นางร้าย
ตอนที่ 14
“ณี แต่การผิดหวังสักครั้งในชีวิตมันไม่ถึงกับที่ณีต้องตายหรอกนะ” ภวาภพยังพยายามกล่อม
“แต่มันจบแล้วสำหรับน้อง น้องไม่มีหน้ากลับไปเจอคุณพ่อคุณแม่อีกต่อไป”
บันดาลทนไม่ไหวตะโกนสวนว่ายังไม่จบ ถ้าจะจบก็เพราะภรณีขี้ขลาด ไม่ได้มีแต่เธอเท่านั้นที่ผิดหวัง เพราะความผิดหวังความล้มเหลวเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต เนื่องจากพวกเราเป็นมนุษย์ แขวลัยช่วยกล่อมอีกแรง
ทั้งสามคนผลัดกันโน้มน้าวจนในที่สุดภรณีเริ่มมีสติ จะลงจากราวสะพานแต่ดันก้าวพลาดจะร่วงลงไป บันดาลพุ่งคว้าไว้ทัน จากนั้นไม่นานภวาภพจูงมือภรณีกลับไปที่ห้องพักฟื้นซึ่งพ่อกับแม่รออยู่ด้วยใจจดจ่อ เธอโผกอดท่านทั้งสองคนร้องไห้โฮ
“คุณแม่น้องขอโทษ น้องโกหกคุณแม่ น้องทำให้คุณพ่อคุณแม่ต้องผิดหวัง”
“ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไร” เกศรีลูบหัวลูกอย่างปลอบโยนแล้วหันไปขอบใจภวาภพที่ตามหาน้องจนเจอ ภรณีมองไปทางบันดาลที่แอบมองอยู่ยิ้มให้อย่างเป็นมิตรที่ดีต่อกัน
ooooooo
เช้าวันใหม่อนุวดีเสร็จจากเข้าฉากวิดีโอคอล ไปอวยพรวันเกิดให้แขวลัย แล้วขอติดเลี้ยงข้าวเพื่อนไว้ก่อน ช่วงนี้มีถ่ายละครตลอด ว่างเมื่อไหร่จะโทร.ไปนัด สงวนศักดิ์โผล่มาทางด้านหลังร่วมอวยพรวันเกิดเธอด้วย อนุวดีหันไปเอ็ดเขาเสียงเขียวว่ามาได้อย่างไร
“ก็เธอร้องเพลงซะดังจนพี่โฮ่งสั่งเทกเนี่ย เลยเดินมาดู แขมีความสุขมากๆนะ ทำอะไรอะ”
“กำลังซื้อของไปทำอาหารที่บ้านกับครอบครัว”
“น่าสนุกจัง วดีต้องไปก่อนนะเขาเรียกแล้ว” อนุวดีวางสายแล้วแกล้งเหยียบเท้าสงวนศักดิ์ก่อนเดินออกไป...
ปรางค์ทิพย์ทำเป็นงอนที่เมื่อคืนวิชาญหายหน้าไม่มาหา เขาพยายามง้อสุดฤทธิ์ขอโทษที่ปล่อยให้รอทั้งคืน เธอไม่โกรธเพราะรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์ วิชาญเข้ามากอดออดอ้อน
“ใครบอกว่าหนูไม่มีสิทธิ์ล่ะ”
“คุณพี่กินอะไรมาหรือยังคะ”
“ไม่มีอะไรที่อยากกิน อย่างเดียวที่อยากกินก็หนูนั่นแหละ” วิชาญยิ้มกรุ้มกริ่มดึงปรางค์ทิพย์มากอด...
ตั้งแต่เลิกรากับแขวลัยการเงินของอาทิตย์ย่ำแย่ แม้จะได้เงินค่าจ้างจากเกศรีให้คอยตามลูกตามผัวก็ไม่พอกับค่าใช้จ่าย เขาจึงวางแผนการบางอย่างเพื่อให้ได้เงินมาใช้ง่ายๆ...
เนื่องจากอาการป่วยดีขึ้น หมอจึงอนุญาตให้ภรณีกลับไปพักฟื้นต่อที่บ้าน ครั้นกลับถึงบ้าน เกศรีบอกลูกให้เรามาเริ่มต้นกันใหม่ ต่อไปนี้หากมีอะไรลูกจะต้องไม่ปิดบัง ท่านอาจหวังในตัวลูกมาก แต่เพราะท่านรู้ว่าลูกเก่ง อะไรที่แล้วก็ให้มันแล้วกันไป พลาดเกียรตินิยมเหรียญทองลูกก็ยังมีสิทธิ์จะได้เกียรตินิยมเหรียญเงินอยู่
