ตอนที่ 12
“ก็แค่ขังไว้เพราะหนึ่งรู้ว่าต้องมีคนไปช่วยถ้าหนึ่งคิดจะทำร้ายหนึ่งไม่วางกุญแจไว้ตรงนั้นหรอก ก่อนคุณศานต์จะสวมแหวน หนึ่งก็ตั้งใจจะบอกความจริงแต่แม่โพล่งขึ้นมา คุณอาตม์ก็โวยวาย ถ้าแม่กับคุณอาตม์ไม่ทำเสียเรื่อง ก็จบลงด้วยดีไม่วุ่นวายอย่างนี้หรอก”
“พี่หนึ่ง พี่ยังคิดจะโยนความผิดให้คนอื่นอีกเหรอคะ” สองต่อว่า
“ฉันแตะต้องคุณอาตม์ของเธอไม่ได้เลยนะ เธอปกป้องคุณอาตม์เพราะเธอก็ชอบเขา” คำพูดป่วนของหนึ่งทำเอาสองกับอาตม์ถึงกับพูดไม่ออก ศานต์ฟังเรื่องนี้ก็ยิ่งมั่นใจว่าทั้งคู่มีใจให้กัน ปรียาไม่อยากให้หนึ่งสร้างความวุ่นวายสั่งให้ออกไป เลิกเล่นบ้าๆได้แล้ว หนึ่งยังไม่ยอมหยุดป่วนเดินเข้าไปหาสองบอกว่าจะไปเปลี่ยนชุดคืนให้ น้องจะได้ทำพิธีต่อ แล้วกระซิบข้างหูว่า
“ไม่ต้องขอโทษเรา มันจบแล้วศานต์ เราใช้ชีวิตกับคู่นอนพี่สาวตัวเองไม่ได้” สองถอยห่างออกจากศานต์ ปรียาสงสารเธอจับใจดึงตัวมากอด อาตม์มองสองด้วยความเป็นห่วง คุณใหญ่กังวลใจกลัวอาตม์จะกลับไปรักสอง โวยวายว่าถอนหมั้นไม่ได้ คุณน้อยขอร้องพี่สาวให้พอได้แล้ว อย่าทำให้เรื่องวุ่นไปกว่านี้
ไพศาลโกรธหนึ่งมากที่ทำลายงานหมั้นไล่ตะเพิดไปให้พ้นและอย่าได้คิดมาหาลูกชายของตนอีก หนึ่งมองเย้ยสองก่อนเดินจากไป อาตม์โล่งใจที่เธอไปพ้นหน้า คิดว่าทุกอย่างคงจบด้วยดี
ooooooo
เหตุการณ์ไม่เป็นอย่างที่อาตม์หวัง ศานต์ดันวิ่งตามหนึ่ง ไพศาลกับอุษณาเสียใจและผิดหวังในตัวลูกชายรีบตามไปอีกทอด ศานต์ไล่ตามหนึ่งจนทัน คว้ามือเอาไว้ ไพศาล อุษณากับปรียา สอง อาตม์ วิชัยและคุณน้อยเห็นเขาพยายามรั้งตัวหนึ่งไว้พากันตกใจ โดยเฉพาะไพศาลรับไม่ได้กับสิ่งที่ลูกทำ
“ศานต์แกทำอะไร ฉันสั่งให้ไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไป”
“คุณพ่อเลิกกดดันผมสักที”
“ฉันเตือนแกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น แกมันไก่อ่อนแกมันโง่ถูกหลอกแล้วยังไม่รู้ตัว”
“ทำไมคุณพ่อถึงมองคนอื่นโง่ โลกนี้ไม่มีใครฉลาดเท่าคุณพ่อแล้วใช่ไหมครับ คุณพ่ออคติว่าคุณหนึ่งไม่ดี แต่คนไม่ดีของคุณพ่อเป็นผู้หญิงที่เข้าใจผมมากที่สุด ทุกครั้งที่ผมเครียดเพราะคุณพ่อกดดัน คุณพ่อบงการชีวิตผม คุณหนึ่งนี่แหละที่คอยปลอบ คอยให้กำลังใจผม คุณหนึ่งไม่ใช่ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ ไม่ได้เกิดมาเป็นที่รักของทุกคน แต่คุณหนึ่งเป็นผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วย แล้วผมมีความสุข มากที่สุด”
“นี่แกหลงผู้หญิงจนแยกแยะผิดชอบชั่วดีไม่ออก” ไพศาลโกรธควันแทบออกหู
“ผมไม่ได้หลง ผมมีสมองแยกแยะได้”
ไพศาลไม่เชื่อ หากแยกแยะได้จริงว่าอะไรดีอะไรไม่ดีศานต์คงไม่โง่จะสวมแหวนหมั้นให้หนึ่งที่พยายามสวมรอยเป็นสอง เขายืนยันตัวเองไม่ได้โง่ เขารู้แต่แรกแล้วว่าเธอคือหนึ่ง










