ประกาศิตกามเทพ
ตอนที่ 6
ลาวัลย์เล่าพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น “เขาอยากให้วัลย์น่าเกลียดจะได้ไม่กล้าออกไปนอกบ้าน เขาขังวัลย์ไว้เหมือนสัตว์เลี้ยง ให้ข้าวให้น้ำ บังคับให้ทำตามเขาทุกอย่าง...วัลย์อยากตาย”
เหมันต์สงสารและเห็นใจเธอมากปลอบเสียงอ่อน “ความตายไม่ใช่ทางออก เชื่อพี่...ชีวิตพี่ลำบากกว่าคุณวัลย์หลายเท่าพี่ยังไม่เคยคิดสั้น...พี่จะช่วยให้คุณวัลย์ผ่านมันไปได้เอง”
ooooooo
ทศนาถปั่นหัวผาณิตาให้เข้าใจเหมันต์ผิดว่าคิดมิดีมิร้ายกับลาวัลย์ แต่เมื่อเธอตามไปเอาเรื่องลาวัลย์กลับโกหกเพื่อปกป้องเหมันต์ว่าตัวเองหลงทางและเขาเป็นคนช่วยไว้
ผาณิตาไม่ค่อยเชื่อนักเพราะรู้จักนิสัยลูกพี่ลูกน้องสาวดีแต่ก็ทำได้แค่เตือนสติ
“เธอไม่ควรอยู่กับผู้ชายสองต่อสองในสถานที่แบบนี้ ใครมาเห็นเข้ามันจะดูไม่ดี”
“พี่ตาลชอบสอนคนตลอดเวลาแบบนี้ระวังจะหาแฟนไม่ได้นะคะ”
“ถ้าผู้ชายจะกลัวผู้หญิงที่เก่งกว่ามันก็ไม่ใช่ความผิดของพี่นะ...หรือวัลย์อยากเป็นแค่พรมเช็ดเท้าของผู้ชาย”
“วัลย์อยากเป็นแค่คนที่เขารักก็พอแล้วค่ะ”
ลาวัลย์กระดี๊กระด๊ามากที่ได้ใช้เวลากับเหมันต์ เขาเป็นเพื่อนรับฟังที่ดีและช่วยเบี่ยงความสนใจของเธอจากเรื่องพ่อ และบทเรียนแรกในชั้นเรียนเย็บรองเท้าของเธอก็คือการทำรองเท้าฟองน้ำประดับดอกไม้ ลาวัลย์มีความสุขมากที่เห็นผลงานตัวเอง เหมันต์จึงรับปากจะสอนเธอเย็บรองเท้าชนิดอื่นในครั้งหน้า
นอกจากสอนเย็บรองเท้าอย่างคนไม่หวงวิชาแล้ว เหมันต์ยังซื้อใจใครต่อใครในโรงงานได้มากมาย หนึ่งในนั้นคือ รปภ.หน้าโรงงานที่เขาเอาเศษหนังมาเย็บรองเท้าแตะให้ รปภ.คนนั้นซึ้งใจมากเพราะเป็นที่รู้กันว่าเหมทองหวงแหนทรัพย์สินทุกอย่างแค่ไหน...แม้แต่เศษหนังที่ไม่ใช้ยังเอาไปขายเอาเงินเข้าบริษัท!
กำหนดการส่งรองเท้าของเหมทองใกล้เข้ามาทุกที แต่คู่ของทศนาถยังไม่คืบหน้า เขาโดดชั้นเรียนเย็บรองเท้าเสมอจนไม่รู้วิธีการ เมื่อลงมือทำแบบลวกๆก็บาดเจ็บจนโมโหหนีกลับบ้าน ผาณิตาแวะมาดูเห็นว่าลูกพี่ลูกน้องหนุ่มทำงานค้างจึงอยากช่วยเพราะกลัวเขาถูกปู่ตำหนิ แต่เพราะไม่เคยทำเลยถูกมีดตัดหนังบาดนิ้ว
ผาณิตาเห็นเลือดตัวเองก็ตกใจเอานิ้วเข้าปากเพื่อห้ามเลือด เหมันต์ผ่านมาเห็นก็แกล้งดุ
“ไม่เคยมีใครสอนหรือครับว่ามันสกปรก”
เหมันต์กระชากนิ้วจากปากเธอและลงมือแปะปลาสเตอร์ที่พกติดตัวให้
“ดีนะที่ผมเดินผ่านมา”
“นายเสกของได้เองหรือไง”
“ผมชอบพกติดตัวไว้ เวลาเห็นใครโดนรองเท้ากัดก็แจกให้”
พูดจบก็มองรองเท้าเจ้าปัญหาที่ทำให้เธอเลือดออก “นั่นของคุณทศไม่ใช่เหรอครับ”
