เพลงรักเพลงปืน

ขาดคำเสียงหมาหอนก็ดังทั่วลานป่าช้า หาญขนลุกซู่ หินขำแกล้งแซว

“ไม่ต้องไปหาแฟนคลับที่อื่นหรอก ที่นี่แหละ...แฟนคลับแกโหวตกันเสียงวิเวกเลยว่ะ”

หลวงตาบุญไม่สนใจคำครหาหรือสายตาสงสัยของพวกชาวบ้าน พาหินกับหาญพร้อมด้วยดินกับดำไปเดินบิณฑบาตด้วยเช้าวันต่อมา ก้านกับแก้วไม่ติดใจเพราะเชื่อว่าหลวงตาบุญมองคนไม่ผิด บัวบานก็เริ่มคล้อยตาม มีเพียงเปรียวที่ปักใจว่าหินกับหาญเป็นโจรปลอมตัวเข้ามาในบ้านโคก

ooooooo

สีดากับเหล่เรียกตำรวจมาจับน้ำหวานกับน้ำแข็งไปขังคุกบนสถานีตำรวจบ้านโคก หมวดรำพึง ตำรวจกังฉินที่ลอบเป็นสายให้เสี่ยภุชงค์เป็นคนรับเรื่องและขู่ให้สองสาวจากกรุงเทพฯจ่ายค่าปรับหลังติดคุกหนึ่งคืน

น้ำหวานกับน้ำแข็งไม่ยอมจ่ายค่าปรับแถมเรียกร้องให้พาตัวสีดากับเหล่มาเจรจาด้วย หมวดรำพึงไม่สนความต้องการของสองสาวแต่ยืนกรานให้ทั้งสองจ่ายค่าปรับถ้าไม่อยากถูกขังคุกต่อ น้ำหวานไม่ยอมโต้กลับ

“ต้องหลังจากที่ฉันรับทราบข้อกล่าวหาว่าปรับฉันในฐานะอะไร แล้วไหนคู่กรณี คู่กรณีฉันถูกจับด้วยหรือเปล่า”

“เปล่า...คู่กรณีของคุณไม่ได้ถูกจับ”

“อ้าว...ยังงั้นจะเรียกว่าคู่กรณีไหม”

“อย่ามากเรื่อง เพิ่งมาถึงที่นี่เมื่อวาน...รู้ไหมว่าเมืองนี้ใครใหญ่”

เวลาเดียวกัน...คนใหญ่คนโตที่หมวดรำพึงพูดถึงอย่างเสี่ยภุชงค์กำลังนั่งรถเข้าเมืองอย่างสบายอารมณ์ โดยมีสีดาเมียเก็บคนสวยพะเน้าพะนอไม่ห่าง พร้อมด้วยสี่สมุนคือปอก เกี้ยว กุดและฉ่ำ พลันทั้งหมดต้องตกใจสุดขีดเมื่อมีใครบางคนโผล่มาขวางจากข้างทาง!

หินกับหาญนั่นเองที่แอบมาดักขบวนรถของเสี่ยภุชงค์เพราะอยากรู้อะไรบางอย่าง เสี่ยภุชงค์ไม่รู้เรื่องลงจากรถโวยให้สองหนุ่มแปลกหน้าท่าทางมอซอเช็ดรถให้ หินแกล้งควักผ้าเช็ดหน้าเก่าๆจากกระเป๋า สีดาเห็นแล้วร้องอี๋

“ต๊ายตาย...นั่นเอาอะไรมาเช็ดรถเสี่ยน่ะ ผ้าขี้ริ้วสกปรก!”

เสี่ยภุชงค์ก็รังเกียจท่าทางโทรมๆของสองหนุ่มแปลกหน้าเช่นกัน ชี้นิ้วสั่ง

“เอาผ้าโพกหัวของแกเช็ดเพราะรถคันนี้ราคาแพง เป็นรถนำเข้าที่ฉันสั่งซื้อได้ในราคาพิเศษ แกรู้ไหมว่ามูลค่าของรถคันนี้สมควรแก่การเช็ดด้วยผ้าคลุมหัวของแกแค่ไหน”

หินทำไขสือเอื้อมมือจะแตะรถเสี่ยภุชงค์ สี่สมุนถลามาห้าม

“เฮ้ย...อย่าแตะต้องรถของเสี่ย เสี่ยบอกแล้วไงว่ามันแพง”