ตอนที่ 6
กว่าจะได้กลับบ้านก็เย็นย่ำ เหมันต์เหนื่อยใจมากและไม่ทันสังเกตว่าหริทธ์แอบเอาไพ่เข้าบ้านเพราะกำลังหัดเป็นเจ้ามือตามคำแนะนำของปุ๊ เขาถอดเสื้อสูทที่ใส่ไปงานหมั้นของทศนาถกับผาณิตาไว้หน้าห้องและเข้าไปหาชาญ ภาพใบหน้าเศร้าหมองของมนตรายามเอ่ยถึงลูกชายทำให้เขาสะเทือนใจ
“พ่อครับ...ตอนที่ผมเกิดคงทำให้แม่เจ็บปวดทรมานมาก”
“อยู่ๆถามเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม”
“เพราะผมไปเห็นความรักของผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่มีให้กับลูกตัวเอง ถึงแม้จะไม่ใช่เลือดเนื้อที่แท้จริงแต่ก็ยังเลี้ยงดูด้วยความรักไม่ต่างจากลูกตัวเอง มันทำให้ผมคิดถึงแม่ขึ้นมา”
“แม่แกร่างกายอ่อนแอมากแต่เขาอดทนจนถึงเฮือกสุดท้ายเพื่อให้แกได้ลืมตาดูโลก เป็นความเสียสละที่ไม่รู้จะเอาอะไรมาเทียบได้เลย...แล้วผู้หญิงที่แกว่าเป็นใคร”
“เป็นภรรยาของเจ้านายผมครับ เขาความจำเสื่อมผมสงสารเขา”
“ก็คุยเป็นเพื่อนกับเขาบ่อยๆเผื่อเขาจะดีขึ้น เราก็ได้บุญด้วย”
“ไม่ดีกว่าครับเพราะเขามีลูกๆดูแลกันอยู่แล้ว...พ่อนอนเถอะครับผมไม่ชวนคุยแล้ว”
ooooooo
หริทธ์คิดถึงลาวัลย์จึงแอบขโมยมอเตอร์ไซค์ของเหมันต์ไปหาเธอถึงบ้าน ทันเห็นเหตุการณ์สุดระทึกเมื่อปราการยึดวิกผมของลาวัลย์เพราะเข้าใจว่าลูกสาวแอบใช้โทรศัพท์
“คืนวิกให้วัลย์เถอะค่ะพ่อ ไม่งั้นพรุ่งนี้วัลย์จะไปโรงเรียนได้ยังไง”
“พ่อสั่งห้ามใช้มือถือแล้วลูกขโมยไปโทร.หาใคร ...หาไอ้บ๋อยไร้อนาคตนั่นอีกใช่ไหม”
ลาวัลย์จะโทร.หาเหมันต์แต่ต้องโกหกเพื่อเอาตัวรอด
“ไม่ใช่นะคะ...วัลย์แค่จะโทร.ไปถามเพื่อนเรื่องรายงานค่ะ วัลย์ไม่ได้ติดต่อกับหริทธ์แล้ววัลย์สาบานได้”
ปราการถอนใจยาว ไม่เชื่อนักแต่ก็ยอมคืนวิกให้ “คนที่จะเป็นคู่ของลูกพ่อได้เลือกไว้ให้แล้ว คนคนนี้จะทำให้ลูกสุขสบายไปตลอดชีวิต...อย่าไปเสียดายเศษสวะ พวกนั้นอีก...เข้าใจไหมลูก”
หริทธ์เจ็บใจแทนลาวัลย์ที่ถูกกักขังและบังคับใจ เขาวางแผนจะพาเธอหนีหากมีโอกาส โดยไม่ได้คิดถึงสถานการณ์ในบ้านที่เริ่มวิกฤติเพราะชาญอาการหนักกว่าที่คิดและอาจต้องเปลี่ยนไตโดยด่วน
เหมทองซึ่งพามนตราไปหาหมอเพื่อเช็กอาการจึงรู้เรื่องความคืบหน้าในการรักษาชาญด้วยและฉวยโอกาสนี้ยื่นข้อเสนอให้เหมันต์มาดูแลภรรยาทุกเย็นแลกกับ
ค่าเปลี่ยนไตของชาญ
“เธอก็ไม่ต้องทำอะไรมากแค่มาเป็นเพื่อนคุย เป็นเพื่อนกินข้าว ถ้าเขาเรียกเธอว่าเหมวัตก็ช่วยเล่นละครเออออ”
“จริงๆแล้วเรื่องมันเป็นยังไงหรือครับ ทำไมคุณป้าถึงเรียกผมว่าเหมวัต”
ชื่อของเหมวัตทำให้เหมทองชะงักก่อนเล่าเสียงเรียบ “ภรรยาฉันป่วยเป็นโรคความจำเสื่อมหลายปีเพราะคิดถึงลูกชายที่เสียไป หมอแนะนำว่าวิธีนี้อาจช่วยเยียวยาจิตใจให้ดีขึ้นได้”










