ตอนที่ 12
“คุณอาตม์เป็นญาติศานต์ค่ะ เขาคงรู้สึกว่าสองเป็นคนในครอบครัว และอยากช่วยเหลือศานต์ค่ะ”
ท่าทางไม่มีความสุขของสองทำให้ปรียา
ถามลูกว่าตัดสินใจเรื่องหมั้นดีแล้วใช่ไหม เพราะท่านดูเธอไม่ตื่นเต้นที่จะได้หมั้นกับคนรัก ศานต์กลับมาทันได้ยินพอดีรีบหลบมุมแอบฟัง
“การแต่งงานเป็นเรื่องสำคัญมากเพราะเราจะอยู่กับคนนั้นจนชั่วชีวิต”
“สองตัดสินใจดีแล้วค่ะ ศานต์เหมาะสมกับสอง”
“ไม่ใช่แค่ความเหมาะสมแต่ต้องจริงใจและซื่อสัตย์ ที่สำคัญที่สุดถ้าเรารักกันเราจะเข้าใจและให้อภัยกันได้”
ศานต์ที่แอบฟังอยู่รู้สึกผิดที่เคยนอกใจสองไปนอนกับหนึ่ง ขณะที่สองรู้ใจตัวเองดีว่ารักอาตม์แต่ไม่อยากทำให้ทุกคนผิดหวังจึงต้องเลือกที่จะ
เดินหน้าต่อไปชวนแม่ไปงานหมั้นของตัวเอง ปรียาไม่กล้าไปกลัวพะวงดาวไม่พอใจ สองเสนอตัว
จะขอร้องอาดาวเรื่องนี้เอง อยากให้แม่อยู่ในงานสำคัญของตัวเอง ศานต์เข้ามาช่วยขอร้องท่านอีกแรงหนึ่งช่วยไปเป็นเกียรติให้เราสองคน ปรียาทนเสียงรบเร้าของสองไม่ไหว
“จ้ะ แม่จะไป เพื่อความสุขของลูก”
ooooooo
ในที่สุดถึงงานวันหมั้นของสองกับศานต์ บ้านคุณใหญ่ซึ่งใช้เป็นสถานที่จัดงานถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงาม วิชัยเห็นอาตม์มาแต่เช้าแกล้งกระเซ้ารีบมาทำไมทำเหมือนจะเข้าพิธีเอง
“ศานต์ขอร้องให้ฉันมาช่วยหน้างาน เผื่อมีอะไรฉุกละหุก”
“พี่เป็นตำรวจนะไม่ใช่ออร์กาไนเซอร์ แล้วงานนี้คงไม่มีเหตุฆาตกรรมอำพราง”
“ก็ไม่แน่” พูดจบอาตม์เดินนำมาหน้าบ้าน วิชัยตามมาถามว่ากังวลเรื่องที่หนึ่งทะเลาะกับสองหรือ เขาเล่าว่าวันนั้นหนึ่งโกรธสองมากเรื่องจะพาปรียาไปอยู่ด้วย ถ้าเธอมางานนี้ต้องช่วยปรามไม่ให้มีปัญหากันอีก วิชัยเชื่อว่าพี่น้องกันคงไม่ทะเลาะกันถึงกับฆ่าแกงในงานหมั้น
“มันไม่ใช่แค่เรื่องคุณสอง ฉันไม่แน่ใจความสัมพันธ์ระหว่างเขากับศานต์”
“มันก็จริงของพี่ คุณหนึ่งธรรมดาซะที่ไหน พิเศษเพิ่มเส้นเพิ่มลูกชิ้นตลอด”
อาตม์นึกถึงพฤติกรรมของหนึ่งอดเป็นกังวลไม่ได้...
อีกมุมหนึ่งของบ้าน สองเดินนำป้าแขเข้าไปหาพะวงดาวซึ่งกำลังดูแลความเรียบร้อยอยู่หน้างาน ขอบคุณท่านมากที่ทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอ
“งานสำคัญของคนที่อารัก มันต้องออกมาดีที่สุด อย่ามัวคุยอยู่เลย สองรีบไปแต่งหน้าทำผมเถอะ สองของอาต้องเป็นคู่หมั้นที่น่าอิจฉาที่สุด”
สองจะบอกเรื่องชวนปรียามางานด้วยแต่ไม่กล้า ป้าแขก็เลยจั่วหัวให้สองมีอะไรจะบอก
อาดาวก็ให้พูดออกมาได้เลย พะวงดาวมองหลานรักมีเรื่องอะไรกันหรือ สองรวบรวมความกล้าก่อนจะบอกท่านว่าเธอเชิญแม่มางานด้วย พะวงดาวไม่พอใจ ต่อว่าว่าทำไมไม่ถามกันก่อน สองขอโทษท่านด้วยพอดีวุ่นกับการเตรียมงานจนลืมไปสนิทใจ พะวงดาวบ่นเป็นหมีกินผึ้ง เธอก็รู้ว่าท่านไม่อยากเจอหน้า










