หลงเงาจันทร์

อารีย์บอกให้เขมจิราช่วยนวดให้คุณปู่หน่อย ท่านอุตส่าห์พาไปเดินเที่ยวห้างฯทั้งวัน เด็กน้อยปฏิเสธทันทีว่าไม่เอา ตัวเองก็เมื่อยเหมือนกัน ทิพย์อาภาเอาใจลูกเข้าไปนวดแข้งนวดขาให้ อารีย์มองแล้วได้แต่ถอนใจ พิมพ์ชนกร้อยมาลัยเสร็จคลานไปหาพงษ์ อาสาจะนวดให้ เขามองหลานสาวที่เกิดจากผู้หญิงที่ตัวเองไม่ชอบแต่แกกลับน่ารักมีน้ำใจและกตัญญูก็เริ่มใจอ่อนยอมให้นวด แล้วนึกขึ้นได้หยิบถุงใส่ของยื่นให้

“นี่ซื้อชุดใหม่มาให้เราน่ะ รับไปสิ”

เด็กหญิงพิมพ์ชนกไหว้ขอบคุณ ก่อนรับของมาไว้ดีใจสุดๆ พงษ์แอบเอ็นดูแต่ไม่แสดงออก อารีย์เดาใจสามีออกว่าเริ่มใจอ่อนกับหลานสาวคนนี้แล้วก็ยิ้มชอบใจ ทิพย์อาภาไม่พอใจ แอบเสี้ยมเขมจิรา

“เห็นไหมคะลูกเขม นังพิมพ์มันอิจฉาคอยแย่งความรักจากคุณปู่ไปจากเขม แบบที่แม่บอกเลยใช่ไหม”

เขมจิราเชื่อที่แม่เสี้ยม มองพิมพ์ชนกที่กำลังนวดให้พงษ์สีหน้าไม่พอใจ...การเสี้ยมให้ชิงชังพิมพ์ชนกได้ผลดีเกินคาด

วันรุ่งขึ้น เขมจิราหลอกให้พี่สาวต่างมารดาเข้าไปเอาของในห้องเก็บอุปกรณ์ทำสวน แล้วปิดประตูขังเธอไว้ในนั้น พิมพ์ชนกพยายามขอร้องให้น้องเปิดประตูให้แต่ไร้ผล

“สมน้ำหน้า คิดแย่งคุณพ่อกับคุณย่าไปยังไม่พอ คิดจะแย่งคุณปู่ของเขมอีกก็ต้องเจอแบบนี้”

“เขมกลับมาก่อน เขมอย่าทิ้งพี่ไว้แบบนี้ เขม...” พิมพ์ชนกตะโกนเรียกสุดเสียงแต่เขมจิราไม่สนใจ...

นิติร้อนใจมากที่พิมพ์ชนกหายตัวไป ตั้งแต่บ่ายยันค่ำไม่มีใครพบเห็น ทุกคนในบ้านช่วยกันหาอย่างร้อนใจ มีเพียงทิพย์อาภากับเขมจิราที่ดูไม่เดือดร้อนนั่งดูการ์ตูนหัวเราะกันสนุกสนาน...

ที่ห้องเก็บอุปกรณ์ทำสวน พิมพ์ชนกเริ่มหายใจติดขัดเนื่องจากในนี้ทั้งร้อนทั้งอับแถมไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เที่ยง ฝ่ายเขมจิรารู้สึกผิดที่แกล้งพี่สาว ตัดสินใจวิ่งกลับไปเปิดกลอนประตูให้ เจอพิมพ์ชนกในสภาพหน้าซีดเซียว กำลังจะหมดสติ ครั้นเธอเห็นน้องสาวเป็นคนเปิดประตูให้ก็ยิ้มดีใจ...

เขมจิราตื่นจากภวังค์นึกถึงตอนตัวเองแกล้งพิมพ์ชนกในสมัยเด็กๆ จนเกือบตายมาแล้วก็รู้สึกผิดขึ้นมา ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่มีอยู่เพียงน้อยนิดในใจเธอเป็นฝ่ายชนะ รีบวิ่งไปหาพิมพ์ชนกทันที

แต่ครั้งนี้เขมจิราไม่ได้เป็นคนช่วยพิมพ์ชนก นิติได้ยินเสียงลูกร้องให้คนช่วยดังมาจากท้ายรถ รีบเปิดฝากระโปรงแล้วประคองเธอออกมา พิมพ์ชนกคิดว่าเป็นเขมจิรามาช่วยเหมือนตอนเป็นเด็กครั้นกะพริบตาถี่ๆ ไล่ความมึนงงถึงได้เห็นเต็มตาว่าคนที่มาช่วยคือพ่อนั่นเอง จากนั้นเธอเป็นลมหมดสติไป นิติรีบอุ้มลูกเข้าบ้าน เขมจิราแอบมองอยู่ด้วยสีหน้านิ่งเฉย

ooooooo