นางร้าย

ภรณีเครียดหนักร้องไห้โฮ แจ๋นยืดอกขอรับผิดเรื่องนี้แต่เพียงผู้เดียว เป็นคนยุให้คุณหนูปลอมใบเกรดเอง เกศรีต่อว่าแจ๋นว่าไปแนะนำลูกของตนแบบนั้นได้อย่างไรแล้วเข้าไปตบตี ภรณีขอร้องแม่อย่าทำร้ายพี่แจ๋น เธอผิดเองพี่แจ๋นไม่ได้ผิด จากนั้นทุบตีตัวเองด่าซ้ำว่าโง่เง่า  เกศรีตกใจปรี่เข้าไปจับมือลูกสาวไว้ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง เธอสติแตกตะโกนโหวกเหวกไล่ทุกคนไปให้พ้น

เสียงเอะอะเสียงกรีดร้องของภรณีทำให้พยาบาลกับหมอแตกตื่นรีบเข้ามาดู

ooooooo

วิชาญตื่นขึ้นมาพบตัวเองนอนอยู่บนเตียงของปรางค์ทิพย์ก็ตกใจที่นอนอยู่นี่ยันเช้า ปรางค์ทิพย์ทำเป็นตกใจไปด้วย

“ตายล่ะ คุณพี่เลยไม่ได้กลับบ้าน หนูก็หลับสนิทเหมือนกัน” ปรางค์ทิพย์เห็นวิชาญหยิบมือถือขึ้นดูไลน์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ถามว่ามีอะไรหรือเปล่า ได้ความว่าลูกสาวของเขาเข้าโรงพยาบาล เขาหยิบบัตรเครดิตยื่นให้

“ฉันไม่ได้กดเงินมา เอาบัตรนี้ไปรูดเลย ถ้าอยากได้อะไร”

“แล้วคุณพี่จะกลับมาหาหนูตอนไหน”

“คงต้องไปหาลูกสาวก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที” วิชาญรีบแต่งตัวก่อนผลุนผลันออกไป...

ทางฝ่ายอนุวดีเดินมาส่งแขวลัยที่หน้าประตู ยังไม่ทันบิดลูกบิด ภวาภพเปิดประตูเข้ามาเสียก่อน เจ้าของบ้านแปลกใจเขาเข้ามาได้อย่างไร สงวนศักดิ์ที่ตามเข้ามาบอกว่าเป็นคนเปิดให้เขาเข้ามาเอง

“งั้นแขไปก่อนนะวดี” แขวลัยพูดจบเดินออกไปกับภวาภพ อนุวดียังงอนสงวนศักดิ์ไม่หายดันตัวเขาออกนอกบ้านแล้วปิดประตูใส่หน้า เขาพยายามเคาะประตูเรียกให้เปิดแต่เธอไม่สนใจ...

ระหว่างนั่งรถมาด้วยกันแขวลัยเห็นภวาภพเอาแต่ขับรถไปยิ้มไปด้วย อดถามไม่ได้ว่ายิ้มอะไร เขาอิจฉาเธอที่มีเพื่อนน่ารักและดีกับเธอมาก นับเป็นความโชคดี

เธอยอมรับว่าตัวเองโชคดีอย่างเขาว่าจริงๆ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะอนุวดีกับสงวนศักดิ์ เราสองคนคงไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้แน่นอน อนุวดีคอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอและที่สำคัญทำให้เธอคิดอะไรๆได้หลายอย่าง ภวาภพกระเซ้าชมกันมากๆแบบนี้ชักหึงเธอกับอนุวดี

“บ้า เหมือนเหรอ” แขวลัยหัวเราะคิกๆ ภวาภพพยักหน้าแล้วหัวเราะไปด้วยกัน

“เดี๋ยวผมขอแวะเยี่ยมน้องหน่อยนะ”

แขวลัยไม่ขัดข้อง จะรออยู่ในรถก็แล้วกัน...