ซีรีส์ลูกผู้ชาย เรื่อง "ปัทม์"

พ.ศ.2519 ปัทม์เดินทางไปเชียงรายกับสมพร พอถึงเชียงราย อ้ายคำชายชาวเหนือวัย 50 เอารถกระบะมารับเดินทางต่อไปไร่ ซึ่งต้องผ่านถนนลูกรังเป็นหลุมบ่อขรุขระ ปัทม์สวมแว่นดำนั่งอยู่หลังรถกระบะ

“ลูกชายเหรอ” อ้ายคำถาม สมพรบอกว่าหลาน “เคยอยู่แต่ในเมือง จะมาอยู่ป่าอยู่เขากับเขาได้เหรอ”

สมพรบอกว่าหลานตนเป็นคนสู้ชีวิต อ้ายคำบอกว่าตนรู้เพราะสมพรเองก็เป็นคนสู้ชีวิตเหมือนกัน สมพรบอกอ้ายคำต้องช่วยตนดูไร่ด้วย

อ้ายคำบอกว่าทางข้างหน้าถนนมันเริ่มจะไม่ดีแล้วบอกหลานด้วย สมพรจึงหันไปบอกปัทม์ว่าถนนมันแย่มาก หาที่จับให้ดีๆด้วย

ถนนแย่จริงๆ ขนาดปัทม์จับรถไว้แน่นก็ยังถูกรถเหวี่ยงไปมาจนหัวสั่นหัวคลอน อ้ายคำมองกระจกหลังแล้วหัวเราะขำปัทม์ที่นั่งทำหน้าเหมือนตุ๊กตาเสียกบาล

กว่าจะมาถึงไร่ ทั้งรถและคนก็เขรอะไปด้วยฝุ่น สมพรลงจากรถแล้วถามปัทม์ว่าเป็นยังไงบ้าง ปัทม์บอกว่าคราวก่อนไม่ได้มาทางนี้ สมพรบอกว่าอ้ายคำพามาอีกทาง ปัทม์ถามว่าทำไมไม่มาทางเดิม

“ไหนๆนายก็จะมาอยู่ที่นี่แล้ว จะได้รู้จักที่นี่ให้ครบทุกซอกทุกมุม” อ้ายคำตอบยิ้มๆแล้วขนของลงจากรถ สมพรบอกปัทม์ว่าตั้งแต่ตนมาเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเดวิดที่นี่ก็ได้อ้ายคำนี่แหละที่คอยช่วยเหลือ บอกให้ปัทม์คุยกับอ้ายคำไปก่อนตนจะเอาของไปเก็บแล้วจะพาไปเดินดูสวนสมุนไพร

พอสมพรเอาของเข้าบ้าน อ้ายคำก็ถามปัทม์ว่าที่นี่ไม่เหมือนเมืองหลวง มีแต่สวนจะอยู่ได้เหรอ ปัทม์ยืนยันว่าอยู่ได้และตนชอบอากาศที่นี่

อ้ายคำพูดให้เตรียมความคิดว่าแรกๆก็ดีอยู่หรอก เดี๋ยวพอลงมือทำไร่ทำสวนจริงๆอาจจะเปลี่ยนใจ

“แล้วนี่เอ็งปลูกต้นไม้ต้นไร่เป็นหรือเปล่า” ปัทม์บอกว่าเคยช่วยน้าพรปลูกในกระถาง “จากนี้ไปเอ็งจะไม่ได้ปลูกแค่ในกระถางแล้วนะ ฮ่าๆๆ”  อ้ายคำหัวเราะร่าอารมณ์ดี

สมพรตามมาสมทบ พาปัทม์เดินชมและแนะนำสมุนไพรชนิดต่างๆ ปัทม์ดูและศึกษาอย่างจริงจัง

ปัทม์ในวันนี้เล่าชีวิตที่เริ่มต้นในไร่สมุนไพรให้นักข่าวฟังอย่างรู้สึกดีมากว่า

“ผมเพิ่งเห็นสีหน้าและแววตาที่มีความสุขจริงๆ ของน้าพร เสียดายที่แม่ไม่ได้อยู่ด้วย ผมเชื่อว่าน้าพรกับแม่ก็อยากใช้ชีวิตแบบนี้มาทั้งชีวิต”

ooooooo