ตอนที่ 8
“ใครว่า...พี่ยังมีไร่ มีบ้านที่เชียงราย ยังมีคนที่เขารักและใส่ใจพี่อยู่อีกตั้งเยอะ แล้วที่สำคัญพี่ก็ยังมีหนู พี่ปัทม์เคยบอกหนูเองนะว่าเวลาที่เราจะดูใจคนก็ต้องดูตอนที่เราลำบาก แล้วอย่างนี้พี่ปัทม์จะให้หนูทิ้งพี่ไปได้ยังไง”
“ขอบคุณหนูตุ่นที่ไม่ทิ้งกันไปไหน พี่รักหนูตุ่นนะ” ปัทม์โผกอดหนูตุ่นไว้แนบแน่น
“หนูตุ่นก็รักพี่ค่ะ เราจะเริ่มต้นใหม่ด้วยกันนะคะ”
ทั้งสองกอดกันแน่น ไม่มีคำพูดใดๆ มีแต่สัมผัสที่มอบแก่กันอย่างอบอุ่นลึกซึ้ง
ปัทม์สรุปกับนักข่าวในห้องว่าเป็นอีกครั้งที่หนูตุ่นได้เข้ามาเตือนสติตน ครั้งแรกตอนที่แม่เสีย ครั้งที่สองตอนเสียน้าพร และครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว นักข่าวถามว่าแล้วความสัมพันธ์ของคุณตรีชวากับคุณอ้นล่ะ
“เราตกลงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันค่ะ”
นักข่าวถามปัทม์ว่าหลังจากนั้นท่านทำอะไรต่อ
“กลับบ้านครับ”
ooooooo
ปัทม์พาหนูตุ่นกลับไปที่ไร่เงียบๆ แนะนำกับทุกคนที่ไร่ว่า “นี่หนูตุ่น เป็นแฟนผมครับ”
อ้ายคำถามมิ่งขณะออกไปเอาน้ำดื่มมาให้ปัทม์กับหนูตุ่นว่าแฟนใหม่หรือ หน้าคุ้นๆ มิ่งจำได้บอกว่าเป็นคนที่เคยมางานศพน้าพรกับแม่พี่ปัทม์ไง
เอ้ถามเสียงอ่อยว่าตกลงเขาเป็นแฟนกันจริงเหรอ อ้ายคำยืนยันว่าได้ยินเต็มสองหูเลย บ่นเอ้ว่า
“เอ็งมันปากหนักเอง ชอบเขาแต่ไม่กล้าพูด ในเมื่อเขามีแฟนแล้วเอ็งก็ตัดใจเสียเถอะวะนังเอ้”
ฝ่ายหนูตุ่นพออยู่กันลำพังก็ถามปัทม์ว่า “นี่หนูไปตกลงเป็นแฟนกับพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปเลยได้ไหม” แล้วทำท่าจะกอดหนูตุ่น
พลันก็ชะงักเขินเมื่อมิ่งเอาน้ำดื่มมาให้เลยเฉไฉถามว่าตอนที่ตนไม่อยู่ไร่เป็นยังไงบ้าง มิ่งเลยชวนไปเที่ยวไร่กัน ปัทม์ชวนหนูตุ่นไปด้วย
อ้ายคำ มิ่ง และเอ้พาปัทม์กับหนูตุ่นชมไร่ ปัทม์ขอบคุณที่ทุกคนดูแลไร่ให้อย่างดี
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ที่นี่มันคือบ้านของพวกเรานะปัทม์ อีกอย่างเราก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน”
เป็นคำพูดที่ปัทม์ฟังแล้วซึ้งใจ อบอุ่นมาก
เมื่อไปชมไร่อีกด้านหนึ่งอ้ายคำชี้ให้ดูสมุนไพรหลายชนิดบอกว่าปลูกไว้จะได้มีผลผลิตให้เก็บตลอดทั้งปี มิ่งเสริมว่าลุงเขาเน้นความพออยู่พอกิน นอกจากปลูกไว้กินเองแล้วก็แบ่งขายตลาดด้วย ปลูกได้มากก็ขายมาก ปลูกน้อยก็ขายน้อย ซึ่งก็พอขายได้
“อีกหน่อยสมุนไพรจะมีความต้องการสูง เพราะคนสุขภาพไม่ดีเยอะขึ้นเรื่อยๆ เชื่อว่าในอนาคตตามโรงพยาบาล ตามบริษัทที่ผลิตยาจากสมุนไพรจะเป็นลูกค้าของเราเพราะเขาจะเอาไปสกัดทำยา”
“ก็ดีสิวะ ถ้านังพรยังอยู่มันคงดีใจนะ ที่สิ่งที่มันรักที่มันสร้างมากับมือจะเป็นประโยชน์กับคนอื่น”










