เรือมนุษย์
ตอนที่ 10
“ไม่ต้องย้อน ฉันจะทำให้แกเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ต่างจากคนอื่นหรอก มีใครบ้างวะไม่สยบในอำนาจของเงินและความสุขสบาย”
“พี่เดชเข้าใจผิดแล้วล่ะครับ คุณนิไม่ใช่ผู้หญิงเห็นเงินแล้วตาโต ผิดกับผู้หญิงคนอื่นๆของพี่เดชแน่ ฮึ ไล่ผมออกจากบ้านแล้วทำทุกอย่างเพื่อให้คุณนิได้อยู่ใกล้พี่เดช รวมถึงที่เมตตารับหนูพิมพ์เข้ามาอยู่ในบ้านด้วยหรือเปล่าล่ะครับ...ถ้าใช่ล่ะก็ พี่เดชโคตรเลวเลยที่ใช้ผู้หญิงที่กำลังจะเป็นแม่คนมาเป็นเครื่องต่อรอง”
“ไอ้ดัมพ์! กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับมึง” เดชกระชากคอเสื้อดัมพ์
“ปล่อย...แต่ก่อนผมยอมพี่เดชได้ทุกเรื่อง แต่เมื่อไล่ผมออกจากบ้าน ตัดความเป็นพี่น้องกับผม ผมก็ไม่จำเป็นต้องกลัวพี่เดชอีก ถ้าคิดแต่ว่าจะใช้เงินซื้อผู้หญิง พี่ก็จะได้แต่ตัว แต่ไม่ได้หัวใจจากผู้หญิงคนไหน” ดัมพ์หมดความเกรงใจปลดมือพี่ชายออก
เดชโมโหมากไล่ดัมพ์กลับไป แถมฝากไปบอกนิธิมาว่า พิมพ์รสอยู่ในกำมือตน ถ้าไม่ห่วงหลานก็ให้รู้ไป ดัมพ์ตอกหน้า ตอนเด็กพี่เล่นโกงตลอด
ไม่เคยทำอะไรอยู่ในกติกา โตแล้วตนนึกว่าจะหายกลับเป็นหนักกว่าเดิม สงสัยจะเป็นยันตาย เดชกำหมัดถลาเข้าใส่ แต่พอเห็นน้องตั้งการ์ดรอก็ชะงัก ฮึดฮัดมองน้องเดินหัวเราะออกไป
นิธิมาขับรถพาเพลาไปบ้านมธุรส ระหว่างทางคุยโทรศัพท์กับดัมพ์ ว่าได้ฝากกุญแจบ้านไว้ที่คนดูแลโครงการ ดัมพ์ถามว่าเสียดายไหม เธอตอบว่าไม่เคยอยากได้สมบัติของคนอื่น
“ผมดีใจที่ได้ยิน เดี๋ยวผมจะซื้อข้าวไปทานกับคุณนิที่บ้านคุณมธุรสนะครับ ห้ามปฏิเสธ”
“ค่ะ น่าจะถึงพอดีกัน” เพลาเห็นสีหน้าน้องสาวยิ้มแย้มก็แย็บ
“พี่ดีใจที่น้องพี่เข้มแข็ง ไม่ตกเป็นเหยื่อเงินเหมือนมธุรส”
“ถ้าเราตกเป็นทาสของอะไรสักอย่าง เราก็จะ
ไม่มีความสุขไปทันที นิเชื่อยังงี้ค่ะพี่เพลา”
เพลาหน้าเสียเพราะตัวเองก็ตกเป็นทาสอย่างที่น้องพูด
ooooooo
รถนิธิมาแล่นเข้าซอยบ้าน เจอกลุ่มพวกไสล้อมวงกินเหล้าร้องเพลงรำเฉิบๆสนุกสนาน พอเห็นรถนิธิมาก็เข้าไปขวางชวนให้ลงมาสนุกด้วยกัน เพลารีบบอกให้ล็อกประตู ไสเห็นเพลาก็ร้องบอกไก๋กับพวกว่าลูกเขยเศรษฐีกลับบ้านแล้ว ไก๋ปรี่เข้าเคาะกระจกให้ลงมาดื่มกัน
รถดัมพ์มาจอดต่อท้าย เขาลงมาช่วยนิธิมา พวกไสเห็นคนหล่อก็กิ๊วก๊าวกันใหญ่ ดัมพ์ขู่ว่าการกระทำแบบนี้บนถนนหลวงทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนผิดกฎหมาย...นิธิมารีบลงจากรถบอกดัมพ์ให้แจ้งตำรวจเลย พวกนี้จะได้
