นางร้าย

เขมตัดสินใจเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟังว่าแขวลัยเป็นลูกของวลัยเมียของตน ตอนนั้นลูกยังเป็นแค่ทารกแบเบาะ วลัยซึ่งป่วยหนักฝากฝังให้เขาช่วยดูแลลูกให้ดีที่สุดถ้าเกิดเธอเป็นอะไรไป

“อย่าพูดอย่างนี้สิ วลัยจะไม่เป็นอะไรนะ นอนซะ” เขมลูบหัววลัยจนหลับแล้วลุกไปดูแขวลัยที่นอนอยู่ข้างๆเหลือบเห็นพรรณีมายืนรอ มองลูกกับเมียที่หลับไปแล้วจึงแอบย่องออกไป สักพักใหญ่วลัยตื่นขึ้นมาเนื่องจากปวดท้องอย่างหนัก แต่ไม่เห็นเขมอยู่ตรงนั้น ปวดท้องจนอาเจียนออกมาเป็นเลือด ยันตัวขึ้นมองดูแขวลัยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหมดสติและสิ้นใจไปตรงนั้น เขมสีหน้าเจ็บปวดใจมากเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้น

“พ่อผิดเองที่ไม่ได้เรื่อง ดูแลแม่แกกับแกได้เท่านี้และตอนนี้แกก็ยังต้องลำบากเลี้ยงดูพ่ออีก”

แขวลัยต่อว่าพ่อว่าไม่ได้เรื่องอย่างที่ท่านว่าตัวเองจริงๆ ท่านทำแบบนี้ได้อย่างไร ปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ทำกับเธอแบบนี้ได้อย่างไร พรรณีคว้าข้อมือแขวลัยไว้ ขอร้องให้ฟังตนอธิบายก่อน เธอสะบัดมือออก

“อย่ามาจับตัวแข จะพูดอะไรอีก จะบังคับจะตบจะตีอะไรแขอีก คงสะใจสินะที่เห็นแขทุกข์ทรมาน ทำทุกอย่างเพื่อให้ทุกคนในบ้านสุขสบาย”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะแข” เขมพยายามจะช่วยพรรณีอธิบายแต่แขวลัยไม่ฟัง

“วันนี้วันอะไร ใครรู้ไหม แขคงมีตัวตนอยู่ในบ้านหลังนี้แค่ตัวผลิตเงินใช่ไหม พอ...พอกันที ต่อไปนี้จะไม่มีใครได้อะไรจากแข แม้แต่เศษเงิน เพราะที่ผ่านมามันก็มากพอสำหรับทุกคน ต่อจากนี้อยู่กันเองแล้วกัน โดยเฉพาะคุณ อยู่กับลูกแสนดีของคุณไปแล้วกัน”

พรรณีโกรธเงื้อมือตบ แขวลัยจับข้อมือไว้ผลักออกอย่างแรง แล้วเดินจากไปกระทั่งพ้นประตูรั้วบ้าน เธอทรุดลงนั่งแปะกับพื้นร้องไห้โฮ นึกถึงภวาภพขึ้นมาได้โทร.ตามให้ช่วยมาหาตนเองหน่อย ไม่นานนัก ภวาภพมาหาแขวลัยตามนัด เธอปล่อยโฮโผกอดเขาไว้อย่างต้องการที่พึ่ง เขากอดตอบปลอบใจ

“พาแขไปจากที่นี่ ไปที่ไหนก็ได้”...

ระหว่างภวาภพขับรถพาแขวลัยมุ่งหน้าไปยังชายทะเล เธอร้องไห้อย่างหนักจนหลับไปทั้งน้ำตา ครั้นมาถึงโรงแรมที่พัก เขาก้มลงจูบที่เปลือกตาเธอพร้อมกับปลุกให้ตื่นได้แล้ว ไปนอนต่อในห้องดีกว่า เธองัวเงียถามว่าถึงแล้วหรือ เขาพยักหน้าบอกว่าตอนนี้ดึกมากแล้ว

“แขอยากไปเดินชายหาดกับคุณตอนนี้จะได้ไหมคะ”

“มีอะไรที่ผมให้แขไม่ได้บ้าง”

จากนั้นภวาภพกับแขวลัยเดินโอบกอดกันไปที่ชายหาดท่ามกลางแสงดาวระยิบระยับบนฟ้า ทั้งคู่เดินไปด้วยกันเงียบๆอยู่พักหนึ่ง ก่อนเขาจะเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ

“หายเครียดหรือยัง”

“มีคุณอยู่ใกล้ๆแขมีแต่ความสุขค่ะ ไม่มีหรอกความเครียด”

“ผมดีใจที่ทำให้คุณมีความสุข มาครั้งนี้เราสัญญากันนะว่าจะไม่พูดคุยเรื่องเครียดๆ เราจะพูดกันแต่เรื่องสนุกสนานเท่านั้น...ตกลงนะ”

“ตกลงค่ะ” แขวลัยเดินคลอเคลียกับภวาภพไปตามชายหาดที่แสนสงบเงียบ

ooooooo