นางร้าย

แขวลัยกับภวาภพยืนอิงแอบกันมองพระอาทิตย์กำลังลอยพ้นผืนทะเลอย่างมีความสุข เขาสั่งอาหารเช้ามากินในห้อง เธอขอบคุณมากเพราะเธอเองไม่ได้อยากออกไปไหน แต่ถ้าเขาจะไปก็เชิญตามสบาย

“โอเค ผมคงลงไปหาซื้อของใช้มาให้คุณ พอดึกๆ เราออกไปเดินชายหาดกันอีก” ภวาภพดึงแขวลัยมากอด สักพักอาหารขึ้นมาส่ง ทั้งคู่ยังไม่ทันลงมือกินมีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเสียก่อน

“ผมสั่งน้ำมะพร้าวมาให้แข” ว่าแล้วภวาภพเดินไปเปิดประตู กลับไม่ใช่คนส่งน้ำมะพร้าวแต่เป็นลดาวัลย์

“มาเยี่ยมเยียนกันฐานะคู่หมั้น” ลดาวัลย์เดินยิ้มระรื่นเข้ามา ภวาภพไม่พอใจที่เธอมายุ่มย่ามกับชีวิตทั้งที่ตกลงกันแล้ว เสียงเขียวใส่มีอะไรหรือเปล่า เธอกลับมาคราวนี้เพื่อมาแต่งงานกับเขา พ่อแม่ของเราสองคนรู้เรื่องนี้แล้วดีใจกันมาก รับปากจะจัดงานแต่งงานให้เราเร็วที่สุด

“ลดาพูดอะไร คุณก็รู้ว่าเรา...”

“รู้ แต่ตอนนี้ไม่รับรู้ เราต้องทำตามที่พ่อแม่เราจัดไว้ก่อน เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง...แขวลัย ได้ยินชัดเจนแล้วนะ คงเข้าใจแล้ว ภพช่วยจัดการเอาแขวลัยไปไว้ที่ไหนก็ตามแต่เพื่อความราบรื่นในการแต่งงานของเรา”

แขวลัยแทบกลั้นใจตายตรงนั้น ลดาวัลย์เห็นสีหน้าเธอแล้วหัวเราะชอบใจหันหลังกลับออกไป ภวาภพเห็นแขวลัยน้ำตาซึมก็ขอโทษ สัญญาจะแก้ไขเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด เธอไม่พูดอะไรลุกไปเก็บข้าวของจะกลับบ้าน เนื่องจากเครียดจัดเกิดปวดท้องรุนแรงรีบวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ มีเลือดสดๆออกมากับอาเจียนก่อนจะหมดสติไป

ภวาภพรีบอุ้มเธอไปใส่รถจะพาไปหาหมอ สักพักเธอรู้สึกตัวลืมตาขึ้นอย่างงงๆว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเล่าว่าเธออาเจียนเป็นเลือดก็เลยจะพาไปโรงพยาบาล เธอไม่ยอมไป อ้างไม่ได้เป็นอะไรมาก ขอให้พากลับกรุงเทพฯ เขายืนกรานจะกลับได้ก็ต่อเมื่อเธอไปให้หมอตรวจอาการก่อน เธอจำต้องทำตามที่เขาต้องการ...

ระหว่างที่ภวาภพพาแขวลัยไปโรงพยาบาล คุณหญิงนภากับลดาวัลย์หอบอาหารจากเหลามาที่บ้านวิชาญ เกศรีเห็นลดาวัลย์ก็ร้องทักกลับจากอังกฤษตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอมาถึงเมื่อวานก็รีบมาหาเกศรีวันนี้เลย ตั้งใจจะมาคุยเรื่องงานแต่งของเธอกับภวาภพ เกศรีดีใจในที่สุดเธอก็ยอมกลับมาจัดการงานแต่งสักที ภวาภพจะได้เลิกทำตัวเหลวไหล แล้วหันไปถามแจ๋นว่าภวาภพไปไหน

“คุณภพไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะคุณผู้หญิง”

ooooooo

เกศรีไม่พอใจที่ลูกชายหายตัวไปไม่บอกกล่าวคว้ามือถือโทร.หา ภวาภพกำลังรอหมอเรียกแขวลัยเข้าตรวจก็เลยกดไม่รับสาย มีสายเรียกเข้ามาอีกครั้ง แขวลัยบอกให้เขารับสายเผื่อเป็นเรื่องสำคัญ เขาขอตัวสักครู่แล้วเดินเลี่ยงไปรับสายจากแม่ถามว่ามีอะไรหรือเปล่า ท่านอยากรู้ว่าเขาอยู่ไหนทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้าน

ภวาภพมาทำธุระต่างจังหวัด เกศรีแปลกใจไปทำอะไรที่นั่น ลดาวัลย์ไร้มารยาทคว้ามือถือไปพูดเอง

“จะไปทำอะไร ก็ไปกับนังแขวลัยน่ะสิ ภพกลับมาเดี๋ยวนี้ คู่หมั้นกลับมาทั้งทีทำไมไม่กลับมาหา ดันไปอยู่กับผู้หญิงอื่น” ลดาวัลย์ตวาดเสียงลั่น ภวาภพด่าเธอว่าพูดบ้าอะไร ทุกอย่างสำหรับเราจบไปแล้ว

“มันยังไม่จบ มันเพิ่งเริ่มต้นต่างหาก ลดาไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่ คราวนี้ลดากลับมาทวงสิทธิ์เมียจากคุณ”