สองนรี

สองเข็นรถวีลแชร์พาปรียามาสูดอากาศบริสุทธิ์และชมดอกไม้บานสะพรั่งที่สวนหย่อม ประคองท่านไปนั่งเก้าอี้ยาว แล้วนั่งคุกเข่าลงตรงหน้า บอกว่าออกมาชมสวนชมดอกไม้จะช่วยให้ท่านผ่อนคลายขึ้น

“ลูกสอง แม่ขอโทษที่ไม่รับสายลูก แม่ไม่อยากให้ลูกเป็นห่วง แต่แม่ก็อดคิดถึงไม่ไหวแม่จึงโทร.หาลูก”

“สองดีใจนะคะที่คุณแม่โทร.มา สองเป็นห่วงคุณแม่มาก ก่อนมาโรงพยาบาล สองแวะไปหาคุณแม่ที่ร้านค้าเจอสามีของคุณแม่ค่ะ สองไม่ทราบว่าคุณแม่มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับคุณถาวร เกี่ยวกับพี่หนึ่ง หรือเปล่า”

ปรียานึกถึงเรื่องอุบาทว์ที่ลูกกับผัวก่อไว้ สะเทือนใจขึ้นมาอีกร้องไห้โฮ สองต้องจับมือให้กำลังใจ...

ทางฝ่ายหนึ่งเดินหาแม่จนทั่วโรงพยาบาลแต่ไม่เจอ ฉุกคิดถึงสวนหย่อมขึ้นมาได้เร่งฝีเท้าไปที่นั่น...

ยิ่งยวดคุยธุระกับลูกค้าเสร็จกำลังจะกลับไปที่ห้องพักฟื้นของปรียา เจออาตม์เดินหน้าเครียดเลี้ยวมาจากอีกทางร้องทักว่าจะรีบไปไหน เขาตามหนึ่งอยู่ เธอคิดว่าสองจะพาปรียาหนี ยิ่งยวดมองตามสายตาของอาตม์เห็นหนึ่งเดินหลังไวๆพากันเดินตาม...

สองเห็นปรียาร้องไห้ไม่หยุดขอโทษท่านด้วยที่ทำให้เครียด ถ้าท่านไม่สบายใจไม่ต้องเล่าก็ได้ ปรียาโพล่งขึ้นทันทีว่าหนึ่งนอนกับสามีของท่าน หนึ่งมาทันได้ยินพอดี ตกใจที่แม่เล่าเรื่องนี้ให้สองฟังได้แต่ยืนตัวแข็ง

“พวกเขาคบชู้กัน แม่จับได้คาหนังคาเขา”

“คุณแม่ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ สองเข้าใจแล้ว สองรักคุณแม่ค่ะ” สองโอบกอดแม่ไว้ไม่อยากให้เล่าเรื่องสะเทือนใจอีก ปรียาคร่ำครวญให้สองฟังว่าตัวเองไม่เหลือใครอีกแล้ว

“คุณแม่ยังมีสอง...สองเป็นลูกคุณแม่ สองจะดูแลคุณแม่เองค่ะ”

“ลูกสองของแม่” ปรียาโอบกอดสองด้วยความซาบซึ้งใจ หนึ่งที่แอบมองอยู่เห็นแม่แสดงความรักต่อน้องก็ยิ่งสะเทือนใจ ความเสียใจเปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง จะเข้าไปกระชากน้องออกจากแม่ แต่ยิ่งยวดจับตัวไว้เสียก่อน โดยมีอาตม์ยืนดูอยู่ไม่ห่าง หนึ่งพยายามดิ้นหนีแต่เขาจับไว้แน่น พร้อมกับทวงสัญญาที่เธอเคยรับปากกับเขาว่าจะไม่สร้างปัญหาอีก เธอไม่คิดจะสร้างปัญหาแต่สองกำลังจะแย่งแม่ไปจากเธอ

“คุณเองก็อยากเห็นแม่คุณมีความสุขไม่ใช่หรือ คุณถึงไปตามหาคุณสอง”

“ฉันตั้งใจพาสองมาเยี่ยมแม่ หวังว่าแม่จะมีความสุขและให้อภัยฉัน แต่สองกำลังจะพาแม่ไปอยู่ด้วย สองกำลังแย่งแม่ฉันไป”

ยิ่งยวดช่วยแก้ต่างว่าสองไม่คิดจะทำอย่างนั้นแค่อยากช่วยดูแลท่าน แนะให้เธอปล่อยแม่ไปอยู่กับน้องสักพักทุกอย่างน่าจะดีขึ้น หนึ่งไม่ยอม ถ้าแม่ไปแล้วเธอจะอยู่กับใคร ยิ่งยวดเสนอตัวจะอยู่กับเธอเอง ดึงเธอมากอดไว้พร้อมให้อภัย หนึ่งร้องไห้ซบหน้าอยู่ในอ้อมกอดของเขา อาตม์เห็นเธอสงบแล้ว จึงเดินไปหาสอง

ooooooo