นางร้าย

บ่ายวันเดียวกัน ภวาภพแวะมารับแขวลัยไปเที่ยวเล่นด้วยกัน เห็นเธอมองเขายิ้มๆถามว่ามีอะไรหรือเปล่า เธอแค่มีความสุขเหมือนทุกอย่างโล่งสบายไปหมด เขาสงสัยเป็นเพราะเขาหรือเปล่า เธอทำเป็นคิด

“เพราะคุณหรือเปล่านะ นึกไม่ออก”

“ได้ยังไงไม่ใช่เพราะผมแล้วคุณจะมีความสุขได้อย่างไร” ภวาภพวิ่งไล่จับเธอจนล้มลงไปด้วยกัน เธอสารภาพว่ารักเขามาก เขาชักเขิน ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าอยู่ๆถึงได้บอกรักกันแบบนี้ เธอรู้สึกว่าชีวิตคนเราสั้นนัก รู้สึกอย่างไรต้องรีบพูดออกไป ภวาภพสบช่องขอจูบเธอหน่อยได้ไหม เธอถึงกับหน้าตื่น

“ก็บอกเองนี่ว่ารู้สึกอะไรให้พูด” ว่าแล้วภวาภพจูบแขวลัยอย่างดูดดื่ม...

ขณะที่ภวาภพกับแขวลัยรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบมีเพียงแค่เราสองคน เกศรีรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงไปของสามี แวะมาหาเขาที่ห้องนอนชวนให้กลับมานอนร่วมเตียงกันอีกครั้ง อ้างกลัวเขาจะเหงา เขาออกตัวเราสองคนก็แก่กันแล้ว เธอต้องสวดมนต์ ส่วนเขามีงานต้องทำ เราต่างต้องการมีโลกส่วนตัว

“เอาอย่างเดิมน่ะดีแล้วอย่าคิดมาก”

“แล้วนั่นคุณจะไปไหน”

“ไปหาลูกค้าน่ะ” พูดจบวิชาญเดินลิ่วออกไป

เกศรีรีบโทร.บอกอาทิตย์ว่าวิชาญกำลังออกจากบ้าน...

ไม่นานนัก วิชาญมาถึงที่นัดหมาย โดยไม่รู้เลยว่าอาทิตย์สะกดรอยตาม นักสืบจำเป็นเห็นเต็มสองตาว่าคนที่มารับวิชาญคือปรางค์ทิพย์ถึงกับตาโตตื่นเต้น

“โอ้ว งานนี้สนุกล่ะ” พูดจบอาทิตย์ขับรถตามทั้งคู่ไปจนถึงร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง เห็นวิชาญดื่มกินอย่างมีความสุขโดยมีปรางค์ทิพย์คอยเอาอกเอาใจ หลังจากซุ่มดูอยู่นานพอสมควร อาทิตย์นึกแผนชั่วบางอย่างออก ผละจากที่ซ่อนตรงไปบ้านปรางค์ทิพย์ เมื่อมาถึงที่หมายเขาปีนรั้วย่องเข้าตัวบ้านทางประตูด้านหลัง เดินสำรวจไปทั่วชั้นล่าง จากนั้นขึ้นไปที่ห้องนอน

มีเสียงรถแล่นเข้ามา อาทิตย์ตกใจรีบลงข้างล่างแต่ไม่ทัน ปรางค์ทิพย์กับวิชาญเปิดประตูบ้านเข้ามาเสียก่อน เขารีบวิ่งไปซ่อนในครัวแอบดูตรงประตูเห็นปรางค์ทิพย์เดินคลอเคลียกับวิชาญที่เมาแอ่นขึ้นข้างบน อาทิตย์หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปเอาไว้ รออยู่อึดใจถึงได้ย่องตามขึ้นไป แอบถ่ายคลิปตอนทั้งคู่มีอะไรกันไว้ด้วย

ooooooo

ในที่สุดถึงวันหมอนัดมาฟังผล อนุวดีนั่งลุ้นเอาใจช่วยแขวลัยอยู่ไม่ห่าง หมอแจ้งข่าวร้ายว่าชิ้นเนื้อที่เอาไปเพาะพบเซลล์มะเร็ง แขวลัยใจหายวูบ

“คุณต้องทำใจดีๆนะอย่าเพิ่งคิดว่าทำไมเรื่องนี้มันต้องเกิดขึ้นกับเรา ต่อจากนี้เราต้องวางแผนจะรับมือกับมันอย่างไร หมออยากให้ทำซีที สแกน ด้วยนะว่าเชื้อมันลุกลามไปมากแค่ไหน...ใจเย็นๆก่อนนะ อย่างน้อยมันก็มีทางรักษาให้หายขาดได้ ถ้าเชื้อยังไม่แพร่กระจายไปทั่ว”...