ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ปัทม์"

“พี่อย่าหลอกตัวเองเลย เวลาที่เราแย่ที่สุดในชีวิตเราก็ต้องการใครสักคนที่เข้าใจเรามาอยู่ข้างๆไม่ใช่เหรอ... รู้ไหมว่าตอนนี้หนูตุ่นทำอะไร”

“ทำอะไรล่ะ” ปัทม์ถามเหมือนไม่สนใจนัก

“ทำขนมขาย ก็ได้แรงบันดาลใจจากที่ป้าจงกับพี่ช่วยกันทำขายเมื่อหลายปีก่อนไง...รู้ไหมว่าสิ่งที่พี่ทำสร้างแรงบันดาลใจให้คนได้นะ”

“พี่จะไปเป็นแรงบันดาลใจให้ใครได้”

“ตอนนี้ดูเหมือนพี่จะไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ปล่อยให้ความเจ็บปวดมันทำลายความฝันในชีวิตของพี่ไปทีละน้อย...ทีละน้อย...รู้ไหม” ปัทม์บอกว่าตนไม่เหลือใครแล้ว หนูตุ่นย้ำว่า “พี่ยังเหลือความฝัน”

“พี่ไม่เคยมี”

“ไม่มีก็สร้างได้ค่ะ วันไหนฝันพังทลายก็สร้างใหม่ สร้างฝันของตัวเองขึ้นมาใหม่” ปัทม์บอกว่าตนทำไม่ได้หรอก “พี่ปัทม์ พี่อยู่กับปัจจุบันสิ มีอนาคตเป็นเป้าหมายที่จะพาปัจจุบันไป อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้วมันไม่มีทางย้อนกลับมา มันคือบทเรียน”

“พี่ต้องลืมแม่ลืมน้าพรใช่ไหม”

“พี่ไม่มีวันลืมใครได้หรอก แต่พี่ต้องเปลี่ยนความเศร้า ความสูญเสียมาเป็นแรงผลักดันให้ชีวิตตัวเองสิคะ พี่ปัทม์...พี่ลองให้เวลากับตัวเอง ถามตัวเองว่าต้องการอะไรในชีวิต ความต้องการมีได้ไม่จำกัดนะคะ ขึ้นอยู่กับมากหรือน้อย เร็วหรือช้า”

“ขอบคุณหนูตุ่นนะ” ปัทม์ยิ้มให้บางๆ แต่หนูตุ่นยิ้มกว้างดีใจมากที่ทำให้ปัทม์กลับมายิ้มได้อีกครั้ง

นักข่าวฟังตรีชวาเล่าเรื่องในอดีตแล้วพลอยยินดีด้วย ถามว่า

“หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นอีกคะ คุณตรีชวาทำอย่างไรให้คุณปัทม์ลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองได้”

“พี่หาวิธีให้พี่ปัทม์ตั้งคำถามแล้วตอบตัวเอง เพื่อให้ชีวิตเขาเดินต่อได้ โดยวิธีง่ายๆ กระดาษแผ่นใหญ่กับดินสอสีดำเข้ม”

เมื่อปัทม์มีความหวังและได้อุปกรณ์ไปแล้ว ก็เขียนคำว่า “ต้องการ” จากนั้นก็เขียนความต้องการมากมาย เช่น มีธุรกิจของตัวเอง ทำน้ำสมุนไพร ขอโทษรสสุคนธ์ ขอโทษเอ้ ขอโทษอ้ายคำ ฯลฯ

ooooooo

เมื่อครูอัญกับหนูตุ่นกลับกรุงเทพฯ ปัทม์ก็เริ่มทำในสิ่งที่ต้องการมากมาย ก่อนอื่นขอโทษอ้ายคำ ขอให้อ้ายคำกลับมาทำงานที่ไร่อีก สัญญาว่าตนจะทำให้ไร่แห่งนี้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง โดยมีลุง มิ่งและเอ้เหมือนเดิม

“เอาวะ ข้าจะกลับไปทำงานให้ก็แล้วกัน” อ้ายคำรับปากหลังจากเล่นตัวพอเป็นพิธี “ไร่นี้มันก็เหมือนลูกหลานข้าอยู่แล้ว ข้าดูแลมันตั้งแต่ยังเป็นกล้า ข้าทิ้งมันไม่ได้หรอก ขอบใจเอ็งเหมือนกันที่ให้ข้ากลับไป แต่เอ็งต้องไปคุยกับเอ้ว่ามันจะยอมกลับมารึเปล่า”

“ขอบคุณมากครับลุง แล้วเอ้อยู่ไหนครับ”