ม่านบังใจ

ทัฬห์เห็นด้วย ลูกแก้วชวนพี่ลดาไปด้วยกัน มณฑิราพยายามกันอ้างว่าครูของลูกแก้วคงไม่สะดวกใจ เพราะไม่รู้จักกัน ให้ครูพักดีกว่า

“อุ๊ย ไปทำบุญถึงไม่รู้จักก็ทำให้ได้ค่ะ ดีเลยจะได้ถือโอกาสทำให้คุณเฟื่องด้วย” สร้อยทองแทรกขึ้นอย่างกระตือรือร้น ทัฬห์เลยชวนไปด้วยกันหมดนี่เลย

สร้อยทองยิ้มอย่างสมใจ มณฑิราหน้าตึงพูดไม่ออก เฟื่องลดาฟังผู้ใหญ่ทั้งสองจิกเหน็บกันหน้านิ่งแต่ไม่ค่อยสบายใจนัก

สร้อยทองพาเฟื่องลดากลับไปเปลี่ยนชุดเพื่อไปทำบุญ แต่เฟื่องลดากลับเฉยบอกว่าไม่อยากไปเพราะมณฑิราไม่อยากให้เราไปด้วย เราจะไปเป็นก้างขวางคอเขาทำไม

สร้อยทองว่ายิ่งไม่อยากให้ไปก็ยิ่งต้องไป

ด่าว่าผู้หญิงหน้าด้านวางท่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทั้งที่ทัฬห์ไม่ได้ชอบ เฟื่องลดาติงว่าเขาอาจชอบก็ได้

ตนยังเคยเจอเขาไปไหนมาไหนด้วยกันเลย สร้อยทองเบ้หน้าบอกว่าผู้หญิงตามตื๊อต่างหาก เชื่อว่าคนอย่างทัฬห์ใครๆก็อยากได้ แล้วทั้งหว่านล้อมและฉุดเฟื่องลดาให้ลุกขึ้นแต่งตัวจนได้ เฟื่องลดาจำต้องทำตามทั้งที่ฝืนใจ

เมื่อถวายสังฆทานเสร็จ ทัฬห์ มณฑิราและลูกแก้วก็พากันไปกรวดน้ำเหมือนครอบครัวพ่อแม่ลูก สร้อยทองหมั่นไส้มาก เฟื่องลดาจึงชวนไปกรวดน้ำอีกด้านหนึ่งตัดปัญหาเสีย สร้อยทองจะไปเสี่ยงเซียมซี เฟื่องลดาไม่ชอบเสี่ยงเซียมซี ให้น้าสร้อยไปคนเดียวแล้วเดี๋ยวเราค่อยเจอกัน

เฟื่องลดาเดินไปเห็นหลวงพ่อกำลังพรมน้ำมนต์ให้คนมาทำบุญจึงเข้าไปขอรับน้ำมนต์ด้วย ทัฬห์เดินมาเห็นเฟื่องลดาไปรับน้ำมนต์ก็หยุดมอง  หลวงพ่อ

เห็นจึงเรียกให้เข้ามารับน้ำมนต์ด้วยจะได้เป็นสิริมงคลแก่ชีวิต

ทัฬห์เข้าไปนั่งข้างเฟื่องลดา เธอพยายามจะลุกหนีแต่หลวงพ่อกำลังพรมน้ำมนต์จึงต้องนั่งรับน้ำมนต์อย่างสำรวม

สร้อยทองเสี่ยงเซียมซีแล้วเดินกลับมามองหาเฟื่องลดา เจอมณฑิรากับลูกแก้วพอดี มณฑิราถามว่า เห็นคุณทัฬห์ไหม ลูกแก้วเห็นทัฬห์กับเฟื่องลดารับน้ำมนต์อยู่พอดี ร้องบอกและชี้ให้ดู

มณฑิรารีบเดินไปหาทัฬห์ ปล่อยให้ลูกแก้ววิ่งตาม เธอตัดพ้อทัฬห์ว่าจะมารับน้ำมนต์ก็ไม่บอก ทัฬห์บอกว่าเห็นเธอกำลังเซลฟี่กันสนุกเลยไม่อยากขัดจังหวะ ตนแค่มาเดินเล่น พอดีหลวงพ่อท่านเรียก

มณฑิราถามว่าจะไปไหนต่อ ลูกแก้วบอกว่ากลับเถอะตนง่วงแล้ว ทัฬห์เลยอุ้มลูกแก้วพากลับ

มณฑิราจะเดินตามไปแต่ยังอดหันปรามเย้ยสร้อยทองไม่ได้ว่า

“ฉันลืมบอกคุณไปอย่างนึง ฉันรู้จักทัฬห์มาเป็นสิบๆปี เขาไม่นิยมกินเด็กหรอกค่ะ ถ้าคุณสร้อยทองคิดอะไรไว้ก็เลิกคิดเถอะค่ะ เสียเวลาเปล่าๆ”

เฟื่องลดาฟังแล้วมองสร้อยทองอย่างสงสัย จนกลับถึงห้องนอนจึงถามว่าที่มณฑิราพูด หมายความว่ายังไง แล้วยังมองตนแปลกๆด้วย

“น้าไม่ได้พูดอะไรเลย ยัยนี่ท่าจะร้อนตัว ลดาก็เห็นว่าเขาอยากจะจับคุณทัฬห์จนเนื้อตัวสั่น คงไม่พอใจที่คุณทัฬห์พาพวกเราไปด้วยล่ะสิ เลยพยายามพูดกันท่า อย่าไปสนใจเลย”

เฟื่องลดาถามว่าเด็กที่มณฑิราพูดหมายถึงตนใช่ไหม สร้อยทองตัดบทว่าอย่าไปสนใจเลย ตนจะไปเอนหลังหน่อย ถามว่าบ่ายนี้เธอจะทำอะไร

“ลดาว่าจะไปเดินเล่นค่ะ” เฟื่องลดาตอบไม่ค่อยสบายใจ สร้อยทองพยักหน้าแล้วเข้าห้องนอนไป

ooooooo

ทัฬห์อุ้มลูกแก้วเข้าห้องนอนของมณฑิรา ลูกแก้วตื่นเต้นบอกว่าห้องน้ามณกว้างกว่าห้องลูกแก้วอีก ถามว่าลูกแก้วนอนที่นี่ได้ไหม มณฑิราบอกว่าได้เลย ทัฬห์จึงขอออกไปก่อน

พอทัฬห์ออกไป มณฑิราปะเหลาะให้ลูกแก้วนอนก่อน ตนขอตัวไปข้างนอกก่อน ลูกแก้วไม่ยอมบอกว่าตนอยากฟังน้ามณเล่านิทาน มณฑิราขอเอาไว้เล่าตอนกลางคืน แต่ลูกแก้วอยากฟังตอนนี้ เธอพยายามข่มความรำคาญ พยักหน้ารับ