เรือมนุษย์

บ่ายวันนั้น เกียวแอบเอาของกินในตู้เย็นที่บ้านมธุรสมาให้พ่อกับแม่ที่บ้าน มาถึงเห็นก้องไม่ได้ไปโรงเรียนก็บ่นว่า แม่ปล่อยให้หยุดเรียนบ่อยๆจะโง่ ไสไม่สนขอแต่เงิน เกียวสะท้อนใจที่แม่ไม่ได้นึกเป็นห่วงตนที่ท้องโตบ้างเลย หวังแต่จะเอาเงินอย่างเดียว

“ถ้าแม่คิดจะเอาแต่เงิน ฉันจะไม่มาหาแม่ ตะกี้ฉันเจอป้าผ่องก็พูดเหมือนจะขอเงิน อ้างว่าช่วยทำให้ฉันได้ดี ทุเรศ...มันไปนอนกับไอ้แก่แทนฉันซะเมื่อไหร่”

“ตบปากซะทีดีไหม อีผ่องนี่” ไก๋เจ็บร้อนแทนลูกขึ้นมา แต่ไสปราม

ก้องเสนอแผน ถ้าบ้านใหญ่ไม่ให้เงินเกียวก็ปล้นเสียเลย ไสเขกหัวลูกชายที่คิดอะไรเฉียดคุก เกียวเห็นสภาพที่บ้านแล้วยิ่งเครียดไม่ได้สบายขึ้นเลย

มธุรสกลับมาบ้านเปิดตู้เย็นเห็นหมูเห็ดเป็ดไก่ที่ซื้อตุนไว้หายไปหมด ก็รู้ว่าเป็นฝีมือเกียว พอทุกคนกลับมาบ้าน มธุรสก็เปิดฉากด่าว่าเกียวล้างผลาญ เกียวโต้ว่า ตนท้องต้องกินต้องใช้ จะให้วิ่งขายพวงมาลัยเหมือนแต่ก่อนก็ไม่ไหว หรือจะให้ขายหน้าบ้านนี้แทน

“ไม่ต้องพูดแดกดัน ฉันไม่ชอบคนมือไว คราวหน้าฉันจะเรียกตำรวจจับแก นังเกียว”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณนาย เกียวจะบอกกับตำรวจแล้วก็นักข่าวว่าคุณเพลาทำอะไรกับหนู...”

เพลาเอ็ดให้เกียวหยุดพูด แต่เธอโวย “หนูขอแค่เศษเงินของคุณไว้ใช้จ่าย แล้วก็จุนเจือพ่อแม่บ้าง หนูผิดเหรอ แม่หนูก็ต้องกินต้องใช้ ไม่ใช่ว่าพวกผู้ดีกินเป็นคนเดียวซะเมื่อไหร่”

เพลาไล่เกียวกลับเข้าห้อง มธุรสบอกของในตู้เย็นไม่กี่บาทแต่ก็ต้องอบรมกันบ้าง เพราะเกรงวันหน้าจะขโมยของใหญ่กว่านี้ นิธิมาหันมาพูดกับเพลาว่า ต้องจัดการให้เด็ดขาดว่าจะให้เกียวใช้เดือนเท่าไหร่ มธุรสยิ่งหงุดหงิดไม่พอใจจะต้องทนอยู่กับเกียวอีกนานแค่ไหน

บ่ายวันนั้น นิธิมากับดัมพ์มารับพิมพ์รสที่บ้านเดชเพื่อไปพบหมอ ถวิลดีใจที่เห็นดัมพ์ กุลีกุจอจะทำอาหารให้ทาน ชัยพรเดินลงมาสวัสดีทั้งนิธิมาและดัมพ์ แต่แย็บว่าให้ระวังพ่อรู้ว่าดัมพ์มาจะเป็นเรื่อง

“นายไม่ต้องขู่ฉันหรอก ฉันไม่ได้กลับมาอยู่บ้านนี้ แล้วตอนนี้ฉันก็ได้งานทำแล้วด้วย ไม่ทำตัวให้เป็นภาระพ่อนายแน่”

“ก็ให้มันจริงเถอะ พิมพ์...ผมอยู่ทั้งคน ผมพาไปก็ได้ ไม่ต้องเป็นภาระผู้ใหญ่ ลืมแล้วเหรอว่าเราเป็นอะไรกัน” ชัยพรเหน็บดัมพ์แต่พิมพ์รสสวน

“ไม่ลืม แต่ก็ไม่อยากจำ เพราะถ้าคลอดลูกเมื่อไหร่ พิมพ์ก็จะไม่อยู่บ้านนี้แล้ว”

ถวิลเตรียมอาหารอยู่ในครัว น้อยแย็บว่าถ้าเดชรู้ว่าดัมพ์มาคงเป็นเรื่องและพูดเรื่องที่เดชสั่งว่าจะพาพิมพ์รสไปหาหมอเอง นิธิมาตามเข้ามาได้ยิน

“ไม่เป็นไรป้า นิจะบอกคุณเดชเอง แต่ยังไงคุณดัมพ์ต้องไปด้วย สบายใจหรือยัง”