ประกาศิตกามเทพ

หริทธ์อารมณ์เสียเพราะลาวัลย์หลบหน้าหลังจากวันที่พ่อของเธอประกาศกร้าวต่อหน้าผู้คนในร้านอาหารเขาก็ไม่เคยพบเธออีก เขาตัดสินใจไประบายความอึดอัดใจที่ค่ายมวยของอู๋โดยมีเอมเป็นคู่ซ้อมเหมือนเคย

ท่าทางต่อยสะเปะสะปะของหริทธ์ทำให้เอมสงสัย แต่ไม่ทันถามอู๋ก็แจ้งข่าวเรื่องการแข่งขันมวยสมัครเล่นที่เพิ่งเปิดรับสมัคร หริทธ์หูผึ่งอยากช่วยหาเงินให้พ่อกับใช้หนี้ให้พี่ เอมกับอู๋รีบบอกปัดเพราะรู้ดีว่าเขาไม่พร้อมแถมชาญคงไม่ยอมแต่คนอย่างหริทธ์รั้นกว่าที่คิด...กว่าสองพ่อลูกจะรู้ตัวหริทธ์ก็ไปโผล่ที่สนามมวยแล้ว

ลาวัลย์ไม่ได้คิดถึงหริทธ์มัววางแผนตลบหลังทศนาถเพื่อช่วยเหมันต์ เธอไม่ได้หลอกล่อเขาตามแผนของลูกพี่ลูกน้องหนุ่มแต่แกล้งบอกทุกคนว่ากลัวแมลงสาบและเหมันต์เป็นคนมาช่วยไล่

ทศนาถโมโหมากที่ลาวัลย์ไม่ทำตามแผน ลากตัวไปเอาเรื่อง

“ไหนตกลงกันว่าจะทำให้ไอ้เหมันต์มันกระเด็นออกไปไง”

“วัลย์จะบอกความจริงให้ก็ได้ พี่เหมันต์กับน้องชายเขาไม่เคยล่อลวงวัลย์แต่พวกเขาช่วยวัลย์ไว้ พี่ทศต่างหากที่คิดจะหลอกใช้วัลย์เป็นเครื่องมือปั่นหัววัลย์ให้เกลียดเขา”

“พี่เป็นพี่ชายของวัลย์นะ พี่จะบ้าหลอกใช้วัลย์ทำไม”

“พี่ชายที่ไหนจะให้น้องตัวเองเอาตัวเข้าแลกกับผู้ชาย เขาต้องห่วงน้องไม่ให้น้องต้องเสียหายต่อหน้าคนงานมากมาย ถ้าวัลย์ทำตามพี่บอก วัลย์ก็โง่แล้ว”

“แกหักหลังฉัน!”

“โอ๊ยพี่ทศ...พูดกับน้องไม่เพราะเลยนะ หรือว่านี่คือธาตุแท้ของโอปป้า อุ๊ยลืมไป...โอปป้าคนละสายเลือด”

ลาวัลย์สวนอย่างไม่กลัวเลยถูกทศนาถกระชากผมที่เป็นวิกออก ศีรษะโล้นเพราะเพิ่งโดนพ่อกล้อนผมเมื่อวันก่อนทำให้ทศนาถตกใจมาก แต่ไม่นานก็แสยะยิ้มร้ายและปาวิกทิ้ง

เหมันต์เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างเพราะแอบได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน เขาสงสารลาวัลย์จึงไปเก็บวิกและนำไปให้หญิงสาวที่กำลังสติแตกด้วยความอับอาย

“พี่เอาวิกมาให้ คุณวัลย์เอาไปใส่นะ”

ลาวัลย์ปิดหูปิดตาร้องไห้ไม่ยอมให้เขาเห็นหน้า เหมันต์ยื่นมือไปให้จับ

“งั้นจับมือพี่ก็ได้ จับมือไว้จนกว่าจะสบายใจ พี่จะอยู่กับคุณวัลย์ตรงนี้ จะไม่ไปไหน...เรามาจับมือกันไว้นะ”

น้ำเสียงอ่อนโยนของเขาทำให้ลาวัลย์รู้สึกดี ยอมจับมือและในที่สุดก็โผล่หน้าไปรับวิก

“ไม่ต้องกลัวแล้วนะ ไม่เป็นอะไรแล้ว”

“วัลย์กลัวคนอื่นรู้ พี่ทศต้องไปเล่าให้คนอื่นฟังแน่ พ่อต้องฆ่าวัลย์”

“นี่...พ่อคุณวัลย์เป็นคนทำเหรอ...ทำไมต้องทำกันขนาดนี้”