นางร้าย

เกศรีแย่งมือถือคืนจากลดาวัลย์ บอกให้ภวาภพกลับมาคุยกันที่บ้าน เขายังไม่กลับต้องทำธุระให้เสร็จก่อน ท่านไม่สนว่าธุระอะไร สั่งเสียงเข้มให้กลับเดี๋ยวนี้ ภวาภพตัดรำคาญวางสายไปเลย แล้วเดินกลับไปที่ห้องตรวจ อารามรีบร้อนชนเข้ากับคนขนของ เขาจึงต้องช่วยเก็บทำให้คลาดไม่ได้เข้าไปฟังหมอวินิจฉัยอาการป่วยของแขวลัย เมื่อมาถึงหน้าห้องตรวจพบว่าแขวลัยหาหมอเรียบร้อยแล้ว

ขณะภวาภพขับรถกลับกรุงเทพฯถามแขวลัยหมอว่าอย่างไรบ้าง ได้ความว่าหมอวินิจฉัยว่าที่เธอปวดท้องเพราะกินอาหารไม่ตรงเวลา ต้องกินยาเคลือบกระเพาะ เขาถามย้ำหมอว่าอย่างนั้นจริงหรือ พลันเหตุการณ์ตอนเข้าพบหมอผุดขึ้นมาในความคิดของแขวลัย หมอวิเคราะห์จากการที่เธออาเจียนออกมาเป็นเลือด อาจเกิดจากแผลในระบบทางเดินอาหารซึ่งถือว่าอันตราย

“ทางที่ดีต้องรักษาด้วยการส่องกล้อง นอนพักที่นี่สักคืนนะ หมอจะดูแลและทำการรักษา”

“ไม่เป็นไร งั้นแขขอกลับไปแอดมิตที่กรุงเทพฯ แขมีหมอประจำที่คอยดูแลอยู่”

“ครับ ต้องรีบรักษานะ อาการอย่างนี้อาจจะส่งผลให้เป็นโรคร้ายได้”

ภวาภพเห็นแขวลัยเงียบไป ถามซ้ำหมอบอกอย่างนั้นจริงๆหรือ เธอตื่นจากภวังค์ รีบพยักหน้ารับคำ หมอบอกให้เธอกินข้าวให้ตรงเวลา แม้จะโล่งอกที่เธอไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ภวาภพยังไม่วางใจแนะให้ไปเช็กอีกครั้งตอนกลับกรุงเทพฯ เธอรับคำส่งๆไปอย่างนั้นเองแล้วแอบเอามือกุมท้องตัวเองเพราะปวดท้องขึ้นมาอีกครั้ง...

แผนได้เงินมาใช้ง่ายๆของอาทิตย์ก็คือหลอกภาคินพระเอกแอ๊บแมนเข้าโรงแรมเพื่อมีอะไรกัน แล้วแอบอัดคลิปไว้แบล็กเมล์ ภาคินไม่มีทางเลือกจำต้องจ่ายเงินค่าตัวอาทิตย์แพงกว่าที่ควร

ooooooo

ที่รังรักของวิชาญกับปรางค์ทิพย์ วิชาญเห็นกิ๊กตัวเองเปิดดูหัวข้อการใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกจากในมือถือ ก็ร้องทักคงไม่ได้อยากไปอยู่เมืองนอกใช่ไหม เธอรีบปฏิเสธว่าเปล่า แค่ดูรายละเอียดของร้านอาหารที่อยากทำ วิชาญเสนอให้มาเอาเงินลงทุนจากตน ปรางค์ทิพย์แสร้งทำว่าไม่อยากรบกวนเงินของเขาจะขอทางบ้านตัวเอง

“ทำไมหนูเป็นคนดีอย่างนี้ ฉันเต็มใจสนับสนุนคนที่ฉันรักอยู่แล้ว ถ้าที่บ้านเขาไม่ให้ก็บอกฉันแล้วกัน” พูดจบวิชาญเดินออกจากห้อง ปรางค์ทิพย์แสยะยิ้ม

“ฉันแค่เล่นตัวนิดหน่อย สักวันสองวันสุดท้ายก็เอาเงินแกนั่นแหละไอ้แก่”...

ภวาภพขับรถมาส่งแขวลัยที่บ้านอนุวดีโดยไม่ลืมฝากเจ้าของบ้านดูแลหญิงคนรักของตัวเองให้ด้วย ครั้นเขาไปพ้นบ้านเท่านั้น แขวลัยปวดท้องขึ้นมาอีกครั้งต้องหนีไปอาเจียนในห้องน้ำด้วยไม่อยากให้เพื่อนรักเป็นห่วง...