มนตราลายหงส์
ตอนที่ 4
เมื่อไปนั่งคุยกันที่ผาชัน แหวนพลอยพยายามอธิบายว่า
“แหวนพลอยขอโทษ แหวนพลอยไม่ได้ตั้งใจหลอกคุณพัสกรนะคะ โอเค เรื่องจ่อยน่ะแหวนพลอยวางแผนไว้จริงๆ แต่จ่อยเขาก็อยากเต้นจริงๆเหมือนกัน แหวนพลอยไม่ได้จ้างเขามานะ”
“เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันมาอยู่ที่นี่ทำไม” แหวนพลอยบอกว่ารู้ “แล้วเธอก็รู้ใช่ไหม ว่าทำไมฉันยังสอนเต้นไม่ได้ เธอก็เห็นทุกอย่างว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทั้งระเบิด พ่อแม่พี่น้องฉันต้องตาย ขวัญกมลบาดเจ็บ แล้วยังป่วยทางจิต ทั้งหุ่นสยองที่โรงเรียนที่เธอเองเกือบถูกทำร้าย คำขู่ว่าถ้าฉันเต้นอีกจะมีคนตายอีก เธอจำไม่ได้รึไง ฉันเต้น ทุกคนตาย หรือเธออยากตาย อยากให้เด็กนั่นตาย...ใช่ไหม”
“แต่นี่เราอยู่อุบลฯ ที่นี่ไม่มีผู้ร้าย”
“เธอต้องการอะไร กดดันให้ฉันเป็นอย่างที่เธออยากให้เป็นงั้นเหรอ ถ้าพัสกรไม่เต้น ไม่เป็นศิลปิน ก็ไม่มีอะไรจะให้เธอติ่ง แล้วมันก็จะหมดสนุก งั้นใช่ไหม ฉันขอย้ำเป็นครั้งสุดท้ายนะแหวนพลอย อย่ามายุ่งเรื่องของฉันอีก!!!”
พูดจบพัสกรลุกไปเลย แหวนพลอยมองอย่างเจ็บปวด เสียใจ ตะโกนไล่หลังเขาไปว่า
“ทำไมคุณพัสกรขี้ขลาดอย่างนี้ จะหนีไปถึงไหนฮะ”
พัสกรหยุดกึกหันมาเรียกปราม แหวนพลอยไม่หวั่น ยังคงพูดต่อไปอย่างเจ็บปวด กดดันว่า
“ใช่ แหวนพลอยก็กลัวตาย แต่เรามีกันตั้งหลายคน ช่วยกันเป็นหูเป็นตาได้ เราก็ต้องหาทางจับผู้ร้ายให้ได้ด้วย คุณไม่อยากรู้เหรอว่ามันเป็นใคร ทำแบบนี้ทำไม คุณกลัวไปซะทุกอย่าง กลัวจนลืมว่าตัวเองผ่านร้อนผ่านหนาวอะไรมาบ้าง ลืมว่าที่ผ่านมาเคยพยายามมาแค่ไหนกลัวจนลืมความฝันของตัวเอง ลืมความหวังของทุกคน ลืมหน้าที่ที่ตั้งใจไว้ ละทิ้งสิ่งที่ตัวเองพยายามมาทั้งชีวิต เพราะกลัวๆๆ”
“ไม่เคยมีคนต้องตายเพราะเธอเป็นต้นเหตุเธอไม่เข้าใจหรอก” พัสกรเสียงอ่อนลง
“เมื่อไหร่คุณพัสกรจะเลิกโทษตัวเองสักที!!! จะติดแหง็กกับความกลัว ความรู้สึกผิดไปอีกนานแค่ไหนกันน่ะ ชีวิตนี้จะไม่ไปต่อเลยเหรอ”
“ใช่ ฉันยังไม่พร้อมจะไปต่อ ฉันคิดว่าเธอจะอยู่ข้างฉันซะอีกแหวนพลอย”
แหวนพลอยอึ้งไปกับคำพูดและสายตาตัดพ้อของพัสกร...ในขณะที่เขาเดินเร็วๆจากไป
เมื่อมาถึงทางออกผาชันที่ขวัญกมล ปู่ และวิโรจน์อยู่ ขวัญกมลถามพัสกรว่ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมหน้าบึ้งขนาดนั้น พัสกรไม่ตอบแต่ถามว่าเธอเดินไหวไหม พอเธอไหวเขาก็ชวนกลับแล้วเข้าประคองเธอลุกขึ้นเดินไป
แหวนพลอยตามมาถึงเห็นภาพนั้นทั้งเจ็บทั้งเสียใจจนน้ำตาไหลพึมพำ
“มันไม่เหมือนที่แหวนพลอยคิดไว้เลย”
ปู่กอดปลอบ วิโรจน์ตบบ่าให้กำลังใจ แต่กวงโกรธที่พัสกรทำให้แหวนพลอยร้องไห้...
ooooooo
