มนตราลายหงส์
ตอนที่ 4
ที่ร้านปิ้งย่าง กินกันจนพุงกางแล้วฉัตรชัยเดินออกมา ในขณะที่จันทิมาเหลือบมองโทรศัพท์ในมือตลอดเวลาว่าเมื่อไหร่นิรุตต์จะโทร.มา ฉัตรชัยเดินมากอดจันทิมาถามว่า เราไปนอนกันที่ไหนดี
จันทิมาถามว่าเขาอยากพักที่ไหนทำเป็นโอนอ่อนไม่ปฏิเสธ บอกว่าอยากตามใจเขา ฉัตรชัยกระซิบบอกทันทีว่า “งั้นเอางี้ ไปที่ห้องทำงานผมก็แล้วกัน”
ฉัตรชัยจู่โจมจูบจันทิมา เธอตกใจผลักเขาออกตามสัญชาตญาณ แต่พอนึกได้ว่ากำลังเล่นละครอยู่ก็โอนอ่อนรีบขอโทษถามว่าเจ็บไหม ฉัตรชัยสำออยว่าเจ็บนิดหน่อยแล้วจะจูบอีก แต่พอดีโทรศัพท์ของจันทิมาดังขึ้น จันทิมาขอตัวรับโทรศัพท์ พอเดินห่างออกมาเธอบ่นว่าทำไมโทร.มาตอนนี้
เป็นสายจากนิรุตต์นั่นเอง เขาจะวาง เธอเร่งมีอะไรให้พูดมาเลย
“ปิดจ๊อบได้เลย” นิรุตต์พูดสั้นๆแล้ววางสายเลย
จันทิมาแกล้งโวยวายว่าหมาที่บ้านกัดแมวข้างบ้าน บอกฉัตรชัยว่าต้องรีบไปเคลียร์แล้วหาทางกลับเลย ฉัตรชัยมองตามบ่นเซ็งๆอย่างอารมณ์ค้าง “ค้างๆงี้เลยนะ ไรวะ”
ooooooo
กลับถึงบ้านพัก พัสกรยังหงุดหงิด ขวัญกมลบอกให้ใจเย็นๆตนอยู่ข้างเขาเสมอ บอกได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น พัสกรไม่ทันตอบกวงก็พุ่งเข้ามาผลักอกพัสกรตะคอก “ทำไมคุณทำงี้วะ”
ปู่ วิโรจน์ และแหวนพลอยตามเข้ามาฉุดห้ามกวง กวงสะบัดจากทุกคนชี้หน้าด่า
“ไอ้คุณพัสกร ไอ้คนใจร้าย คุณทำให้แหวนพลอยเสียใจ มันร้องไห้มาตลอดทางเพราะคุณ ทำไมวะแหวนพลอยมันทำทุกอย่างเพื่อคุณ แต่คุณแม่งไม่เคยเห็นค่า เอาแต่ด่า เอาแต่ไล่ มันเป็นสากกะเบือไม่มีหัวจิตหัวใจรึไง คิดว่ามันเป็นของตาย จะทำยังไงกับมันก็ได้เหรอวะ...ฮะ!!!”
“อย่าบ้านักเลยได้ไหม กลับบ้านไปสงบสติอารมณ์ก่อนไป” พัสกรไล่
“ได้!” กวงหันกลับคว้ามือแหวนพลอย “ไปแหวนพลอย ไปอยู่กับเรา เราจะดูแลแหวนพลอยอย่างดี ไม่มีวันทำให้แหวนพลอยต้องร้องไห้แบบนี้”
“แหวนพลอยต้องอยู่ที่นี่!” พัสกรคว้ามือแหวนพลอยอีกข้างไว้ จ้องหน้าบอก “เธอยังเป็นหนี้ฉันอยู่”
“โว้ย เอาหนี้มาอ้าง ไอ้หมาหวงก้าง” กวงด่า พุ่งเข้าจะต่อยพัสกรแต่แหวนพลอยดึงไว้
“หยุด!!!” ขวัญกมลปรี๊ดขึ้นมา “หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ นี่มันมากเกินไปแล้ว เป็นแค่คนรับใช้ แค่คนอาศัยมีสิทธิ์อะไรมาด่ามาทำร้ายพัส พัสเขาอุตส่าห์ให้มาอยู่ด้วย แทนที่จะสำนึกบุญคุณกลับสร้างแต่ปัญหาไป...ออกไปกันให้หมดเลยนะ เลิกยุ่งวุ่นวายกับพัสเขาสักที ไปสิ”
“ไม่ ข้าไม่ไป ข้าอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เอ็งยังไม่เกิดถ้าเอ็งอยากไปก็ไปสิวะ” ปู่พยายามดึงขวัญกมลออกมา พูดเกือบเป็นตวาดว่า “เอ็งอยากไปนักก็ไปสิ ไปเลยไป...ออกไป”
“พอ!! หยุด!!!” พัสกรทนไม่ไหวตะโกนขึ้น พอทุกคนชะงักเขาบอกผมไปเอง แล้วคว้ากุญแจมอเตอร์ไซค์ที่ชั้นวางของเดินหุนหันออกไปเลย ขวัญกมลตามไปเรียก แต่พัสกรขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปแล้ว
“ปล่อยคุณพัสกรไปก่อนเถอะครับ เขาคงต้องการเวลาที่จะคิดพิจารณาอะไรบ้าง พวกเราทุกคนก็เหมือนกัน คิดทบทวนให้ดี ใช้สติไม่ใช้อารมณ์” วิโรจน์พูดมองปู่กับกวง แล้วมองแหวนพลอยกับขวัญกมล “เพื่อคุณพัสกรนะครับ”
ขวัญกมลเหมือนจะเย็นลง รับฟัง แต่พอเดินกลับไปทางบ้าน ขณะผ่านแหวนพลอยก็จิกใส่เบาๆ
“เพราะเธอคนเดียว แหวนพลอย”
ooooooo
