เรือมนุษย์

ด้านพิมพ์รสเริ่มใจอ่อนกับชัยพรมากขึ้น เปรื่องเคาะประตูห้องบอกว่าเอานมอุ่นๆมาให้ พอเธอเปิดประตูก็พบชัยพรยืนอยู่ด้วย เธอไม่ยอมรับแก้วนม ชัยพร

รีบแทรกตัวเข้าห้องขอร้อง

“เราจะคุยกันดีๆสักครั้งได้ไหมพิมพ์ ชัยก็ปรับปรุงตัวแล้วนะ ไม่ออกเที่ยวมาหลายคืนแล้ว เหล้าก็ไม่ได้

กินนะ คุยกันนะ ดีกัน” ชัยพรชูนิ้วก้อยงอนง้อ

“ก็ได้ ถ้ารับปากว่าจะเป็นคนพาพิมพ์ไปหาหมอรวมถึงไปโรงพยาบาล ไปซื้อเสื้อผ้าเด็ก พิมพ์อยากเตรียมของไว้ให้ลูก”

ชัยพรดีใจเข้าสวมกอด “ได้สิ...ได้ อยากให้ชัยทำอะไรบอกเลย เนี่ยอยากให้ซ้อมไว้เลยนะ...เรียกชัยว่าพ่อ แล้วพิมพ์ก็เรียกตัวเองว่าแม่ ตาหนูเกิดมาจะได้จำเราได้ว่าเราเป็นพ่อเป็นแม่”

“เชอะ ทำเป็นคนแก่ เค้าไม่กลัวว่าลูกจะมีปัญหาหรอก คนที่ลูกจะจำไม่ได้ก็คือชัยนั่นแหละ จะดีได้กี่วัน เดี๋ยวก็ออกเที่ยวเตร่เหมือนเก่า”

ชัยพรยกมือวันทยหัตถ์ สัญญาด้วยเกียรติลูกเสือ พิมพ์รสหลุดหัวเราะทั้งสองดูมีความสุข

ooooooo

วันต่อมาชัยพรพาพิมพ์รสเดินซื้อของเด็ก

ในห้างสรรพสินค้า เฟื่องทองเดินเล่นอยู่กับฟ้าทองเห็น เฟื่องทองจะเข้าไปแหย่ ฟ้าทองไม่เห็นด้วยและบอกว่าอาจเป็นแผนของเดชให้ชัยพรทำดี

กับพิมพ์รส เพราะได้ยินว่าจะส่งเขาไปเมืองนอก เฟื่องทองสะใจหลานจะได้เจอผู้หญิงดีๆบ้าง

นิธิมาแวะมาเยี่ยมพิมพ์รส เดชดีใจมากที่เธอมาและบอกว่าชัยพรพาพิมพ์รสไปช็อปปิ้ง นิธิมาได้ยินอย่างนั้นก็ดีใจ ถวิลเข้ามาเสิร์ฟน้ำ เธอจึงถามว่าหลานสาวทำอะไรให้วุ่นวายบ้าง

“อุ๊ย ไม่มีค่ะ ยิ่งช่วงหลังคุณชัยกับคุณพิมพ์ดีกันป้าก็สบายใจ บ้านนี้อบอุ่นขึ้นเยอะ เสียแต่ว่า...บางคนไม่ได้อยู่ที่นี่...”

นิธิมารู้ว่าป้าหมายถึงดัมพ์ เดชไม่พอใจไล่ถวิลไปเตรียมอาหารชวนนิธิมาทานด้วย นิธิมาขอแลกกับการที่เขาไม่ต่อว่าถวิล เขายิ่งไม่พอใจว่าเธอห่วงถวิลหรือดัมพ์กันแน่ เธอตอกกลับ

“มีแต่คนใจดำเท่านั้นแหละที่ไม่เข้าใจคำว่าผูกพัน คนเคยอยู่บ้านเดียวกันก็ต้องคิดถึงกันเป็นธรรมดา”

“ถ้าบอกว่าผมผูกพันกับคุณนิล่ะ จะรับได้หรือเปล่า ยอมเข้าใจความผูกพันของผมหรือเปล่า” เดชจ้องหน้านิธิมา เธอยิ้มเจื่อนๆแล้วขอตัวไปช่วยถวิล เขาหน้าเครียดไม่สบอารมณ์

นิธิมาเดินเข้ามาในครัว ได้ยินน้อย ถวิลและเปรื่องคุยกันเรื่องเดชอารมณ์เสียตลอดตั้งแต่รู้ว่านิธิมาชอบพอกับดัมพ์ นิธิมาเป็นห่วงรีบถามแทรกว่าพิมพ์รสเดือดร้อนด้วยไหม ทั้งสามบอกไม่ต้องห่วงเพราะมีชัยพรดูแล เธอโล่งใจบ่นออกมาว่า