ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ปัทม์"

“ใช่ครับ ในช่วงที่ผมแย่ ผมมัวแต่จมอยู่กับความเสียใจจนมองข้ามความรักและความหวังดีของทุกคนไป แต่ทุกคนก็ไม่เคยทิ้งผมไปไหน”

“คิดได้ก็ดีแล้วจ้ะ พักเรื่องเครียดๆไว้ก่อน ทานข้าวกันดีกว่า” ครูอัญตัดบท ทุกคนจึงนั่งกินข้าวกันอย่างมีความสุข เป็นครอบครัวเหมือนอดีต...

ooooooo

คืนนี้หนูตุ่นถือกระดาษวาดเขียนแผ่นหนึ่งเข้ามาบอกปัทม์ที่มองสำรวจห้องทำงานหนูตุ่นที่บ้านว่า

“วันที่หนูตุ่นตื่นมาแล้วไม่เห็นพี่วันนั้นหนูตุ่นโกรธมากไม่คิดว่าพี่ปัทม์จะตัดสินใจไปแบบนั้น”

“พี่ขอโทษนะ” ปัทม์เอ่ย มองกระดาษในมือหนูตุ่นถามว่าอะไร “แบบร้านของหนูตุ่นที่กำลังจะสร้าง” ปัทม์ถามว่าร้านเบเกอรีหรือ หนูตุ่นตอบอย่างภูมิใจว่า “เป็นร้านขนมไทยค่ะ”

ปัทม์เห็นในกระดาษเขียนชื่อร้าน “ขนมไทยจงรัก” เขียนชื่อผู้ออกแบบว่า “อารักษ์” ปัทม์มองสงสัยว่าใครคืออารักษ์? หนูตุ่นถามว่าสวยจนอึ้งไปเลยหรือ

“ใช่ สวย ชื่อร้านก็ดูมีความหมายเป็นไทยดีนะและความหมายดี”

“หนูตุ่นตั้งชื่อตามคนที่เป็นแรงบันดาลใจให้หนูตุ่นค่ะพี่ ป้าจงไงคะ” ปัทม์ขอบคุณแทนแม่ที่อย่างน้อยก็มีคนสานต่อสิ่งที่แม่ทำ “จำวันที่พี่ปัทม์ไล่หนูตุ่นออกจากบ้านหลังป้าจงเสียได้ไหม วันนั้นหนูตุ่นเสียใจมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ถึงไม่อยากเห็นขนมไทยอีก แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว”

“ขอบคุณที่เข้าใจพี่ พี่เห็นหนูตุ่นสร้างร้านนี้ขึ้นมา ยิ่งทำให้พี่รู้สึกอยากทำบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาบ้าง” พอหนูตุ่นถามว่าอะไร ปัทม์อำว่า “เป็นความลับ แน่ใจแล้วจะบอกหนูตุ่นเป็นคนแรกๆเลย”

“ขอบคุณนะคะพี่ มีอะไรให้หนูตุ่นช่วย พี่ปัทม์ต้องบอกเลยนะ หนูตุ่นยินดีช่วยเต็มที่เลย”

เช้าวันต่อมาปัทม์เตรียมออกข้างนอก บอกหนูตุ่นว่าจะไปหาเพื่อน หนูตุ่นคะยั้นคะยอจะไปส่งจนปัทม์ต้องยอม

พอหนูตุ่นขับรถไปถึงหน้าปากซอยบ้านรสสุคนธ์ปัทม์ขอลงตรงนี้ หนูตุ่นถามว่าจะให้มารับกลับไหม ปัทม์บอกไม่ต้อง หนูตุ่นไปทำงานเถอะ

หนูตุ่นจึงขับรถออกไป และปัทม์ก็ไปกดกริ่งเรียกที่ประตู ครู่เดียวรสสุคนธ์ก็ออกมาเปิดประตู

เป็นจังหวะที่หนูตุ่นกลับรถมาผ่านหน้าบ้านรสสุคนธ์ พอดี เห็นปัทม์กับรสสุคนธ์คุยกันก่อนเดินเข้าบ้าน

หนูตุ่นมองอย่างระแวงความสัมพันธ์ของปัทม์กับรสสุคนธ์ขึ้นมา...