สองนรี

ป้าแขเองก็หวังว่าอาหารมื้อนี้จะช่วยทำให้ครอบครัวกลับมารักกันเหมือนเดิม คุณน้อยภาวนาให้เป็นอย่างนั้น แล้วเร่งให้ป้าแขรีบเอาอาหารไปที่โต๊ะ...

พะวงดาวจัดโต๊ะอาหารเสร็จก็ร้องเรียกคุณใหญ่ให้มากินข้าวได้แล้ว เงียบไม่มีเสียงตอบ ณรงค์อาสาจะไปตามลูกให้เอง ยังเดินไม่พ้นห้องอาหาร คุณใหญ่เดินลงมาเสียก่อน เขาจึงชวนให้ลูกมากินข้าวด้วยกัน

“ใหญ่จะออกไปข้างนอกค่ะ”

คุณน้อยสงสารแม่ที่อุตส่าห์ลงมือเข้าครัว

เพื่อเอาใจคุณใหญ่ จึงขอร้องพี่สาวให้กินอะไรก่อนแล้วค่อยไป ตนอาสาจะขับรถให้เอง คุณใหญ่ไม่ยอมกินอ้างมีธุระ ทุกคนผิดหวังที่เธอไม่ยอมร่วมโต๊ะ พะวงดาวพยายามง้อ เราไม่ได้นั่งร่วมโต๊ะกินข้าวด้วยกันนานแล้ว มื้อนี้ท่านขอได้ไหม คุณใหญ่นิ่งไปอึดใจก่อนทรุดตัวลงนั่ง ทุกคนดีใจรีบนั่งประจำที่ของตัวเอง ณรงค์อาสาตักข้าวให้ทุกคน คุณน้อยชวนคุยเพื่อสร้างบรรยากาศ

“ป้าแขบอกว่ามื้อนี้คุณแม่เข้าครัวเอง ต้องอร่อยแน่ๆเลยค่ะ”

พะวงดาวเอาใจคุณใหญ่ตักกับข้าวเมนูโน้นเมนูนี้ให้ เธอกินแล้วบอกว่าไม่อร่อยสักอย่าง พะวงดาวขอโทษที่ฝีมือตกเนื่องจากไม่ได้เข้าครัวนานแล้ว

วานป้าแขโทร.สั่งอาหารที่ปากซอยมาให้คุณใหญ่ที

“ไม่ต้องค่ะ ใหญ่จะไปกินข้างนอก ป้าแขช่วยเอากับข้าวพวกนี้ไปเททิ้งด้วยนะคะ ใหญ่ได้กลิ่นแล้วจะอาเจียน” ว่าแล้วคุณใหญ่ลุกขึ้นจากโต๊ะ พะวงดาวยังไม่ยอมแพ้ถามเธอว่าต้องทำอย่างไรเธอถึงจะหายโกรธ

“คุณแม่ไม่ต้องทำอะไรค่ะ อยู่เฉยๆ ทำเหมือนใหญ่ไม่มีตัวตน ไม่ใช่ลูกคุณแม่”

“แม่ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก ยังไงใหญ่ก็เป็นลูกของแม่”

“คุณแม่จะแคร์ทำไมคะ คุณแม่ไม่เคยรักใหญ่

อยู่แล้ว คุณแม่บอกว่าจะช่วยใหญ่แต่กลับไปเข้าข้างสอง”

ณรงค์ปรามคุณใหญ่ให้พอได้แล้ว เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก เธอไม่พอใจพลอยเล่นงานพ่อไปด้วย คุณน้อยเคืองที่พี่สาวก้าวร้าวกับพ่อและแม่ จะเล่นงานคืนบ้าง แต่ป้าแขจับแขนไว้มองสบตาเป็นทำนองไม่ให้พูดอะไรกลัวจะเพิ่มปัญหาอีก

คุณน้อยจึงต้องสงบปากสงบคำ...

คุณใหญ่ไม่หนำใจยังคงต่อว่าพ่อตัวเองฉอดๆ

ว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดปัญหา ถ้าพ่อกล้าพูด

กล้าค้านแม่ ไม่ยอมให้แม่ซื้อตัวสองมาอยู่บ้านเรา พวกเราคงอยู่อย่างมีความสุข

“ใช่ พ่อทำผิด เป็นความผิดของพ่อเอง ผิดพลาดที่เลี้ยงให้ใหญ่ก้าวร้าวแบบนี้ พอลูกมีปัญหา พ่อก็ปกป้องเข้าข้างลูก จนลูกไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด พ่อตามใจใหญ่จนเสียคน แม่เขายอมรับความผิดพลาดทุกอย่างที่เคยปล่อยปละละเลยความรู้สึกของลูก แม่เขาพยายามแก้ไขในสิ่งที่ถูกต้องแต่ลูกกลับไม่ให้โอกาส ลูกรู้ไหมว่าแม่เขาเสียใจมากแค่ไหน แม่ของลูกต้องนอนร้องไห้แทบทุกคืน ใหญ่ ลูกกราบขอโทษแม่เถอะ”

“มันคงสายไปแล้วค่ะ” คุณใหญ่พูดจบจะผละไป คุณน้อยขวางไว้ ตัวเองยอมพี่ใหญ่มานานแล้ว ต่อไปจะไม่ยอมอีกแล้ว ถ้าพี่จะโทษว่าเป็นความผิดของพ่อกับแม่ เธอเองก็ผิดเช่นกัน ผิดที่ยอมพี่มานานจนพี่หลงผิดคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล