ม่านบังใจ
ตอนที่ 5
พอลูกแก้วหลับ มณฑิราย่องออกจากห้องไปเคาะประตูห้องทัฬห์ สร้อยทองมาเจอพอดีเหน็บทันทีว่า “มาเสิร์ฟถึงห้องเลย”
มณฑิราไม่พอใจถามว่า...ว่าอะไร สร้อยทองเฉไฉว่าตนพูดเรื่องอาหารแล้วหัวเราะขำเป็นนัย
“อีแก่นี่วอนหลายรอบแล้ว ถ้าไม่ติดว่าฉันกำลังเล่นบทนางเอกอยู่ละก็ แกโดนฉันตบฟันร่วงไปหลายซี่แล้ว” มณฑิรามองตามคำรามแค้น
ooooooo
เฟื่องลดาเดินไปเจอเจ้าหน้าที่กำลังเช็กเรือสปีดโบ๊ตที่ชายหาด เข้าไปถามว่าเช่าเรือออกทะเลเท่าไหร่ เจ้าหน้าที่บอกว่าเรือนี้ไม่ได้ให้เช่า
“อยากนั่งเรือเหรอ” ทัฬห์ถามขึ้นจากข้างหลัง เฟื่องลดาบอกว่าใช่ แต่เขาไม่ให้เช่า “ถ้าอยากจะนั่งก็ขึ้นเรือได้เลย เรือนี่ของฉันเอง ฉันกำลังจะออกไปขับเรือเล่นอยู่พอดี นั่งดูวิวชมทะเลสนุกดีนะ”
เฟื่องลดาอยากนั่งเรือแต่ก็ไม่อยากไปกับเขา ทัฬห์ดูออกบอกว่า ถ้าเธอไม่อยากไปก็ตามใจ ตนกำลังคิดว่าจะสอนเธอขับเรือ ถ้าอย่างนั้นตนไปคนเดียวก็แล้วกัน ว่าแล้วติดเครื่องจะออกเรือ
“เดี๋ยวค่ะ ฉันไปด้วย” เฟื่องลดาตะโกนและวิ่งตามเหมือนกลัวเขาจะไม่ได้ยิน
ทัฬห์แอบขำและเอ็นดูความเป็นเด็กของเฟื่อง–ลดา พอเธอลุยน้ำมาถึงก็ยื่นมือจะไปรับ เธอบอกว่าขึ้นเองได้ พอขึ้นเรือแล้ว ทัฬห์ออกเรือมุ่งสู่กลางทะเลท่ามกลางแดดอ่อนและลมเย็น
พอไปถึงกลางทะเล ทัฬห์ถามว่าอยากขับบ้างไหม เธอถามตื่นเต้นว่าตนจะขับได้หรือ ทัฬห์บอกว่าไม่ยาก เดี๋ยวสอนให้
พอทัฬห์เริ่มสอน เฟื่องลดาฟังอย่างตั้งใจและทำตามอย่างตื่นเต้น เธอสนุกจนลืมความบาดหมางกับทัฬห์ไปเลย ทัฬห์ยิ้มสบายใจเมื่อเห็นเธอสนุกและมีความสุข
เฟื่องลดาขับเรือเป็นและขับได้ดีแม้แต่การเลี้ยวก็ทำได้ดีจนทัฬห์ชมว่าเก่ง หัวไว
ขับเรือไปจนเห็นเกาะข้างหน้า เธอถามว่าเกาะอะไร ทัฬห์บอกว่าเป็นเกาะเล็กๆตนเคยไปมาแล้วไม่มีอะไร แต่มีกล้วยไม้แปลกๆ และชะง่อนหินยื่นออกมาคล้ายปากถ้ำกันแดดกันฝนได้แต่ไม่มีทางเข้า
เฟื่องลดาถามว่าไปได้ไหม เขาบอกว่าอยากไปก็ขับไปเลย เธอถือพวงมาลัยเรืออยู่แล้วนี่
พอไปถึงเกาะ เฟื่องลดายิ่งตื่นเต้นเมื่อเห็นธรรมชาติที่สวยงามและอากาศบริสุทธิ์ ทัฬห์บอกว่าถ้าอยากถ่ายรูปก็เดินไปอีกหน่อยจะมีกล้วยไม้ป่าแปลกๆ เกาะนี้ไม่อันตรายเพราะตนเคยสำรวจมาแล้ว
ooooooo
สิริโสภาเล่นบทงอนรอให้ไทว์ไปง้อ พอไทว์ ไปหาที่บ้านตามที่สร้อยสนหว่านล้อม เด็กรับใช้รายงานไทว์ว่าสิริโสภาอยู่และขึ้นไปบอก ก็ถูกสิริโสภาขู่เข็ญให้เด็กไปบอกใหม่ว่าตนหลับอยู่
พอดีพ่อของเธอมาได้ยิน ถามว่าทำไมไม่ลงไปพบหมวด เสียมารยาทจริง หมวดมาหาถึงบ้านมีอะไรก็ไปคุยกันดีๆ
“ต้องทำแบบนี้ล่ะค่ะพ่อ จะได้รู้ซะบ้าง ทีหลังจะได้ไม่กล้าทำแบบนี้อีก” พ่อถามว่าหมวดทำอะไร “เพื่อนสิส่งรูปไทว์กับผู้หญิงอื่นมาให้ดูค่ะ เขาบอกสิว่าไม่ว่างแต่ไปกับคนอื่น พ่อคิดว่ายังไงล่ะคะ”
“แล้วลูกถามเขาหรือยัง”
“ถามแล้วค่ะ เขาบอกเป็นเพื่อน ไม่มีอะไรกัน”
“ถ้าอย่างนั้นลูกก็ควรเชื่อใจเขา อย่าลืมสิว่าอาชีพของหมวดเขาก็ต้องมีสังคม มีเพื่อน ลูกเองก็ยังมีเพื่อนผู้ชายตั้งหลายคน ถ้าไม่มีเหตุผลแบบนี้ ระวังเถอะหมวดเขาจะเบื่อเอา”
พ่อหว่านล้อมอย่างมีเหตุผล แต่สิริโสภายังรั้น ตวาดให้เด็กรับใช้ไปบอกไทว์ตามที่ตนสั่ง พ่อได้แต่มองลูกสาวอย่างอ่อนใจแล้วเดินเลี่ยงไป สิริโสภานั่งปึ่งอย่างไม่สนใจ
พอเด็กรับใช้ลงมาบอกไทว์ว่าสิริโสภาหลับอยู่ ไทว์บอกว่าไม่เป็นไร ถ้าเธอตื่นเมื่อไหร่ให้โทร.หาตนหน่อยก็แล้วกัน ไทว์รู้สึกแย่ ขณะเดินออกมาก็เห็นพ่อเดินเข้ามาถามอย่างเห็นใจว่าจะกลับเลยหรือ
