สองนรี

“พะวงดาวเธอฟังฉันนะ ถ้าฉันคิดอย่างนั้นทำไมฉันต้องลุกขึ้นมาค้านการหมั้นคนแรก เธอรักลูกสองมากแค่ไหน เธอก็ต้องรู้หัวอกของคนเป็นแม่ว่าเจ็บปวดยิ่งกว่าลูก ฉันเองก็เสียใจไม่น้อยกว่าเธอ มันก็จริงอย่างที่เธอเคยพูดว่าคนอย่างฉันไม่มีทางเลี้ยงลูกได้ดี ยัยหนึ่งเป็นแบบนี้ก็เพราะฉันเพราะมีแม่อย่างฉัน...ฉันขอยอมรับผิดทั้งหมดและขอให้เธอรู้ไว้ยัยหนึ่งไม่ใช่ลูกฉันอีกแล้ว แล้วฉันจะไม่ยอมให้ยัยหนึ่งทำร้ายลูกสองอีก”

“คุณปรียา กลับกันเถอะครับ” ยิ่งยวดไหว้ลาพะวงดาวกับณรงค์แล้วเดินออกไปกับปรียา

พะวงดาวอ่อนลงมากไม่คิดว่าปรียาจะยอมรับความผิดทั้งหมดไว้เอง ณรงค์เข้ามาจับมือเธอไว้บอกว่าเชื่อที่ปรียาพูด

“เขาทำหน้าที่ของแม่ดีที่สุดแล้ว”

“ฉันเป็นห่วงความรู้สึกของสอง”

“มันอาจจะดีกับสอง...”

“สองไม่ต้องถูกบังคับ ได้เลือกใช้ชีวิตอย่างที่ใจต้องการ” พะวงดาวเข้าใจความคิดของณรงค์รู้ดีว่าสองยอมหมั้นกับศานต์เพราะเขาขอร้องให้ทำเพื่อคุณใหญ่...

อาตม์ทนดูห่างๆต่อไปไม่ไหวเข้าไปบอกสองว่าเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอกลับบอกว่าบางทีมันอาจจะดีกับทุกคนก็ได้ ถ้าพี่หนึ่งรักศานต์จริงและเขาก็รักพี่หนึ่งจริงทุกอย่างก็จบด้วยดี อาตม์ดักคอถ้าเธอคิดอย่างนั้นคงไม่มานั่งกังวลใจอยู่ตรงนี้ เธอยอมรับว่าใช่

“คุณก็รู้ว่าพี่หนึ่งป่วย ถ้าสิ่งที่พี่หนึ่งทำหวังจะเอาชนะฉัน แย่งชิงความรักจากฉัน มันจะไม่จบแค่ศานต์” สองมองอาตม์เป็นทำนองว่าเขาอาจเป็นรายต่อไป เขาแค่มองตาก็เข้าใจความคิดของเธอ

“ผมจะช่วยคุณ ผมเองก็จะหาทางให้ศานต์ปรับความเข้าใจกับครอบครัว เราต้องช่วยกัน”

“ค่ะ” สองยิ้มรับพร้อมจะช่วยอาตม์ในการช่วยเหลือศานต์และหนึ่ง เขาดีใจที่เห็นเธอยิ้มออกมาได้ และแอบดีใจที่เธอเป็นอิสระไม่มีพันธะใดๆ

ooooooo