เรือมนุษย์

“ก็ไม่จริงรึไง วันๆไม่เห็นคุยกันเรื่องอื่นนอกจากคิดจะขายลูกขายหลานเป็นเมียเศรษฐี โธ่เอ๊ย...มันก็ไม่ต่างจากพวกแม่เล้าเจ้าของซ่องแถวบ้านหนูหรอก”

มธุรสปรี๊ดสั่งเกียวให้กราบขอโทษเพื่อนๆตน เฟื่องทองปราดเข้าจะตบแต่สิรินทร์รั้งไว้ เกียวผลักมธุรสแทบล้ม ยืนจ้องหน้าเฟื่องทองที่ด่าสาดเสียเทเสีย ยืนกรานอย่างไรก็ไม่กราบเพราะคนที่จะกราบมีเพียงพ่อกับแม่เท่านั้น ต่อให้นุ่งขาวห่มขาวตนก็ไม่กราบ เกียวเข้าห้องปิดประตูใส่หน้า เฟื่องทองแค้นใจพูดจาแดกดันมธุรส

“รส เธอยอมให้อีเด็กเมื่อวานซืนมาขี่คออยู่ได้ยังไง ตราบใดที่อีนี่ยังอยู่ในบ้านเธอ เธอจะไม่มีวันมีความสุข ลูกพระยานาหมื่นต้องมาพ่ายแพ้อีเด็กน้ำครำ เสียผัวแล้วยังเสียศักดิ์ศรีอีกรึ...อย่าโง่สิรส...”

สิรินทร์ปรามเฟื่องทองและปลอบมธุรส ตนเชื่อว่าเธอจัดการปัญหานี้ได้ มธุรสน้ำตาปริ่มขอบใจที่เพื่อนเชื่อมั่นในตัวตน

ooooooo

วีระเพิ่งมีโอกาสได้อยู่ตามลำพังกับฟ้าทอง จึงเปิดเผยความในใจว่าชอบเธอและซื้อแหวนเพชรให้ ฟ้าทองปลาบปลื้มแม้จะรู้ว่าเทียบเท่าพี่สาวไม่ได้แต่ก็ชุ่มชื่นหัวใจ

นิธิมากลับมาไม่เป็นอันทำงาน ครุ่นคิดเกรงเดชจะทำอะไรพิมพ์รส ทันใดเสียงดัมพ์กระแอมตรงหน้า เธอสะดุ้งไม่คิดว่าเขาจะมา เพื่อนๆในห้องทำงานต่างกิ๊วก๊าวกันใหญ่ ศรีวิไลแนะนำให้นิธิมาพาดัมพ์ไปคุยในห้องประชุม...ดัมพ์มาเพื่อส่งข่าว

“พี่เดชให้คนไปขนของที่บ้านหนูพิมพ์แล้วนะ ติดป้ายขายแล้วด้วยครับ ยื่นคำขาดต้องออกภายในพรุ่งนี้” นิธิมาตกใจเป็นห่วงเพลา แต่ดัมพ์บอกว่าโทร.แจ้งแล้วที่ห่วงคือจะไปอยู่ไหน

“กลับบ้านค่ะ เป็นเหตุผลที่พี่รสจะต้องรับพี่เพลากลับบ้าน นิไม่อยากเห็นหลานๆเสียคน เพราะบ้านแตก ไม่คิดเลยว่าเขาจะตอบโต้นิเร็วยังงี้”

“อะไรหรือครับคุณนิ”

“เอายัยพิมพ์มาต่อรองกับนิ ให้นิไปทำงานเป็นเลขาของเขา แต่นิปฏิเสธ”

“นี่แหละเขาล่ะ เดช พงษ์สุภาพ...ผมดีใจที่คุณนิไม่ตกเป็นทาสเงินของเขา”

ด้านเฟื่องทองหงุดหงิดกลับบ้าน ต้องมารับรู้ว่าวีระกับฟ้าทองยังไม่กลับ ชุดาพูดให้หวาดหวั่นว่าทั้งสองแอบไปเที่ยวด้วยกัน วันคอยแก้สถานการณ์ให้ แต่ท่าทางเฟื่องทองจะคิดตามชุดา ทันใดฟ้าทองเดินเข้าบ้านมาก่อน ทำทีบ่นว่ารถติดอากาศก็ร้อนขอตัวไปอาบน้ำ วีระเดินตามเข้ามาเสริม ไม่ใช่แค่รถติด เฟื่องทองให้สารภาพว่าไปไหนกันมา

“คุณคิดว่าการเรียกแท็กซี่เนี่ยมันง่ายนักรึไง...ผมหิวข้าวก็เลยแวะกินข้าวกันแป๊บนึงแล้วก็นั่งรถมานี่แหละ”