สองนรี

“ฉันว่าแล้วเชียวว่าเธอไม่ใช่สอง” ณรงค์มองหนึ่งที่มองตอบอย่างไม่ยี่หระ พะวงดาวโกรธจัดปรี่ไปตบหน้า

“เธอทำอะไรลงไป ทำไมถึงสวมรอยเป็นสอง”

“เพราะผู้หญิงคนนี้อ่อยศานต์ คิดจะจับศานต์อีกคนค่ะคุณแม่” คุณใหญ่ผสมโรง

“พี่หนึ่ง ทำไมพี่หนึ่งต้องทำอย่างนี้” สองเสียงเครียด

“ไม่เอาสิ ไม่ต้องทำเสียงดุใส่ฉัน ฉันทำเพื่อเธอและศานต์นะ ทุกคนก็รู้ว่าเราเป็นฝาแฝดกัน ใครๆก็พูดว่าเราเหมือนกันยังกับแกะแยกไม่ออกว่าใครหนึ่งใครสอง ลองคิดดูสิถ้าสองแต่งงานแล้ว

วันหนึ่งพี่แวะไปหาสองแล้วคุณศานต์แยกไม่ออกจะเกิดอะไรขึ้น พี่ก็เลยสร้างสถานการณ์ให้คุณศานต์ฝึกหาความแตกต่างระหว่างสองกับพี่ ไม่ต้องขอบใจพี่นะ ถือว่าเป็นของขวัญงานหมั้นสำหรับน้องสาวที่รัก”

สองฉุนขาดตบหน้าหนึ่งฉาดใหญ่ “พี่ไม่ได้ทำเพื่อสอง พี่ทำเพื่อตัวเอง”

ปรียาไล่ตะเพิดหนึ่งให้ออกไปได้แล้ว เธอยังคงยืนกรานที่ทำแบบนี้เพราะต้องการช่วยน้องจริงๆ ปรียาไม่เชื่อถ้าคิดจะช่วยแล้วทำไมต้องจับน้องขังในห้องแล้วสวมรอยเป็นน้องเข้าพิธี

“ก็แค่ขังไว้เพราะหนึ่งรู้ว่าต้องมีคนไปช่วยถ้าหนึ่งคิดจะทำร้ายหนึ่งไม่วางกุญแจไว้ตรงนั้นหรอก ก่อนคุณศานต์จะสวมแหวน หนึ่งก็ตั้งใจจะบอกความจริงแต่แม่โพล่งขึ้นมา คุณอาตม์ก็โวยวาย ถ้าแม่กับคุณอาตม์ไม่ทำเสียเรื่อง ก็จบลงด้วยดีไม่วุ่นวายอย่างนี้หรอก”

“พี่หนึ่ง พี่ยังคิดจะโยนความผิดให้คนอื่นอีกเหรอคะ” สองต่อว่า

“ฉันแตะต้องคุณอาตม์ของเธอไม่ได้เลยนะ เธอปกป้องคุณอาตม์เพราะเธอก็ชอบเขา” คำพูดป่วนของหนึ่งทำเอาสองกับอาตม์ถึงกับพูดไม่ออก ศานต์ฟังเรื่องนี้ก็ยิ่งมั่นใจว่าทั้งคู่มีใจให้กัน ปรียาไม่อยากให้หนึ่งสร้างความวุ่นวายสั่งให้ออกไป เลิกเล่นบ้าๆได้แล้ว หนึ่งยังไม่ยอมหยุดป่วนเดินเข้าไปหาสองบอกว่าจะไปเปลี่ยนชุดคืนให้ น้องจะได้ทำพิธีต่อ แล้วกระซิบข้างหูว่า

“พี่หนึ่ง ทำไมพี่หนึ่งต้องทำอย่างนี้” สองเสียงเครียด

สองฉุนขาดตบหน้าหนึ่งฉาดใหญ่ “พี่ไม่ได้ทำเพื่อสอง พี่ทำเพื่อตัวเอง”