ม่านบังใจ

สร้อยทองเล่าให้สร้อยสนฟังว่า ตนไม่มีเงินใช้หนี้เสี่ยที่คุณเฟื่องก่อไว้จึงจะเอาตัวเฟื่องลดาไปใช้หนี้แทนเงิน เพราะไม่อย่างนั้นเสี่ยจะให้ลูกน้องมาอุ้มตนไปซ้อม ขอให้สร้อยสนเข้าใจด้วยว่าตนไม่มีทางเลือกจริงๆ

สร้อยทองยอมรับว่าตนผิดแต่ก็ได้หาทางออกไว้แล้ว คุณทัฬห์รับปากจะเคลียร์หนี้ทั้งหมดให้ สร้อยสนถามว่าแม่คิดจะขายลดาให้คุณทัฬห์อีกคนใช่ไหม สร้อยทองยิ้มกริ่มบอกว่า

“คราวนี้ฉันคิดอยากให้ลดาสบายไปทั้งชาติต่างหากล่ะ”

คุยกับแม่แล้วสร้อยสนบอกเฟื่องลดาว่าคุณลุงยืมเงินเสี่ยนภมาจริงๆ แต่ไม่ต้องห่วงเราแก้ปัญหาได้แล้ว เพราะแม่ไปยืมเงินคนอื่นมาใช้เสี่ยนภแล้ว คนคนนี้เขาพูดคำไหนคำนั้น เมื่อรับปากแล้วก็ต้องทำ

เฟื่องลดาถามว่าใคร พอเห็นสร้อยสนมองอย่างไม่สบายใจ เฟื่องลดาก็รู้คำตอบทันทีว่าเป็นใคร

ฝ่ายทัฬห์นับวันก็มีความรู้สึกดีๆและทึ่งในตัวเฟื่องลดา เพราะนอกจากดูแลและสอนลูกแก้วดีแล้ว ยังสอนให้ลูกแก้วนั่งสมาธิทำให้จิตใจสงบได้ด้วย คิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เฟื่องลดาต่อสู้ที่ถูกเสี่ยนภลวนลาม ช่วยตนและลูกแก้วในยามเจ็บป่วย พูดภาษาเกาหลีช่วยนักท่องเที่ยวหาโรงแรม...

ทัฬห์คิดเรื่องราวต่างๆเหล่านี้แล้วพึมพำอย่างไม่อยากเชื่อ...

“ทำไมเด็กคนนี้ถึงทำให้เราทั้งแปลกใจ อ่อนใจ ขำ และคาดไม่ถึงได้ในเวลาเดียวกัน...”

ooooooo