที่แม่ไม่รู้ว่าหนึ่งติดเชื้อเอชไอวี แล้วหันมาทางอาตม์

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยปิดเรื่องพี่หนึ่ง”

“ผมไม่อยากให้คุณปรียารับรู้ปัญหามากกว่านี้ เราต้องหาทางช่วยคุณหนึ่ง”

สองพยักหน้ารับรู้ คิดหาทางจะทำอย่างไรให้หนึ่งยอมไปพบหมอ

ooooooo

อาตม์พาสองแวะมาที่คอนโดฯที่พักของศานต์เพื่อมาคุยกับหนึ่ง เธอเป็นกังวลใจ เราแวะมาไม่ได้โทร.บอกล่วงหน้า ศานต์จะโกรธพวกเราหรือเปล่า

“ศานต์ไม่ใช่คนก้าวร้าว ยังไงเขาก็ไม่ไล่คุณกับผมหรอก”

“สองยังไม่อยากให้ศานต์รู้เรื่องของพี่หนึ่ง”

“ผมเข้าใจครับ ผมจะชวนศานต์ลงไปนั่งคุยที่ร้านกาแฟข้างล่าง คุณก็คอยกล่อมคุณหนึ่ง ถ้ามีอะไรโทร.หาผมทันที” อาตม์พูดจบ มาถึงหน้าห้องพักของศานต์พอดี กดกริ่งหน้าห้อง สองกังวลใจกลัวศานต์กับหนึ่งจะไม่ยอมให้เข้า มีเสียงคนเปิดประตู เธอถอนใจโล่งอก แต่ปรากฏว่าคนเปิดไม่ใช่ศานต์หรือหนึ่ง แต่เป็นแม่บ้าน

“มาหาใครคะ”

“ฉันมาหาศานต์กับพี่หนึ่ง เธออยู่ไหม”

“คุณศานต์กับคุณหนึ่งออกไปช็อปปิ้งค่ะจ้างให้ฉันมาทำความสะอาดห้องค่ะ”

“ผมเป็นญาติกับคุณศานต์ ส่วนคุณสองเป็นน้องสาวคุณหนึ่ง เราขอเข้าไปรอข้างในได้ไหม”

“พวกเราไม่ใช่มิจฉาชีพ ฉันกับพี่หนึ่งเราเป็นพี่น้องกันค่ะ”

แม่บ้านไม่ซักอะไรอีกเชิญทั้งคู่เข้ามาในห้อง สองผิดหวังที่ศานต์กับหนึ่งไม่อยู่ แนะให้อาตม์โทร.บอกพวกนั้น เขาไม่เห็นด้วยถ้ารู้ตัวล่วงหน้าหนึ่งอาจจะเลี่ยงไม่มาเจอกับเรา สองเห็นด้วยกับความคิดของเขา...

ทางด้านศานต์กับหนึ่งเข้าร้านโน้นออกร้านนี้ ช็อปปิ้งกันอย่างมีความสุข หลังจากได้ข้าวของมาหอบใหญ่ ศานต์ชวนให้ไปหาอะไรกินกัน เธอส่ายหน้ายังไม่หิว เขาแปลกใจไม่หิวได้อย่างไรนี่จะเย็นแล้ว

“หนึ่งอยู่กับศานต์ หนึ่งอิ่ม” หนึ่งยิ้มออดอ้อน

“ภรรยาผมน่ารักที่สุด งั้นเดี๋ยวเราทานร้านนี้กัน” ศานต์จูงมือหนึ่งจะไปที่ร้านอาหาร แต่มีเสียงมือถือของเธอดังขึ้นเสียก่อน หนึ่งเห็นเสี่ยถาวรโทร.มารีบตัดสายทิ้ง เขานิ่วหน้าแปลกใจทำไมไม่รับ

“เบอร์ของประกันอีกแล้วค่ะ หนึ่งว่าจะบล็อกล่ะ โทร.ตื๊อจนน่ารำคาญ”

ศานต์ไม่สงสัยอะไร เดินนำหนึ่งเข้าไปในร้าน เธอกำลังจะบล็อกเบอร์เสี่ยถาวรแต่มีข้อความเด้งขึ้นมาเสียก่อน เสี่ยถาวรไลน์มาบอกว่ารอเธออยู่ที่บ้าน

ถ้าไม่มาตอนนี้ชีวิตเธอพังแน่ อึดใจมีภาพส่งตามมา เป็นภาพศานต์ที่เดินกับเธอในห้างฯเมื่อครั้งเจอเสี่ยถาวร ศานต์กำลังจะเข้าไปในร้านอาหารเห็นหนึ่งยืนนิ่งถามว่ามีอะไรหรือ เธอจำต้องโกหกเขาว่าเพื่อนสนิทของเธอป่วยหนัก เธอต้องไปเยี่ยม

“งั้นผมขับรถไปส่ง เราแวะซื้อของไปเยี่ยมกัน”