ม่านบังใจ
ตอนที่ 5
ฟังสร้อยสนแล้วไทว์นึกถึงสิริโสภา ที่เห็นเขาเอารถมอเตอร์ไซค์มารับกลับจากกินข้าวกับเพื่อนแล้วไม่ยอมไปด้วยแต่กลับขอติดรถเก๋งเพื่อนไป
พอไทว์ถามว่ามันอะไรกันก็พูดเคืองๆว่า
“สิต้องเป็นฝ่ายถามคุณมากกว่า คิดได้ยังไงถึงเอารถมอเตอร์ไซค์มารับสิ นี่ถ้าเพื่อนๆสิเห็น สิจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
ไทว์คิดเพลินจนสร้อยสนถามว่าคิดอะไร ทำไมไม่ไปเอารถ ไทว์จึงรีบไปเอามอเตอร์ไซค์ขี่มารับสร้อยสน เธอเตือนแซวๆว่า
“อย่าแว้นนะคะเดี๋ยวโดนตำรวจจับ”
ไทว์หัวเราะขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปอย่างอารมณ์ดี ขี่ไปแล้วบอกว่า “ถ้าเร็วไปก็บอกได้นะครับ”
“ไม่ค่ะ เร็วอีกหน่อยก็ได้นะคะ”
“ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นคุณจับเอวผมไว้นะ”
สร้อยสนชะงักแต่ก็เอื้อมมือไปแตะเอวไทว์อย่างไม่ค่อยกล้า ไทว์หัวเราะแล้วจับมือเธอโอบรอบเอวตัวเองไว้ พูดขำ “จับแน่นๆได้เลยครับ ผมไม่ได้บ้าจี้”
ไทว์เร่งความเร็วขึ้นอีก สร้อยสนกอดเอวไทว์ไว้แน่น เผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ไทว์ยิ่งใกล้ชิดกับสร้อยสนก็ยิ่งรู้สึกสบายใจ ที่ต่างก็ชอบชีวิตเรียบง่ายติดดินเหมือนกัน
เช้าวันรุ่งขึ้น สร้อยสนออกจากบ้านก็แปลกใจเมื่อเห็นไทว์นั่งเท่รออยู่บนรถมอเตอร์ไซค์แล้ว...
ถามว่าหมวดไปไหนมาหรือ
“ก็มารับคุณสร้อยสนนี่ล่ะครับ...ผมนึกว่าคุณไม่ได้เอารถมา ไปทำงานคงลำบากแย่ พอดีมันเป็นทางผ่านของผมอยู่แล้ว ก็เลยแวะมารับครับ”
สร้อยสนเกรงใจบอกว่าไม่ลำบากเลย ตนเดินไปปากซอยแล้วเรียกแท็กซี่ก็สะดวกดี ไทว์ว่าเธออุตส่าห์เสียสละเวลาพักผ่อนมาช่วยงานโรงแรม ตนมารับแค่วันสองวันไม่ลำบากอะไรเลย ถามว่าทำไมเธอไปเช้าจัง ถ้าตนมาช้ากว่านี้คงไม่เจอ
สร้อยสนบอกว่าตนกะจะแวะทานอะไรก่อน ไทว์พูดติดตลกว่างั้นก็เป็นลาภปากตนอีกแล้ว ท้องร้องพอดีเลย
“ได้เลยค่ะ งั้นถึงปากซอยแล้วหมวดเลี้ยวไปทางซ้ายนะคะ เดี๋ยวฉันบอกทางให้ รับรองเจอของอร่อยแน่”
“ได้ครับผม” ไทว์รับคำเสียงดัง สร้อยสน
แอบมองไทว์จากข้างหลัง ยิ้มอย่างมีความสุข
ooooooo
สร้อยสนพาไทว์มานั่งทานโจ๊กร้านริมทาง บอกว่าต้องรอหน่อยแต่รับรองว่าอร่อยจริง หมวดทานแล้วต้องติดใจแน่ๆ
ไทว์เล่าว่าตนเคยผ่านร้านนี้หลายครั้งแล้ว เคยคิดอยากจะลองนั่งทานเหมือนกัน สร้อยสนถามว่าแล้วทำไมไม่แวะทานล่ะ
ไทว์คิดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่มากับสิริโสภา บอกเธอว่าโจ๊กร้านนี้ท่าทางจะอร่อยเพราะผ่านมาทีไรคนแน่นแบบนี้ทุกที ชวนแวะทานกันดูไหม เดี๋ยวตนไปจอดรถริมถนนทางโน้นก็ได้
“ไม่ต้องนะคะไทว์” สิริโสภาห้ามเสียงดัง ไทว์ บอกว่าเห็นเธอบ่นหิวไม่ใช่หรือ “ต่อให้หิวแค่ไหนสิก็ทานของข้างถนนแบบนี้ไม่ลงหรอกค่ะ เราไปทานอาหารเช้าที่โรงแรมกันดีกว่านะคะไทว์ ไปเถอะ”
“ก็ได้ครับ” ไทว์ตอบอย่างเสียดาย
ไทว์คิดเพลินจนสร้อยสนถามว่าคิดอะไรอยู่ โจ๊กมาแล้วกำลังร้อนๆเลย ไทว์มองชามโจ๊กดีใจที่มีปาท่องโก๋ด้วย สร้อยสนฉีกปาท่องโก๋ใส่ชามไทว์ เขามองอย่างชื่นชมกับการใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายติดดินของสร้อยสน พอลงมือทาน เธอถามว่าอร่อยไหม
ไทว์พูดเลียนแบบโฆษณาว่า “เอาสเต๊กมาแลกยังไม่ยอมเลยครับ”
ooooooo
