สองนรี

“คุณยิ่งยวดนี่แม่ของหนึ่งนะ หนึ่งไม่ยอมให้แม่ไปอยู่กับใคร”

“คุณหนึ่งเชื่อผมเถอะ นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด ถ้าคุณคิดถึงแม่คุณก็ไปเยี่ยมได้”

อาตม์ขอให้ปรียาเป็นคนตัดสินใจว่าจะไปอยู่บ้านใคร ท่านไม่อยากให้พี่น้องทะเลาะกัน ก็เลยขอไปอยู่บ้านยิ่งยวด สองผิดหวังแต่ก็ยอมรับการตัดสินใจของแม่ อาตม์บอกให้ยิ่งยวดพาปรียากลับห้องพักฟื้น

“เดี๋ยวผมไปทำเรื่องพาคุณปรียากลับไปพักฟื้นที่บ้านครับ” ยิ่งยวดเข็นรถพาปรียากลับเข้าตัวตึก

“แล้วหนึ่งจะไปเยี่ยมแม่” หนึ่งตะโกนไล่หลัง แล้วมองสองสีหน้าไม่พอใจ “อย่าคิดแย่งแม่ไปจากฉัน” เตือนเสร็จหนึ่งหันหลังเดินจากไป สองมองตามเป็นห่วงพี่สาว อาตม์ปลอบอย่าเสียใจไปเลย

ที่คุณปรียาเลือกไปกับยิ่งยวด คงไม่อยากเห็นพี่น้องผิดใจกัน เธอเข้าใจคุณแม่ ไม่ได้เคืองอะไรท่าน

เขาอาสาจะไปส่งเธอเอง

“ฉันขอเคลียร์กับพี่หนึ่งก่อนค่ะ” พูดจบสองเดินลิ่วออกไปเลย โดยไม่ฟังเสียงห้ามปรามของอาตม์

ooooooo

สองเร่งฝีเท้าตามหนึ่งจนทัน ขอร้องอย่าโกรธคุณแม่เลย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะพี่ทำตัวเอง หนึ่งมองเหล่พูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร สองบอกว่าแม่เล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังแล้ว

“แล้วไง คนเราผิดพลาดกันได้” หนึ่งทำเหมือนเรื่องที่ตัวเองนอนกับพ่อเลี้ยงเป็นแค่เรื่องสิวๆ

“พี่หนึ่ง มันไม่ใช่แค่ผิดพลาดแต่มันเป็นเรื่องใหญ่ มันผิดศีลธรรม”

“เธอไม่ต้องมาเทศน์สอนฉัน คิดจะเอาธรรมะมาสอนก็ไปโกนหัวบวชชีไปอยู่วัด ไป๊” ตะเพิดเสร็จหนึ่งขยับจะไป สองวิ่งไปดักหน้าย้ำว่าสิ่งสำคัญไม่ใช่แค่การโกหก ผิดศีล แต่เป็นเรื่องความเชื่อใจ พี่ทำลายความไว้ใจของแม่ พี่พูดเสมอว่ามีแม่คนเดียว พี่รักท่านแล้วทำไมถึงทำร้ายความรู้สึกของท่าน

“พูดจบหรือยัง น่ารำคาญ” ว่าแล้วหนึ่งจะเดินหนีอีก สองไม่ให้ไปคว้าตัวไว้

“ฉันรู้ที่พี่อยากพาคุณแม่ไป พี่ไม่ได้อยากเอาชนะฉัน พี่แค่อยากรักษาคุณแม่ไว้ พี่กลัวเสียคุณแม่ไปเพราะชีวิตพี่ไม่มีใครอีกแล้วนอกจากคุณแม่” คำพูดแทงใจดำของสองทำให้หนึ่งสติแตก ระเบิดอารมณ์ใส่

“เธอคงคิดสินะว่าเธอเรียนจิตวิทยา อย่าสะเออะมาวินิจฉัยฉัน...ฉันไม่ใช่คนไข้ของเธอ”

“มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดเลย สองเป็นห่วงพี่ ทุกวันนี้พี่ดูสิว่าชีวิตพี่ทำผิดซ้ำๆกี่ครั้ง พี่ไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่ต้องการคนช่วยอย่างจริงๆจังๆแล้ว สองอยากให้พี่พบคุณหมอ”

หนึ่งโกรธที่น้องหาว่าบ้า ด่ากลับว่าเธอต่างหากที่บ้า พ่อกับแม่ใหม่ตายตั้งแต่เด็ก เธอต้องอยู่กับญาติต่อให้พวกนั้นแสดงออกว่ารักเธอห่วงเธอ แต่เธอก็ไม่ใช่ลูกของพวกเขา เธอโหยหาความรักแล้วเที่ยวทำดีอยากให้คนอื่นรักเธอไม่ทิ้งเธอ พอนังคุณใหญ่เฉดหัว เธอถึงพล่านมาหาแม่  อ้อนให้ไปอยู่ด้วยแล้วยื่นหน้าเข้ามาด่าใกล้ๆว่า